Zwaartepunt van de Aarde
[ontvangen door Jakob Lorber op 28-12-1846]
Hoofdstuk 1
Op internet kunnen
we – werenschappelijk gezien - over de zwaartekracht van de Aarde heel veel aan
de weet komen. Maar het fijne hiervan lezen we hier:
De Oostenrijkse schrijfknecht van de Heer, ontving al
meer dan 170 jaar geleden daarover uitvoerig en zeer verhelderende uitleg:
(1)
Als je een lichaam, van welke vorm dan ook, met een
onderzoekende blik bekijkt, zul je al gauw merken dat er drie dingen aan dit
voorwerp kunnen worden beschouwd. Ten eerste zijn buitenkant, dat is o.a. de
vorm met alle natuurlijke kenmerken zoals omvang, oppervlakte en kleur van het
oppervlak. Verder heeft het een bepaald volume dat naar lengte, breedte en
hoogte meetbaar is, welk volume al naar gelang van de aard van het lichaam
duidelijk een gewicht of zwaarte in een bepaalde richting laat zien.
(2)
Als je bijvoorbeeld een steen bekijkt of een ander
regelmatig of onregelmatig voorwerp, kun je zien dat zijn zwaartepunt in een bepaald deel ligt. Bij een willekeurig houten
blok kun je dat gemakkelijk vaststellen als je het op het water legt; dan zal
daar, waar zijn zwaartepunt ligt, het blok steeds het diepst in het water
wegzinken. Dat is dus het tweede punt, dat iedereen bij elk voorwerp
gemakkelijk kan vinden.
(3)
Het derde punt is het werkelijke centrum van een lichaam
dat je echter nooit met het zwaartepunt mag verwarren; daarom heeft elk lichaam twee middelpunten namelijk
één volgens zijn gewicht en één volgens zijn afmetingen. Je kunt allerlei
soorten lichamen onderzoeken, maar je zult nooit aantreffen dat het zwaartepunt
en het gemeten centrum samenvallen, zelfs niet bij een mathematisch volkomen
juist gegoten metalen kogel, omdat geen enkel lichaam uit zulke volkomen
gelijke delen bestaat, dat daarin het zwaartepunt en het eigenlijke meetkundige
middelpunt volkomen met elkaar zouden samenvallen.
(4)
Neem bijvoorbeeld zuiver staal - één van de meest solide
metalen - breek zo'n staaf in twee stukken en je zult op het breukvlak bij sterke
vergroting de onregelmatige kristalvorm herkennen die met het blote oog er
zeer gelijkvormig zal uitzien; maar door een microscoop bekeken zal dit
breukvlak er uitzien alsof men vanaf een hoge berg onder zich allerlei min of
meer grote en kleine verhogingen ontdekt. Als zo'n verschil echter al in de
kristalvorm van één van de meest vaste metalen kan worden waargenomen, hoeveel
groter zal het onderscheid dan zijn bij minder vaste lichamen, waarvan de bouw
van de kristallen tussen groot en klein, dicht en minder dicht vaak al met het
blote oog waarneembaar zijn; en dus is de hierboven gegeven stelling, dat het
zwaartepunt en het meetkundig middelpunt nooit met elkaar kunnen samenvallen,
des te meer waar.
(5)
Deze grondstelling kan iedereen ook gemakkelijk bij het
maken van een weegschaal vaststellen. Laat iemand uit metaal dat overal zoveel
mogelijk dezelfde dichtheid heeft, de balansarmen voor een weegschaal
construeren die aan weerszijden dezelfde afmetingen hebben en laat hij die in
het evenwichtspunt ophangen. Hij zal tot de overtuiging komen, dat zelfs bij
mathematisch juiste afmetingen de beide armen van de balans nooit een volkomen
horizontale lijn zullen vormen, maar de ene kant zal iets verschillen met de
andere kant en de maker van de weegschaal zal de ene of de andere arm met een
vijl of hamer te hulp moeten komen. De oorzaak daarvan ligt natuurlijk in
bovengenoemde grondstelling.
(6)
Waar we deze omstandigheid dus bij alle lichamen kunnen
zien, geldt dat des te meer voor lichamen die niet door mensenhanden werden
gevormd, maar die door Mijn kracht zo zijn gemaakt als ze gevormd moeten zijn
om te bestaan. Het zwaartepunt en het meetkundig middelpunt laten zich evenmin
op de zelfde plaats denken als de positieve en negatieve pool.
(7)
Men zal zich afvragen hoe dit moet worden opgevat; dan
vraag ik op mijn beurt, om het jullie duidelijk te maken: waarom bevinden zich
bij de staafmagneet de beide polen niet in het mathematisch middelpunt maar
hoofdzakelijk aan de uiteinden?
(8)
Waarom ligt het kiemhulsje bij een zaadkorrel niet in het
midden daarvan, maar meestal slechts in een bepaald deel van de zaadkorrel,
zodat het middelpunt van die korrel en de tegenovergestelde pool ten opzichte
van het kiemhulsje zich meestal één, respectievelijk drie
kwart deel van de gehele inhoud van
het zaadlichaam, gerekend vanaf het kiemhulsje, verder naar binnen - en
buitenwaarts bevinden?
(9)
Waarom
heeft geen mens of dier zijn hart in zijn meetkundig centrum zitten?
(10)
Uit deze vragen alleen al blijkt duidelijk, dat het
zwaartepunt van een lichaam heel iets anders is dan het meetkundig middelpunt
van dat lichaam.
(11)
Als het dus gaat over het vaststellen van het middelpunt
der aarde, dan is daaronder niet zozeer het meetkundig middelpunt te verstaan,
maar veelmeer het eigenlijke levens - of zwaartepunt van de aarde; want het
bepalen van het meetkundig middelpunt der aarde zou, goed beschouwd,
belachelijk zijn, wat men kan afleiden uit het feit dat men het middelpunt van
een lichaam, dus ook dat van de aarde, alleen maar als een denkbeeldig puntje
moet aannemen, dat volgens jullie mathematische begrippen juist gedefinieerd,
iets is dat noch in lengte, noch in de breedte, noch in de hoogte ook maar de
kleinst mogelijk denkbare doorsnede bezit en dus zeker in zijn soort het
allerkleinste van alle dingen is. Jullie kunnen zeker aannemen, dat al in
een atomistisch diertje, dat niet eens meer door de allerfijnste
zonnemicroscoop ontdekt kan worden, zeker nog wel voor talloze miljarden van
dergelijke punten plaats zou zijn. De vraag is dus: Wat zouden we wel over dit
eindeloos kleine wezen, dat zo helemaal in het niet verdwijnt, te onthullen
hebben? Men zou alleen maar hoeven te zeggen: het middelpunt der aarde bestaat
uit niets, en dan was het al helemaal natuurlijk en geestelijk verklaard. Want
het niets heeft lichamelijk en geestelijk beschouwd dezelfde betekenis; want
waar niets is, daar houdt heel logisch alles op en een niets, zowel geestelijk
als natuurlijk is in niets anders denkbaar dan in zo'n meetkundig middelpunt.
Daarom zullen we ons dan ook van dit weinigzeggende middelpunt der aarde
verwijderen en gaan we ons nu bezighouden met het veel belangrijker zwaartepunt
van de aarde, dat natuurlijk grote afmetingen moet hebben en bij een zo groot
lichaam als de aarde is, ook van een grotere omvang moet zijn om de speciale
levenswerkzaamheden van dit hemellichaam de daarvoor benodigde ruimte te
geven.
(12)
Ik hoor jullie in jezelf al vragen: Hoe ziet het
zwaartepunt van de aarde er dan uit? Waaruit bestaat het? Is het een klomp
diamanten of puur goud of ijzer of misschien een magneet? Of is het een holle
ruimte gevuld met een eeuwig niet te blussen vuur en dient het misschien zelfs
wel als verblijfplaats voor de verdoemden en voert het de respectabele titel
'hel', waarvan dan de op de aarde verspreide vuurspuwende bergen wellicht de
schoorstenen zijn?
(13)
Dan zeg Ik jullie: Van dit alles is in het
zwaartepunt van de aarde geen sprake, net zo min als, fysiek beschouwd, hiervan
sprake kan zijn bij een mensenhart. Het hart is noch een diamant, noch een
goudklomp, ook is het geen ijzer of magneetsteen en evenmin een holle, met
vuur gevulde ruimte, maar het hart is fysiek beschouwd een ongewoon kunstig
celweefsel, waarin de levende ziel en in haar weer de geest van de mens, als
een wever op zijn weefgetouw bezig is; hij kan dit, omdat het weefgetouw voor
het vormen van het natuurlijk leven en voor het gedurende de juiste tijd in
standhouden daarvan zo is ingericht, dat door zijn vakkundige constructie de
handen van de ziel alles kunnen opwekken wat voor het vervaardigen van het
fysieke leven noodzakelijk is. Is dit weefgetouw eenmaal in zijn natuurlijke
constructie niet meer goed functionerend, dan gaat het met het verder opwekken
van het fysieke leven niet meer zo goed. Maar is het tenslotte volkomen
onbruikbaar geworden, dan kan de ziel het ook niet meer gebruiken en het is dan
ook tijd voor haar om deze nutteloze werkplaats te verlaten.
(14)
Kijk, met het zwaartepunt van de Aarde is het hetzelfde
geval. Hoe? Dat zal het onderwerp van onze volgende beschouwing zijn. [bron: Maan en Aarde - Jakob Lorber]
Kort samenvattend: Elke vorm bestaat uit
drie dingen. Het centrum van een voorwerp mag je niet verwarren met het
zwaartepunt. Geen enkel levend wezen heeft zijn hart in het centrum. Er is dus
een groot verschil tussen zwaartepunt en middelpunt
van het lichaam, - dus ook van elke planeet [zoals de Aarde, de Zo of de Maan]!
Het middelpunt van de Aarde bestaat namelijk uit niets….
UpToDate 2024-2025