Zwaartepunt van de Aarde

[ontvangen door Jakob Lorber op 28-12-1846]

Aarde 01

Op internet kunnen we – wetenschappelijk gezien – veel aan de weet komen over de zwaartekracht van de Aarde. Maar het fijne ervan lezen we via Jakob Lorber, de Oostenrijkse schrijfknecht van de Heer, die al meer dan 170 jaar geleden daarover een uitvoerige en zeer verhelderende uitleg ontving:

In een belangrijk bericht aan Zijn kinderen benadrukt de Heer dat het lezen van geestelijke boeken, inclusief de Heilige Schrift, alleen waardevol is als men ook actie onderneemt op basis van wat men leest. Veel mensen hebben hun geest volgestouwd met kennis, maar realiseren zich niet dat ze er niets mee kunnen doen. Dit leidt tot chaos en onvermogen om betekenisvolle inzichten te verkrijgen.

Het aantal boeken of verscheidenheid aan informatie maakt niet uit als de geest er niets mee kan bouwen. Het is beter om minder kennis te bezitten, maar deze goed te ordenen en toe te passen. Net zoals een akker met een mengelmoes aan zaden weinig oplevert, zo zal ook een geest vol ongeordende kennis weinig resultaat leveren.

Omzichtigheid in het ordenen van kennis is cruciaal: men moet eerst handelen naar wat men leest, voordat men verder gaat met meer informatie. Alleen dan kan het lezen nuttig zijn en tot groei leiden.

De tekst bespreekt de relatie tussen het zwaartepunt en het meetkundig middelpunt van objecten, waarbij beide centra meestal niet samenvallen, zelfs onder ideale omstandigheden. Elk lichaam heeft een zwaartepunt, dat betrekking heeft op het gewicht, en een meetkundig middelpunt, dat de afmetingen aangeeft. Voorbeelden, zoals de breukvlakstructuur van staal, tonen aan dat er altijd discrepanties tussen deze twee middelpunten bestaan. Dit is vooral relevant voor natuurlijke lichamen, die verschillende structuren hebben in vergelijking met door mensen gemaakte objecten.

De tekst stelt vragen over de positie van elementen zoals de polen van een magneet en de locatie van het hart, ter illustratie van het feit dat het zwaartepunt nooit gelijk is aan het meetkundig centrum. Het definiëren van het geometrisch centrum van de aarde wordt als minder zinvol beschouwd, en in plaats daarvan wordt gepleit voor de nadruk op het 'levenszwaartepunt', dat essentieel is voor levensprocessen. Het zwaartepunt van de aarde, vergelijkbaar met het menselijk hart, heeft een specifieke functie en structuur. Al met al benadrukt de tekst dat het begrijpen van het zwaartepunt meer inzicht biedt in levensprocessen en fysieke structuren, zowel op aarde als in het universum.

In "het derde deel" van Jakob Lorber wordt een uitgebreide beschrijving gegeven van verschillende niet-christelijke volkeren op aarde, met focus op hun spirituele connectie met de hemel. De Heer begint met het definiëren van critici als mensen die door beledigingen leven en suggereert dat de geestelijke wereld voornamelijk wordt geleid door christelijke entiteiten. Hij gaat vervolgens in op verschillende groepen, te beginnen met de Joden en hun spirituele toestand, gevolgd door de Mohamedanen, Bramins, Chinezen en inwoners van Tibet, met daarbij hun godsdienstige opvattingen en de manier waarop ze zich verhouden tot het christendom.

De Heer benadrukt de geestelijke onderontwikkeling van deze volkeren, zoals de Joden die zelfzuchtig zijn en de Mohamedanen die een materialistisch en zinnelijk idee van het hiernamaals hebben. Hij bespreekt de Bramins als gebruikers van magie en het kastensysteem, terwijl hij de Chinezen beschrijft als fatalisten met een rigide sociale structuur. De bewoners van Tibet worden gepresenteerd als mystici met een vertekend beeld van God. In tegenstelling tot hen zijn de Aboriginals van Australië en de inboorlingen van Nieuw-Zeeland vreedzaam en open voor de geestelijke wereld, en zij hebben een sterke drang om Christus te leren kennen.

De Heer sluit via Jakob Lorber af met een reflectie op zijn centra om de lezer te pruimen dat deze beschrijvingen niet zijn bedoeld voor de wereld maar voor de opbouw van de geest, en dat hij inzichten verstrekt op basis van geestelijke waarheden. Hij concludeert dat het leven op aarde als een rijpingsproces voor de geest is, waarin de ware kennis van God kan worden verkregen.

Elke vorm bestaat uit drie elementen. Het centrum van een voorwerp moet niet verward worden met het zwaartepunt. Geen enkel levend wezen heeft zijn hart in het centrum. Er is dus een wezenlijk verschil tussen het zwaartepunt en het middelpunt van een lichaam, en dat geldt ook voor elke planeet, zoals de aarde, de zon of de maan. Het middelpunt van de aarde bestaat namelijk uit niets...

Vorige Volgende Voor de originele tekst, klik op: hoofdstuk 1