Zelfmoord

ontvangen van Hilde de B. uit België/Nederland

Als Lorberlezer ben ik wel vertrouwd met de strengheid waarmee de Heer via Jakob Lorber spreekt over zelfmoord. Ik wil hier wel bij vertellen dat ik mensen er van afgebracht heb zelfmoord te plegen door hen te zeggen dat ze het in het hiernamaals nog veel moeilijker zullen hebben. Ook heb ik mensen er kunnen van afhouden om euthanasie te plegen van uit de kennis van de Nieuwe Openbaring.

De doorgevingen via Levend Brood zijn inderdaad niet altijd even rechtlijnig, vandaar dat ik liever tijd besteed aan de Lorberwerken. Maar toch wou ik oproepen voor een zekere mildheid ten opzichte van zelfmoordenaars. Veel mensen vanuit een zware depressieve toestand plegen zelfmoord. De medicatie (antidepressiva) geven soms als impuls de neiging tot zelfmoord… Ik ken verschillende mensen die zelfmoord pleegden en ik denk voor een stuk onder invloed van de medicatie! En die medicatie was er nog niet in Lorbers tijd. Daarom roep ik op tot mildheid, mededogen en gebed voor die mensen.

Mijn moeder heeft in 1975 zelfmoord gepleegd, ze was toen 53 jaar oud, ik was toen net twee maanden getrouwd. Ze had steeds een neiging tot depressie. De eerste depressie had ze met 18 jaar, toen was er al een zelfmoordpoging geweest (ze had een litteken in de hals). Wat er toen voorafgaand gebeurd is, heb ik nooit geweten. Op de leeftijd van 31 jaar, na een verhuis en na de geboorte van haar vijfde kind, is ze 6 maanden opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. Voor de opname smeekte ze mijn vader om gillettemesjes om de polsen door te snijden… Ze is er toen doorgekomen na toediening van insulineshocks. In de menopauzeperiode van 49 tot 53 jaar was ze continu depressief en zijn er verschillende opnames geweest.

Ik werkte toen nog in de apotheek en kan me niet herinneren voor een patiënt ooit meer medicatie te hebben afgeleverd dan zij toen moest innemen. Drie dagen voor haar dood, had de psychiater ook ten einde raad een oud geneesmiddel voorgeschreven, op de bijsluiter stond de waarschuwing “niet voorschrijven aan patiënten met zelfmoordneigingen”. Ik dacht toen: die psychiater zal toch wel weten wat hij deed, maar feit is dat de frequentie van vlagen met neiging tot zelfmoord toenamen! Bezoek aan psychiater op maandag, op dinsdag stond ze voor het zoldervenster klaar om te springen, mijn vader was net op tijd om het haar te beletten. Op woensdag was ze met de fiets naar de visvijver gereden en was in het water gegaan, maar een passant heeft haar er uitgehaald. Ze bedankte hem en gaf hem geld om haar terug thuis te brengen en om haar fiets te gaan halen en vroeg om het niemand te vertellen. Op donderdag sprong ze dan door het zoldervenster. Toen we met z’n allen in het ziekenhuis waren, zei de arts die kwam met het bericht van het overlijden nadat ze de machine waaraan ze lag hadden afgekoppeld, tegen mijn vader: mijnheer, uw vrouw

is gestorven zoals u wel kon vermoeden. Ze is gestorven aan haar ziekte zoals iemand anders sterft aan zijn ziekte…

Mijn moeder was een zeer gelovige vrouw, de laatste dagen voor haar dood stond er een briefje op de lavabokast in de slaapkamer van mijn ouders “God is Liefde”…

In haar depressieve periode kwam een buurvrouw met kanker hier ’s middags eten, omdat ze voor zichzelf de moed niet opbracht te koken, en na haar vertrek zei mijn moeder. “Ik ben veel zieker dan zij”. Mijn moeder had zeer zware schuldgevoelens, in de periode voor één van de opnames wou ze dagelijks naar de biecht … mee veroorzaakt door de donderpreken in de kerk? Ik weet het niet…Bij de eerste depressie was ze geholpen geweest door haar biechtvader…

Exact één jaar na haar overlijden werd onze oudste zoon geboren, haar eerste kleinkind: enkele weken te vroeg. Dit kwam ons over als een teken uit de hemel. Onze te vroeg geboren Piet moest dan voor enkele dagen in de pediatrie opgenomen (was kerngezond, maar woog te licht), en zie ons vader, die anders graag en dikwijls mensen bezocht in het ziekenhuis, moest na een jaar wel weer de stap zetten naar het ziekenhuis want zijn eerste kleinkind lag er.

Zo ongeveer een half jaar later gaf een helderziende psychometrist regelmatig voordrachten hier in onze streek. De psychometrist kon aan de hand van een voorwerp de actuele zielentoestand bespreken van iemand, aan de hand van een doodsprentje besprak hij de actuele zielentoestand van de gestorvene. Een van mijn zussen was ernaar toe geweest en had het overlijdensprentje van mijn moeder gegeven. Toen zei hij “ haar ziel is tot rust gekomen”; een jaar later luidde het tegen mij: “ze is blij als het met jou goed gaat, ze is verdrietig als jij verdrietig bent. Als je het moeilijk hebt, vraag dan om raad, ze zal je helpen”. Nu kan je zeggen: je kan dat van iedereen vertellen; mijn schoonvader was intussen ook gestorven en van hem zei hij “ als je het moeilijk hebt, mag je naar hem om raad vragen, maar dan moet je weten wat je ermee doet”. Mijn moeder was ook meer betrokken bij de mensen dan mijn schoonvader, dat strookt met hun karakter… Een jaar of negen later hebben we die psychometrist nog eens gevraagd bij ons thuis en toen zij hij na het betasten van een doodsprentje van ons moeder: “ze is één en al liefde”… In dezelfde bijeenkomst was mijn vaders tweede vrouw ook aanwezig. Bij het betasten van het doodsprentje van haar dochter (omgekomen bij een auto ongeval) zei hij dat ze haar moest loslaten, dat de ziel van haar dochter nog steeds hier rondwaarde; wat mijn vaders tweede vrouw achteraf dan ook gedaan heeft.

Ergens heeft die psychometrist contacten met een geest of geesten in het hiernamaals die hem informatie bezorgen. In elk geval heeft hij onze familie geholpen om het pijnlijke verlies te verwerpen. Ik denk dat de boodschap dat mijn moeder één en al liefde is wel betekent dat mijn moeder helemaal goed terecht gekomen is….Dit verhaal alleen maar om jullie als Lorbervrienden op te roepen tot mildheid in geval van zelfmoord…

Antwoord

Zo gezien heb je helemaal gelijk. Jij beschrijft dit, en zo staat het ook ergens in de Lorbergeschriften, dat er naar ELKE situatie wordt gekeken bij ‘zelfmoordenaars. Ik heb een vergelijkbare situatie gekend: mijn oom in Amsterdam, dat moet een jaar of tien geleden zijn geweest, hing zich op. Verschrikkelijk. Ik heb hem persoonlijk nooit gekend, en ik had het eerst ook nooit geweten, dat hij bestond. Omdat ik lange tijd in het ‘buitenland’ woonde, was er ook nooit een aanleiding geweest om een ver wegwonende oom te bezoeken, waarvan ik het bestaan eerst helemaal niet wist. Ik heb toen voor hem gebeden.

Een vrouwelijke patiënte van mij, diens man had de ziekte van Kahler, [beenmergkanker] en deze kreeg zoveel medicatie van de behandelde arts vanwege zijn verschrikkelijke botpijn, dat hij zich verhing. Ik heb lange tijd op de vrouw ingepraat, dat hij in het ‘paradijs’, dus aan gene zijde, zeker goed opgevangen zal worden door liefdevolle engelgeesten. Dat was mijn eerste ingeving, om haar dat te zeggen. Hilde, dank voor je goede wijze aanvullende woorden en dat schept gelukkig ook weer een andere blik op deze zaak. G

UpToDate 2023-2024