De opbouw van de milt en vorming van
bloed
ontvangen door Jakob Lorber op 15-01-1847
hoofdstuk
10
(1) Als jullie een
stukje milt van een dier door een goede microscoop bekijken, zullen jullie heel
veel kamertjes ontdekken die meestal kubusvormig zijn, doch soms ook
driezijdige piramiden vormen; zelden zijn deze kamertjes rond in de vorm van
een ei. Deze kamertjes zijn aan de hoeken door cilindertjes organisch met
elkaar verbonden. De wanden van deze kamertjes zijn vrij, waardoor een milt
zacht en luchtig aanvoelt. Tussen de rijen van de met elkaar verbonden kamertjes
lopen talrijke bloedvaten, die niet gelijk van vorm zijn, maar uit gedeeltelijk
nauwe, gedeeltelijk wijde buizen bestaan en er voor het oog ongeveer zo uitzien
als de draden van een kruisspin, als ze die met haar grijswitte kleverige
parels heeft bezet; want je zult al wel hebben gezien hoe dit dier zijn
elastische, sterke draden zelf met kleverige pareltjes versiert; die pareltjes
dienen er voor dat een insect op het ogenblik dat het de draad aanraakt, als
een vogel aan de lijmstok wordt gekleefd en zich nooit meer daarvan los kan
maken.
(2) Zo is het dus met
een bloedvat in de milt gesteld; het zal nog gemakkelijker te begrijpen zijn als
Ik het met een zeer fijn snoer van kleine pareltjes vergelijk. Zulke bloedvaten
vindt men door de gehele lengte van de milt en ook in grote hoeveelheden in de
breedte daarvan. Ze beginnen in een enkel vat, dat in verbinding staat met de
maag en ze eindigen in een hoofdbloedvat dat direct met het hart verbonden is.
Tevens is het hele miltweefsel door een zachte huid omgeven, waar doorheen de
miltkamertjes en de parelsnoerachtige bloedvaten als donkerrode wratjes te zien
zijn. Omdat de milt bij dieren echter een uiterst teer weefsel is, is ze nog
extra met een laag vet omgeven, waardoor ze beter beschermd is en ook vanwege
haar voortdurende wrijvende werking een goede vette stof om zich heeft, zodat
ze zich door deze werkzaamheid nergens bezeert.
(3) Nu
hebben we zo goed als in het kort mogelijk was een enigszins anatomische
beschrijving van de milt gegeven, die echter in dode toestand een heel andere
vorm aanneemt dan hier beschreven. Ook moeten we nu weten wat voor werk ze hier
eigenlijk verricht en hoe juist voor dit werk haar inrichting zo geschikt is.
(4) We
hebben al gehoord dat de milt met haar bloedvaten met de maag en het hart
samenhangt; waarom is dat? Omdat ze de sappen uit de maag, die voor het vormen
van het bloed zijn bestemd, in zich opneemt, ze in bloed verandert en dan zo
aan het hart aflevert. Daardoor kan het bij mensen, die veel bloed hebben,
gemakkelijk gebeuren dat de milt te overvol met bloed wordt, omdat ze niet
alles wat in haar gevormd wordt in het hart kan afzetten, zodat het bloed dat
zich in de milt ophoopt dan terug loopt in de maag, waardoor die mens bloed
opgeeft. Vindt het bloed deze uitweg niet, dan kan daaruit gemakkelijk een
ontsteking en mettertijd - wat nog erger is - een verharding van dit orgaan
veroorzaakt worden. Daarom gebeurt het opgeven van het bloed meestal vanuit de
milt en hoogst zelden uit de longen.
(5) Op deze manier hebben we al één
functie van de milt gezien; maar nu is de vraag hoe de milt het bloed maakt.
Ook dat zullen we in het kort bekijken.
(6)
Wanneer het als eiwit uitziende sap vanuit de maag in de milt overgaat, dan
blijft het een bepaalde tijd in de parelsnoerachtige bloedadertjes zitten en
verplaatst zich met elke polsslag een parel verder. Tegelijkertijd wordt met
elke polsslag een wrijving van de miltkamers opgewekt. Daardoor vullen deze
kamertjes zich met elektrisch vuur, dat bij de maagstreek een positieve en bij
de hartstreek een negatieve pool vormt. Vandaar dat de kamertjes in de streek
van de maag meer scherpe kanten hebben, terwijl ze naar de streek van het hart
meer eivormig worden.
(7)
Door dit elektrisch vuur worden de kamertjes nu eens sterk vergroot, en dan
weer sterk samengetrokken. Omdat de kanten van deze kamertjes door de
cilindertjes onderling, alsook met elk bloedvatenkogeltje in verbinding staan,
wordt daardoor bewerkstelligd dat de sappen in de bloedvaten meer en meer in
een gistingsproces geraken. Door deze gisting wordt de overtollige koolstof,
die ze nog bevatten, uitgescheiden en deze wordt door de kamertjes gedeeltelijk
aan de gal, gedeeltelijk ook aan het vet afgegeven. Tevens ontstaan door deze
gisting louter kleine blaasjes, die, als ze onder invloed van de negatieve
elektriciteit komen, in elkaar schrompelen en lensvormig worden.
(8) De
lensvormige blaasjes worden dan voor de helft met negatieve elektriciteit
aangevuld, en krijgen daardoor een saffraanachtige gele kleur en treden zo
reeds als bloed in de hartkamer. Het bloed is geen gelijkmatige vloeistof, maar
een brij die bestaat uit kleine lensjes, die met zijn kleine lenzen - die aan
de oppervlakte erg glad en glibberig zijn - de negatieve elektriciteit in het
hele lichaam rondbrengt en verdeelt.
(9)
Deze elektriciteit verwarmt dan het hele organisme. Waar deze lenzen dan door
hele nauwe vaten worden gestuwd, spatten ze uit elkaar, waarna de huls
vloeibaar wordt en in de zogenaamde lymfesappen overgaat, terwijl de
elektrische stof die door het uiteenspatten is vrijgekomen als een
ijzerhoudende ether wordt gebruikt om de zenuwen tot leven te brengen.
(10) Nu
hebben we in zo kort mogelijke tijd de milt, haar bouwen haar functie bekeken;
en omdat we nu op deze manier een heel aanschouwelijke basis hebben, kunnen we
ons welgemoed en zo goed mogelijk voorbereid - tenminste voorlopig - in een
weliswaar wat grotere vuurkamer van onze aardemilt wagen.
(11)
Haar bouw lijkt op de boven beschreven bouw van de kleine dierlijke milt,
waartoe ook de menselijke gerekend kan worden. Alleen is zo'n kamer vele
biljoenen malen groter dan de miltkamer van een dier, ja in veel van zulke
aardemilt kamers zouden meerdere miljoenen mensen naast elkaar wel plaats
kunnen vinden, waaruit we kunnen afleiden, dat de bouw van de aardemilt wel
zeer indrukwekkend moet zijn. Maar nog groter is die van een zon en nog heel
veel groter die van een hoofdcentraalzon, wiens bouw toch, zoals in het algemeen
van zonnen, heel anders is dan de bouw van een aardbol; zoals overigens ook de
bouw van de ene aardbol zoveel van de bouw van een andere aardbol verschilt,
dat alleen het oog van de Schepper het algemeen gemeenschappelijke in hen kan
zien. Daarom moeten jullie ook niet denken, dat - als het binnenste van de
aarde bekend is - jullie daarom ook al het inwendige van Jupiter of van een
andere planeet zouden kennen; en nu zullen we ons dus in zo’n aarde miltkamer
begeven en kijken hoe het daar toegaat.
(12)
Kijk naar de grijsbruine wanden, hoe elk ogenblik ontelbare bliksemflitsen er
doorheen schieten. Men hoort hier ook voortdurend een miljoenvoudig gedonder.
En kijk, uit de kamers lopen brede kanalen, waardoor zich een geweldige vloed
stort. De aanhoudende elektrische vlammen lossen die vloed op in sterk onder
druk staande dampen. Met voor jullie niet te meten geweld, dringen deze dampen
door andere kanalen verder onder verschrikkelijk geraas. Nieuwe vloedgolven
storten weer de kamers binnen; weer is er een zieden, bruisen en sissen als er
op de oppervlakte van de aarde nog nooit werd gehoord. Ga uit de kamer naar
buiten en bekijk de bloedvaten, die zich op de eerder beschreven manier tussen
de rijen kamers uitstrekken. Hoor hoe de geweldige vloedgolven door hen heen
stormen, hoe hier en daar deze kanalen op de plaats waar ze nauwer worden, zich
als grote reuzenslangen uit de oertijd huiveringwekkend samentrekken en dan
weer uitzetten, om de in haar woedende, geweldige vloedgolven verder te stuwen.
Zie hoe hier in het groot hetzelfde gebeurt en gebeuren moet als in de
dierenmilt in het klein.
(13)
Dat deze sappen op dezelfde wijze als bij het dier vanuit de aardemaag in de
aardemilt overgaan en daarna in het aardehart
worden afgezet als het aan alles
voedsel verstrekkende aardebloed, hoeft nauwelijks te worden gezegd.
(14) Op deze manier hebben we dit
orgaan, zo precies als het in het kort maar mogelijk is, leren kennen en zullen
ons hierna naar een ander orgaan van de aarde begeven. [bron: Aarde en Maan – Jakob Lorber]
Kort samengevat: de milt bevat vele kubusvormige piramiden als aaneengeregen
kamertjes met talrijke bloedvaten, lijkend op de draden van een kruisspin. Een
bloedvat staat in verbinding met de maag en het hoofdbloedvat met het hart. Het
opgeven van bloed komt meestal door een te overvolle milt met bloed;
hoogstzelden uit de longen. Bij elke aardepolsslag gaat het bloed in de
parelsnoerachtige bloedvaten een aardeparel verder waardoor wrijving van de
miltkamers wordt opgewekt met elektrisch vuur. De elektriciteit is nodig om
warmte op te wekken. De elektrische stof is vrijgekomen van de kleine
lensvormige blaasjes en de daaruit vrijgekomen ijzerhoudende ether wordt
gebruikt o, de zenuwen tot leven te brengen. De bouw van de aardemilt is zeer
indrukwekkend. Er kunnen wel meerdere miljoenen mensen naast elkaar
plaatsnemen. In de milt schieten ontelbare bliksemschichten er doorheen met
voortdurend miljoenen malen gedonder. Uit de brede kanalen stort een enorme
vloed, maar de aanhoudende elektrische vlammen lossen deze vloed op.
UpToDate 2022