De individuele ziel

door Wilfried Schlätz

1. Veronderstelling: (de structuur van de mens)

vraag: Ik heb sinds lange tijd een vraag aan mijn ziel. Voor de "val der geesten" was ik ook een trichotomie [driedeling], bestaande uit mijn ziel (als buitenlichaam), uit mijn nog niet gevallen mensengeest en uit een reine geest!?

antwoord:

Wij hadden oorspronkelijk een zuivere geest (licht uit de 3e ontwikkelingsgraad of trap) uit Lucifer, toen deze nog puur was. Toen deze viel, ging zijn reine geest uit het licht van de 3e graad naar het licht van de tweede graad, maar ook zijn zuivere geestelijke vonk in een ieder van ons ging mee vanuit het licht van de 3e graad naar de tweede graad van het licht en toen braken wij uiteen naar beneden. De Heer verwijderde nu al deze gevallen geestelijke lichtvonkjes uit ons [thans bestaand uit het licht van de tweede ontwikkelingstrap] en schonk met Adam aan ieder mens een geheel nieuw puur geestelijke vonk uit het licht van de derde ontwikkelingstrap als een nieuw hoger ik, zoals bij Zorel en nu ook bij ons, dat omhoog moet groeien en overheersen en de wedergeboorte van de ZIEL (mensengeest + natuurgeest) bewerkt en zomede de hoogste voltooiing van het Oude Testament.

Jezus via Jakob Lorber (JL):

2.2.2.–1. [GEJ.04_035,02] Hoe onvolmaakter een planeet is, des te zwakker zijn ook zijn emigranten. Deze hebben weliswaar een minder zware levensproef af te leggen, maar kunnen toch aan hun ziel meer schade lijden. Zij hebben evenwel een sterke oerlevenskern in zich, en als die op de juiste wijze gewekt wordt, zijn de zielen daarna toch ook weer snel helemaal levenskrachtig.

[GEJ.04_035,03] Tenslotte, en dat komt het meest voor, zijn er zielen die vanaf hun oerbegin uit deze Aarde stammen. Zij zijn oorspronkelijk geroepen tot het kindschap van God. Zij zijn de zwaksten en lopen de meeste kans geheel te gronde gericht te worden. Dat zal echter niet zo gemakkelijk gebeuren, omdat er zich altijd op iedere honderd wel één of twee sterken van boven bevinden, waardoor de zwakke zielen beschermd en ervoor bewaard worden om

totaal onder te gaan. Ook al zijn daarbij zeer afgedwaalde schapen, dan worden zij te gelegener tijd toch weer teruggevonden.

[GEJ.04_035,04] Maar iedere ziel hoe zwak, onmachtig, geschonden en bedorven ook - heeft de oerlevenskern in zich die nooit verloren kan gaan. Als de ziel binnen de juiste tijdsduur maar zover is gebracht dat haar innerlijke oerlevenskern in haar kan worden gewekt, dan is zij vanaf dat moment ook zalig en in alle dingen sterk in de liefde en de wijsheid. Dan is zij net zo goed een kind van de Allerhoogste, als een mens geworden engelgeest, of een ziel uit een centrale Zon, of uit een geringere planetaire Zon, of uit het één of andere, buitenaardse, elders gelegen, donkere en op zichzelf lichtloze aardbol, waarvan er in de wijde schepping meer zijn dan het zand in de zee en al het gras op de Aarde.

2.2.2.–2. [GEJ.04_052,12] Kijk, Zinka, zo heeft de vriend gesproken en in mij wordt het nu merkwaardig licht, en het lijkt mij toe alsof er zich in mijn hart iets beweegt. Dat wat zich beweegt, is een licht en dat licht heeft binnen in zich een vorm als die van een embryo in het moederlichaam. Het is heel zuiver, -ik zie het. Het wordt nu echter steeds groter en machtiger! Ah, wat is dat toch een heerlijk en volkomen zuiver licht! Dat is beslist de eigenlijke levensvlam uit God in het ware hart van de mens! Ja, ja, dat is het! Het groeit nu steeds maar door en ach, hoe goed doet mij dat!

2.2.2.–3. [GEJ.04_053,01] (Zorel:) ‘Ah, mijn innerlijke levenslicht wordt nu toch wel ontzettend sterk, het doordringt nu reeds mijn hele binnenste! O, wat doet dit licht mijn hele wezen goed! Maar het licht vertoont zich nu aan mij als een vierjarig kind met een buitengewoon vriendelijk uiterlijk! Het moet zeer wijs zijn, want het ziet er uit als een kleine god, zoals je je die zo zuiver mogelijk voorstelt. Niet als een fantasiegod van de Egyptenaren, Grieken of Romeinen, maar als een wonderbaarlijk spiegelbeeld van de ware God der Joden! Het is een spiegelbeeld van de ware God!

2.2.2.–4. [GEJ.04_053,10] Maar nu is mijn innerlijke lichtmens reeds zo groot als Ikzelf, en vreemd, ik word nu slaperig en de vriend zegt, dat Ik op de groene en geurende weide moet uitrusten! Dat zal ik ook doen!"

2.2.2.–5. [GEJ.04_054,08] Je hebt nu door het verhaal van Zorel beslist gezien of veeleer levendig waargenomen, dat er in zijn ziel nog een innerlijke lichtmens uit het hart van zijn ziel is gaan ontkiemen, die zich ten opzichte van het wezen van de ziel bijna zo verhoudt als het materiële lichaam ten opzichte van de ziel. Wel, deze lichtmens had voordien in zijn ziel, als zijn van ledematen voorziene gewaad, nog nooit wat voor impuls dan ook gekregen. Hij lag in het hart van de ziel als het ei in de vrouw, zonder een manlijke stimulans, prikkel of opwekking. Door deze speciale behandeling is de eigenlijke oerlevenskern door het woord van Mij en van Zinka tijdelijk gestimuleerd, geprikkeld en opgewekt, en daardoor begon hij te groeien totdat hij zijn gehele ziel, dat is zijn mantel, gevuld had met zijn zuiver geestelijke wezen.

2.2.2.–6. En overigens vergist u zich ook nog lelijk als u denkt dat geest+3 [=de gehele pure geest uit het licht van de 3e ontwikkelingstrap als van ons hogere ik] en ziel (+2+1) mensengeest+2 [onze aldaagse ik uit het licht van de tweede ontwikkelingsgraad] plus natuurziel+1 (ons lagere ik uit het licht der eerste ontwikkelingstrap) een en hetzelfde zijn!

[DTT.01_021,19] De menselijke ziel (+2+1) [mensengeest+2 plus natuurziel+1] is namelijk een geestelijk product uit de materie0 en wel omdat in de materie alleen veroordeelde geesten aanwezig zijn die op hun verlossing wachten. De pure geest+3 [= het hogere ik uit het licht van de derde ontwikkelingsgraad] daarentegen is nooit veroordeeld. leder mens heeft zijn eigen, hem door God rechtstreeks toebedeelde geest+3, die in de mens in wording voor alles zorgt, alles doet en begeleidt, maar die verbindt zich pas dan met de ziel(+2+1) tot een geheel, wanneer die uit volkomen vrije wil volledig is overgegaan in de door haar erkende en aanvaarde goddelijke orde, waardoor de ziel dan ook weer zuiver geest geworden is.

2.2.2.–7. [Aarde en Maan.01_053,12] Elk mens die hier wordt geboren, krijgt een [totaal zuivere] geest+3 uit Mij en kan ontegenzeggelijk volgens de voorgeschreven ordening het volkomen kindschap van God verkrijgen.

[Aarde en Maan.01_053,14] Het is aan de ene kant voor de mensen van deze Aarde wel een nadeel dat ze zo vlak in de nabijheid van de meest boze geesten wonen, die hun veel last bezorgen, maar aan de andere kant hebben ze ook het oneindige voordeel, dat ze in de eerste plaats een krachtige geest+3 uit God hebben, waarmee ze gemakkelijk, als ze maar willen, het kwaad van het meest kwaadaardige kunnen bestrijden, en ten tweede kunnen ze daarmee volkomen kinderen van God worden.

Vraag: Na de val werd mijn menselijke geest "gevangen genomen" en mijn ziel in haar oersubstanties ‘uit elkaar gehaald’. Mijn ziel had dan later de kans om via de loutering door de materie zichzelf weer te verzamelen. Nu tot mijn vraag: Is mijn ziel in haar totaliteit (na de loutering dor de materie) in dezelfde samenstelling als voor mijn val?

Antwoord:

Onze menselijke geest (= ons dagelijkse ik-gesteldheid), nu weer uit het licht van de 2e ontwikkelingsgraad, zonk destijds van dat licht naar het licht va de 1e ontwikkelingstrap, maar behield zijn samenstelling en zijn oerindividualiteit = unieke samenstelling van talloze intelligentiedeeltjes (uit het licht van de 2e ontwikkelingsgraad en na de val uit het licht van de 1e ontwikkelingstrap!).

Onze natuurziel (= ons lagere ik, oorspronkelijk uit het licht van de eerste graad [ontwikkelingstrap], zonk naar het licht van nultrap = de materie, en dit versplinterde zich in talloze aparte intelligentiedeeltjes vanuit het nul-licht, d.w.z. uit de materie van de gevallen menselijke geest, dat nu uit het licht van de eerste ontwikkelingstrap [1e graad] kwam en dit moest zich nu in eindeloze tijden bezighouden naar het zoeken en bijeenrapen van zijn aparte, verstrooide deeltjes [de materiële specifica van zijn voormalige complete natuurziel] vanuit het oorspronkelijke licht van de eerste graad. Hij werd daardoor gelouterd en steeg langzaam weer op naar het licht van de eerste ontwikkelingstrap en ging zo naar het oorspronkelijke licht van de tweede graad.

De materiële, verstrooide [versplinterde] specifica van onze tot de materie verdichte natuurzielen werden in de talloze trappen [ontwikkelingsgraden] van mineraal, plant en dier weer tot het licht van de eerste graad [trap] gelouterd en tot de oorspronkelijke natuurziel voor de val uit het licht weer samengevoegd tot de eerste ontwikkelingstrap.

Omdat deze nu weer bestond uit exact dezelfde specifica als voor de val. Ze bezit vandaar dan ook weer precies dezelfde oerindividualiteit met ons gezicht [gelaat] en kan nu met onze