Zelfdoding…of met behulp van…

In het septemberbulletin van 2020, nr.55 werd een artikel geplaatst over het beëindigen van het leven. De wijze waarop dit gebeurt kan een cruciale rol spelen voor het aankomen in het hiernamaals in de geestelijke wereld. Wij ontvingen, gezien de grote belangrijkheid van dit onderwerp, daarover aanvullende belangrijke informatie.

Hans de Heij uit Nederland

Het stukje over zelfdoding herinnerde mij aan een aantal stukjes hemelsbrood die daar heel mooie dingen over zeggen. Heel duidelijk komt naar voren dat het de ziel niet helpt, want datgene wat geleerd had moeten worden, blijft staan. In het GJE staan een aantal wat concretere voorbeelden, die minder barmhartig klinken. Ook de Bijbel is er duidelijk negatief over.

 De arts die de handelingen uitvoert gaat niet vrijuit, dat blijkt uit de beschrijving die wordt gegeven. Het is niet aan ons een leven van een ander te beëindigen. Je zult een ander niet doden, zowel geestelijk niet als lichamelijk niet. Het lijden dat een mens ondervindt is niet zonder zin, alleen wij begrijpen die zin niet en willen maar al te graag geen pijn lijden. Ter overweging en info stuur ik deze bijlage.

Hans: ‘Over zelfdoding is Jezus in de werken van Lorber heel duidelijk: niet doen. Het brengt de ziel niet verder, in tegendeel, het is veel moeilijker om aan gene zijde nog dat te leren wat hier op aarde geleerd had kunnen worden. Helaas weten mensen dit niet. Velen geloven niet in een eeuwig leven en dat het leven hier op aarde een proefleven is, een scholing in liefde, is helaas aan zeer weinigen bekend.’ [Zie o.a. GJE 4, 152; GJE 4, 125:11-12; GJE 6, 163:1]

Hemels Brood 7094

Niemand weet hoeveel tijd hem op aarde gegeven is. En de wetenschap is het eraan gelegen om datgene te ontwikkelen wat de mens een langer leven op aarde geeft, daarbij denkend dat langer ook beter is.

Maar de mensen maken met elkaar samen het leven op aarde wel of niet beter, dat ligt niet aan de duur van verblijf op aarde. Wel ligt het aan wat Ik uit ware liefde voor alle mensen aan duur van verblijf aan mensen geef. Daarbij zijn niet de wensen die mensen hebben het criterium, maar het te bereiken doel, het ware eeuwig gelukzalige leven. Toch bestaat er bij veel mensen de wens om een lang leven op aarde te hebben, zelfs bij mensen die niet zo’n aangenaam leven hebben als zij wel zouden willen.

Daartegenover zijn er ook mensen die het liefst op een toegestane wijze hun leven beëindigen, die niet langer willen leven, denkend dat het leven na de dood ophoudt. Of, wanneer het niet ophoudt, beter zal zijn dan het op aarde voor hen is. Maar daarvoor hebben zij geen enkel wetenschappelijk bewijs. Eigenlijk is het alleen een wens waarvan zij hopen dat die zal uitkomen en dat er een aangenamer leven zal zijn na hun dood. Maar of het aangenamer zal zijn hangt af van hun gedragingen op aarde en van veel meer, waarvan mensen het besef nog niet hebben.

In de vrijheid van de mens is het beëindigen van het eigen leven een keus die uitpakt naar de ordening van Mijn liefde en haar wijsheid, ten beste van die mens, wat evengoed een onaangename situatie in het hiernamaals kan zijn. Velen zijn in dat opzicht teleurgesteld uitgekomen, omdat zij de betekenis van hun leven op aarde niet begrepen hebben en nog altijd een weg te gaan hebben om tot de ware vervulling van hun leven te komen. Want daarvoor is de tijd van leven op aarde gegeven, om tot de vervulling van werkelijk leven te komen in de vrijheid van zijn.

Die vervulling vindt alleen plaats door de ware onvoorwaardelijke onbaatzuchtige liefde uit eigen vrije keus uit Mij te zijn. Simpel en eenvoudig, in ware nederigheid. Wie dit begrijpt, die kan ook begrijpen of het voor hem wel of niet beter is om zijn leven zelf te beëindigen. Want het blijft in alle vrijheid ieders eigen keus, en elke keus wordt in Mijn liefde gedragen, alleen niet steeds met de verwachte uitkomst. Voor iedereen geldt, de waarheid zal zegevieren.

Hemels Brood 6905

Er zijn mensen die het leven op aarde zo moeilijk vinden, dat zij dat het liefst willen beëindigen. Van tijd tot tijd zijn daar mensen bij die dat doen, vaak tot verdriet van degenen die hen na staan, tot verbazing, maar soms ook tot begrip.

Moeilijke tijden wil iedereen wel stoppen, en wanneer er voor de moeilijkheden geen oplossing gezien wordt, lijkt het beëindigen van het leven op aarde de enig overgebleven keus om wat te moeilijk geworden is te stoppen. Maar aan al degenen die dat in overweging nemen zeg Ik, het leven stopt niet. Want velen van hen die hun leven op aarde beëindigen, gaan ervan uit dat zij hun leven voor altijd beëindigen. Anderen denken de situatie waarin zij verblijven te beëindigen en in een betere situatie te zullen komen na hun sterven.

Zie, het leven dat Ik gegeven heb, stopt voor niemand na zijn overlijden op de aarde, het beëindigt alleen de tijd van verblijf op aarde. Het leven van alle mensen is eeuwig en gaat hoe dan ook verder na het verblijf op de aarde. In welke sfeer, in welke hoedanigheid, ligt aan ieder mens zelf, ligt eraan hoe die mens op de aarde geleefd heeft. Dat geldt ook voor de mens die zelf een einde maakt aan zijn verblijf op aarde. Hoe zijn situatie in het vervolg van zijn leven verder gaat, hangt van allerlei factoren af, maar beëindigd is het niet, alleen zijn tijd op aarde is beëindigd. Wie zelf de tijd van zijn leven op aarde bekort, houdt als het ware een stukje aardse levenstijd over, waarmee hij ook na zijn verblijf op aarde te maken krijgt.

Niemand die voortijdig een einde aan zijn verblijf op aarde maakt, wordt daarvoor gestraft, maar datgene wat voor diegene van belang is om tot eeuwige gelukzaligheid te komen, daar zal hij toch nog mee te maken krijgen, al naargelang voor iemand het beste is en altijd evengoed in Mijn liefde. Zie, voor sommigen is dat meteen verhelderend, voor anderen is er eerst verwarring dat zij nog steeds bestaan, wat zij niet verwachtten. Hoe dan ook, allen zullen met liefde begeleid worden, ook al zal niet iedereen dat meteen zo voelen, maar uiteindelijk zal toch iedereen begrijpen wat het werkelijke leven is en de gelukzaligheid ervan voor altijd bereiken.

Hemels Brood 6733

Er zijn nogal eens mensen die zeggen niets meer te hebben om voor te leven. Zij bedoelen, niets meer voor zichzelf. Maar geen mens leeft voor zichzelf, maar voor Mij en voor elkaar. Zouden mensen dat begrijpen, dan zouden zij altijd iets hebben om voor te leven, al is het niet materieel en niet voor zichzelf.

Wanneer iemand oud geworden is, wanneer iemand ziek geworden is, wanneer iemand zijn dierbaren verloren heeft, wanneer niemand meer naar hem omkijkt, hij leed te dragen heeft, dan nog is zijn leven niet zonder betekenis, dan nog heeft zijn leven zin voor Mij en voor zijn medemensen, en voor hemzelf. Want nog is het voor hem de kans om tot meer waar levensinzicht te komen, in zijn hart, in gesprek met Mij. Zelfs iemand die weinig of niets meer kan, heeft Mij nog in zijn hart om van te leren. Iedereen heeft in zijn leven genoeg gedaan zonder te doorzien wat de impact daarvan was, en juist wanneer iemand niets meer kan, lichamelijk gezien, kan hij met Mij in zijn hart zijn leven zoals het was beschouwen en tot vernieuwde inzichten komen.

Een lang leven is voor sommige mensen geen genoegen, omdat er geen eer meer te behalen valt, omdat rijkdom geen waarde meer heeft, omdat er geen genoegens meer kunnen worden nagejaagd, enzovoorts. Toch is ouderdom een zegen, want het geeft gelegenheid om tot bezinning te komen, wat juist op aarde in kortere tijd meer oplevert dan na het verblijf op aarde mogelijk is. Het geeft gelegenheid tot groei in nederigheid door acceptatie, door het loslaten van alle voordeel van alles wat belangrijk was, maar voor het ware leven eerder een belemmering is om te kunnen ervaren wat werkelijk leven in ware liefde en haar wijsheid is. Niet meer willen leven is niet meer willen verdragen, dat is een vorm van hoogmoed die nederigheid in de weg staat.

Nu zullen er mensen zijn die zeggen, maar zeker lijden is onverdraaglijk, het is terecht dat zulk lijden beëindigd wordt. En ja, daar hebben zij gelijk in, alleen niet op de door mensen gekozen manier, maar op Mijn wijze. Want er is voor iedereen een “daarna” en hoe dat is staat in verband met alle keuzen die mensen tijdens hun leven op aarde gemaakt hebben. Niemand weet hoe het hem zal gaan nadat hij zelf gekozen heeft om zijn leven op aarde te beëindigen. Of dat beter en verdraaglijker zal zijn ligt in Mijn Hand, dat is Mijn liefde en haar wijsheid.

Aan ieder van jullie zeg Ik, wie zijn leven op aarde beëindigt, heeft in eigen hand genomen wat beter voor hem in Mijn Hand gebleven was. Maar weet allemaal dat Mijn Hand ware liefde is en evengoed iedereen, ook die mens, tot het eeuwig gelukzalige leven zal leiden.

Hemels Brood 5422

Leven op aarde heeft een bepaalde betekenis, waardoor mensen er willen zijn en er alles aan doen, om er te blijven. Toch is het leven op aarde een tijdelijk verblijf en ieders leven gaat na dat verblijf door. Alleen kan niemand met zekerheid zeggen, hoe het leven precies doorgaat. Juist dat geeft veel mensen onzekerheid, waardoor zij bang zijn om te sterven. Onzekerheid geeft mensen meestal angst, angst voor het onbekende.

Maar wie gaat begrijpen wat werkelijk leven is, Wie Ik Ben, werkelijk Leven, hoe ieders persoonlijke bewustheid van bestaan direct verbonden is met Mijn Persoonlijk Bestaan, werkelijk Leven, die zal minder onzeker zijn over zijn leven nu en na zijn verblijf op aarde. Maar de wil om op aarde te verblijven is daarmee niet minder geworden, omdat een verblijf op aarde voor ieder persoonlijk en voor alle mensen tezamen een bepaalde belangrijke betekenis heeft, een bepaalde grote waarde voor iedereen heeft. Ondanks grote moeilijkheden blijft bij de meeste mensen de wil om op aarde in leven te blijven aanwezig.

Toch zijn er mensen voor wie de situatie op aarde zo onaangenaam lijkt, dat zij een einde maken aan hun leven op aarde, daarbij denkend, dat dat een oplossing is voor hun onaangename omstandigheden. Zij kunnen dat op dat moment ook niet anders zien. En hoewel hun gebrek aan waar levenszicht hen door Mij vergeven wordt, is het evengoed wel nodig dat zij tot besef van hun daad gebracht worden en tot zicht op het werkelijke leven, waarvan zij deel zijn en eeuwig deel blijven.

Want ieders verblijf op aarde is voor iedereen persoonlijk en voor alle mensen tezamen van belang, van groot belang. Daarom, wie denkt met het beëindigen van zijn leven op aarde een betere situatie te verkrijgen, zal toch enigszins teleurgesteld uitkomen, omdat voor hem evengoed een weg te gaan is, om het ware leven, zoals het voor hem in alle werkelijkheid bedoeld is, te bereiken. Maar ook daar zorgt Mijn liefde voor. In de hoedanigheid die voor die mens het beste is, zal hij verder geleid en geholpen worden om tot zicht op werkelijk leven te komen en het ware leven te bereiken.

De weg die deze mensenzielen nog te gaan hebben, is zelden een korte, maar in Mijn liefde gedragen, is het ook voor hen mogelijk om tot Mij te komen, om Mij te ontmoeten. Aan alle mensen die een situatie van levensbeëindiging meemaken, zeg Ik, heb daarover geen oordeel, niet positief, niet negatief, want wie kent de ziel van alle mensen beter dan Ik, jullie Schepper? Daarom, laat diegene aan Mij en Mijn liefde zonder oordeel en hij zal in het hiernamaals de voor hem juiste weg vinden en gaan, want daar is geen andere weg, dan Ik hem geef. Aan iedereen die erover twijfelt, zeg Ik, ga je weg over de aarde, hoe moeilijk die ook is, want die weg is de kortste en beste weg voor jou en iedereen en geeft je, op de voor jou beste manier, alles wat je nodig hebt om tot het ware gelukzalige leven te komen als een persoonlijk van jezelf bewust bestaan. Want het doel van ieders bestaan eindigt niet bij het einde van het bestaan op aarde, maar de weg verandert wel, als het bestaan op aarde door iemand zelf voortijdig beëindigd wordt. Ook in dat opzicht heeft ieder zijn eigen vrije keus en ook in dat opzicht wordt ieders keus door Mij in liefde gedragen.

Maar evengoed heeft iedere keus, dus ook die keus, gevolgen. Daarom, blijf in je hart bij Mij, blijf zoveel je kunt in Mijn liefde, dan zul je je weg op aarde tot het einde kunnen gaan, tot het door Mij beëindigd wordt, op het juiste moment, welke volkomen goed is.

Hemels Brood 4558

Terwijl de geest van de mens kans krijgt uit te groeien tot volwassenheid, doorloopt de mens de verschillende fasen van zijn leven op aarde, met alle bijbehorende mooie een minder mooie momenten. Zo doorloopt de mens alle stadia van het ouder worden. In het begin kan hij niets zelfstandig en is zich daar ook niet direct van bewust. Met de groei naar het steeds meer en meer zelf kunnen doen, groeit het bewust zijn van bestaan en maakt hij meer en meer zijn eigen keus. Dan wordt hij ouder en verliest aan mogelijkheden om te kunnen blijven doen, wat hij gewend is en neemt het vermogen om zelfstandig te blijven handelen af, tot hij nog weinig geheel zelfstandig kan doen, terwijl hij zich daar wel bewust van is.

De geest is tot volle bewustheid uitgegroeid, maar het lichaam komt tot een eind. Hoewel de geest dan nog veel kan en wil, het lichaam houdt dat niet meer bij. Het ligt aan de instelling van ieder mens persoonlijk, hoe hij daar mee omgaat. Want ook dit proces van geestelijke groei en lichamelijk verval, is een belangrijk onderdeel van het leven op aarde.  Ik zou gemakkelijk een lichaam aan de mens gegeven kunnen hebben, waarmee hij zonder enig verval oud kon worden. Maar zo heb Ik het niet gemaakt.

Ook dat heeft een wijze reden, uit Mijn liefde voortgekomen. Ook dat heeft een betekenis voor de mens op aarde. Wie aan het eind van zijn leven niet tot een zekere bewustheid van het belang van het geestelijke zijn is gekomen, maar vooral belang gehecht heeft aan zijn lichamelijke bestaan, zal meer hinder ondervinden van zijn lichamelijk verval, dan degene die zich ervan bewust is, dat leven geestelijk bewust zijn is. Dat elk handelen uit geestelijk zijn is, dat elk voelen uit geestelijk zijn is, dat verval van het lichaam geen verval van het geestelijke ware leven is.

Daarom heeft het ook geen zin om het lichaam te beëindigen, als het verval niet meer gewenst is. Want daar waar de geest is, daar blijft de geest, ook na de beëindiging van het lichaam. De ontwikkeling die de geest in het lichaam op aarde nog te gaan zou hebben, blijft ook na het lichamelijk verblijf op aarde nodig om te gaan en zal dan ook zijn vervolg toch nog krijgen. Want het blijft de geest die van belang is om tot werkelijk leven te komen. En het blijft Mijn liefde om elke geest, om ieder mens, tot waar leven te brengen, tot zelfstandig waar leven in eenheid met Mij en al zijn medemensen.

Op aarde en na het verblijf op aarde, wordt het te doorlopen proces tot waar leven niet afgebroken, door de beëindiging van het lichaam op aarde, het levensproces van ieder mens gebeurt in de geest en blijft doorgaan in de geest, tot het volmaakte leven, volmaakte liefde bereikt is en eeuwig dan nog!

Antwoord

Met zeer grote belangstelling heb ik je bericht gelezen, plus de toegestuurde nummers van ‘hemelse brood’. Je geeft zelf al aan, dat bijvoorbeeld op drie plekken in de Jakob Lorber-literatuur hierover gewag maakt en zegt daarbij, dat de Heer hierover Zich ‘strenger’ [negatief] uitlaat, dan de ontvanger van ‘hemels brood’. Waarbij ik tegelijk mij hier afvraag, waarom Jezus, de Heer dit zo serieus benadrukt!? Als bron geef je o.a. aan: GJE4-125:11,12, GJE4-152, en GJE6-163:1]

Ik heb over de door jouw toegestuurde tekst wat citaten aangehaald met wat kanttekeningen.

1. Elke keus wordt in Mijn liefde gedragen, alleen niet steeds met de verwachte uitkomst! [7094]

2. Wie zelf de tijd van zijn leven op aarde bekort, houdt als het ware een stukje levenstijd over, waarmee hij ook na zijn verblijf op aarde te maken krijgt. [6905].

3. Niemand die voortijdig een einde aan zijn verblijf op aarde maakt, wordt daarover gestraft, maar wat voor diegene van belang is om tot eeuwige gelukzaligheid te komen, daar zal hij toch nog mee te maken krijgen. [6905].

4. Iedereen heeft in zijn leven genoeg gedaan zonder te doorzien wat de impact daarvan was. [6733]

5. Niet meer willen leven is niet meer willen verdragen, dat is een vorm van hoogmoed, die nederigheid in de weg staat. [6733].

6. Wie zijn leven op aarde beëindigt, heeft in eigen hand genomen, wat beter voor hem in Mijn hand gebleven was. [6733].

7. Wie denkt met het beëindigen van zijn leven op aarde een betere situatie te verkrijgen, zal toch enigszins teleurgesteld uitkomen. [5422]

8. De weg die deze mensenzielen nog te gaan hebben is zelden een korte [5422].

9. Ik [de Heer] heb daarover geen oordeel, niet positief, niet negatief. [5422]

10. De weg verandert wel, als het bestaan op aarde zelf voortijdig beëindigd wordt, maar evengoed heeft iedere keus dus ook die keuze gevolgen. [5422].

11. Ik [de Heer] zou gemakkelijk een lichaam aan de mens gegeven kunnen hebben, waarmee hij zonder enig verval oud kon worden. [4558]

12. Daarom heeft het ook geen zin om het lichaam te beëindigen, als het verval niet meer gewenst is. [4558]

Beste Hans, bij de punten 2,7,8 en 10 is mij onduidelijk op welke wijze? En bij de punten 4 en 9 plaats ik toch wat uitroep- en vraagtekens en bij punt 11 was het zo geweest als ten tijde van Adam. De vraagkwestie is, waarom Jezus dit niet via Jakob Lorber zo ‘positief’ heeft benadrukt, of ‘kleeft’ aan deze woorden [in ‘hemels brood’, en blijkbaar door Jezus gesproken], er iets aan, die ons uitnodigt, dat het allemaal niet zo verschrikkelijk is, zoals ons dat altijd werd voorgespiegeld? Want zo staat het letterlijk in de tekst: ‘het komt immers wel weer goed! Alleen duurt deze ontwikkeling in de eeuwigheid ook werkelijk een eeuwigheid…

Lorber zegt het met veel andere woorden nogal vrij rigoureus, doch zeer ernstig en waarschuwt de mensheid voor die verschrikkelijke gevolgen, die niet mis zijn. In ‘hemels brood’ lees ik de ‘zoete woorden’ die bijna uitnodigen, dat het in eerste instantie niet zo’n vaart loopt. Het lijkt daar zo nu en dan, dat – ondanks de verborgen waarschuwing, zulke gevolgen altijd onder de liefde van Jezus staan. Maar daarbij wordt niet gezegd, wat deze gevolgen dan kunnen zijn, terwijl Lorber er toch nadrukkelijk zeer ernstig voor waarschuwt.

Op deze wijze betracht staan bepaalde punten in ‘hemels brood’ eigenlijk lijnrecht in contrast met de geschriften van Lorber enerzijds, maar anderzijds nagenoeg ook weer niet. En dat roept bij mij twijfels op. Twijfels over de zuivere inhoud van deze berichtgeving in ’hemels brood!’ Ik mis dan daar het werkelijk ‘recht door zee’-beleid’.

Waarom heeft de Heer ‘dit’ thema via Jakob Lorber volgens jou niet altijd even ‘positief’ beschreven, maar ‘hemels brood’ wel. Denk je dan, dat de Heer er twee meningen op nahoud?

Toch zal ik niet ontkennen dat achter ‘hemels brood’ een wijze ‘onbereikbare’ intelligentie schuilt. Naast het zuivere ‘Nieuwe Evangelie’ of het ‘Nieuwe Woord’ via Lorber, duiken ook zo veel andere berichtgevingen op van ‘gene zijde’, waarbij ik het gevoel krijg dan heel erg op mijn hoede en vooral kritisch te zijn, om verwarring te voorkomen.

Over Judas’ lot in het hiernamaals zei Jezus in de Grote Openbaringen:

[Hans gaf ons vanuit de geschriften Jakob Lorber de volgende bronvermeldingen]:

‘Overigens zal hem op deze wereld bij Mij een ontzettend zware rekening wachten. Een verraderlijke handeling en de daarop volgende bitterste vertwijfeling zal een zelfmoordenaar van hem maken, en een strop en een wilg zullen zijn treurig einde op deze wereld zijn! Want hij is iemand die God beproeven wil, wat een grote misdaad is en moet zijn. Wie het echter waagt een misdaad tegen God te begaan, zal dat ook tegen zichzelf niet achterwege laten. Eerst tegen God en dan tegen zichzelf!

Maar Ik zeg jullie dat aan gene zijde de zelfmoordenaars moeilijk ooit Gods aangezicht zullen zien! Ik zou jullie daarvan ook zelfs de mathematisch vastgestelde oorzaak kunnen aangeven; maar dat loont werkelijk de moeite niet. Het is voldoende dat jullie van Mij geloven wat Ik jullie aanduidde over het gevolg van de zelfmoord. De oorzaak daarvan ligt altijd in een soort domheid, voortkomend uit vertwijfeling, en die is een gevolg van een misdaad tegen God of tegen Zijn geboden.’ [GJE4-125::11,12]

Zelfmoord bespreekt de Heer uitvoerig in het Nieuwe Woord van Johannes:

[1] (DE HEER:) "Ook bij zelfmoordenaars vind je verschillen. Iemand, die zich het leven beneemt omdat iemand anders zijn grote hoogmoed te veel vernederde en hij geen kans zag zich daarvoor te wreken, maakt zich schuldig aan een erge soort van opzettelijke zelfmoord. Een dergelijk motief van zelfmoord kan aan een ziel nooit volledig goedgemaakt worden. Duizendmaal duizenden jaren zijn nodig om zo'n ziel zo ver te brengen dat zij tenminste een huid over haar dorre, alle liefde missende, schijnbare beenderen heeft, om nog maar niet te spreken over de belichaming van haar gehele wezen; want juist de belichaming is een product van de liefde en wekt ook weer liefde op.

[2] Als iemand naar een jonge vrouw kijkt die lichamelijk volmaakte, weelderige vormen heeft, wordt hij meteen door en door gegrepen door zo'n gestalte, en zijn hart zal direct een van liefde gloeiend verlangen koesteren om deze jonge vrouw de zijne te kunnen noemen. Hoe komt dat? Omdat de lichamelijke aantrekkelijkheid van de jonge vrouw puur een product is van veel liefde, en materie die gebaseerd is op liefde, kan en moet in de medemens datgene opwekken wat het zelf ook is.

[3] Kijken wij echter naar een jonge vrouw die ontzettend mager is, dan zeg Ik jullie dat deze niemands hart op hol zal doen slaan; heimelijk zal men medelijden met haar hebben, maar iemand zal niet gauw verliefd op haar worden. Wat is daar dan weer de reden van? Omdat haar beenderen met te weinig van dat materiaal omhuld zijn dat een product van de liefde is!

[4] Een ziel die hier al helemaal liefde is, ziet er in het hiernamaals meteen heel aantrekkelijk, weelderig en dus naar de vorm helemaal volmaakt uit. Een gierige en egoïstische ziel ziet er zeer mager uit, maar heeft nog altijd wel wat vlees en bloed, omdat zo 'n ziel toch in ieder geval eigenliefde heeft. Maar zelfs die liefde heeft een zelfmoordenaar niet, en daarom heeft zijn ziel in het hiernamaals noodgedwongen het uiterlijk van een dor geraamte. En dan hangt het er nog maar van af of het een menselijk of een dierlijk geraamte is!

[5] Eerder hebben wij het er al over gehad dat er verschillende soorten zelfmoord kunnen zijn, en de ergste heb Ik reeds uitvoerig vermeld. Wel, een zelfmoordenaar van de ergste soort komt in het hiernamaals niet in de vorm van een menselijk geraamte te voorschijn, maar in die van een draak, een slang of een wild, verscheurend dier. Waarom? Dat kunnen jullie je nu toch wel gemakkelijk indenken! Zo'n ziel zal nooit meer tot een volledige levensvoleinding kunnen komen.

[6] Daarnaast zijn er mensen die zelfmoord plegen uit jalousie om een maagd, welke buiten haar schuld een ander beter beviel dan de jaloerse man die haar bij iedere ontmoeting kwelde met allerlei verwijten en haar van ontrouw beschuldigde, iets wat nooit in haar was opgekomen. Zo iemand komt in het hiernamaals te voorschijn als het geraamte van een wolf, een hond of een haan omdat het karakter van deze dieren het verstand en de wil van zo'n jaloerse dwaas beheersten; als voorafgaande incarnatievormen bepaalden zij de eigenlijke, voornaamste karaktertrekken van zo'n ziel. Ook deze zelfmoordenaars zullen later zeer moeilijk tot enige levensvoleinding komen.

[7] Dan zijn er zelfmoordenaars die heimelijk een erge misdaad begaan hebben, waarop zoals zij weten een smadelijke en pijnlijke doodstraf is gesteld. Zij weten dat hun misdaad aan het daglicht moet komen. Wat gebeurt er dan meestal? Zo 'n heimelijke misdadiger raakt uit grote angst en terechte gewetensnood volledig vertwijfeld en hangt zichzelf op. Zo'n ziel verschijnt in het hiernamaals als het skelet van haar voorgaande bestaansvormen, zoals bijvoorbeeld dat van mollen, hagedissen en schorpioenen, die alle op een hoop klitten met daaromheen een vurige ring, meestal in de vorm van een gloeiende reuzenslang. Ook de vurige ring behoort tot een vorige bestaansvorm van een en dezelfde ziel en is daar een intelligentiedeeltje van.

[8] Kortom, als een ziel eenmaal op grond van een slechte opvoeding geen enkele liefde, ook geen eigenliefde, meer heeft, is ook de gehele ziel doordrongen van de ergste vijand van het leven, namelijk de hel, en daardoor wordt zij zelf een vijand van haar eigen leven en bestaan en probeert dat steeds op de een of andere pijnloze wijze te vernietigen! Bij zo'n totale vijandschap ten aanzien van het leven moet tenslotte dat leven wel geheel uit haar voegen gelicht worden, en in het hiernamaals kan zo'n ziel dan onmogelijk anders zichtbaar worden dan geheel teruggebracht tot de vormen die oorspronkelijk aan haar ten grondslag lagen, en dit slechts als skeletten zonder vlees, die enkel het noodzakelijke gericht in zich dragen.

[9] Zowel bij mens als dier is het bot het deel wat het meest gericht is en zodoende de minste liefde bevat. Omdat zich in de botten, evenals in een steen, geen liefde voor het leven kan bevinden, blijven deze tenslotte, hoewel slechts in de substantiële zielenvorm, over als delen die de liefdeloosheid uitdrukkenen waarin zich nooit enige liefde kan bevinden. Maar beenderen van mensen zijn altijd nog beter in staat zich met leven te omkleden dan beenderen van dieren of zelfs chitinepantsers van insecten, en kraakbeen en graten van amfibieën.

[10] Als een zelfmoordenaar op de hiervoor beschreven wijze in het hiernamaals verschijnt, kun je je wel voorstellen hoe moeilijk het zal zijn en hoe lang het zal duren eer zo’n ziel ook maar zover komt om in een menselijk geraamte over te gaan en vervolgens uit zichzelf een huid en zelfs vlees te krijgen.

[11] Maar nu rijst bij jullie de vraag of zo ’n ziel ook pijn lijdt. En Ik antwoord jullie: bij tijden de grootste en brandendste pijn, en soms weer helemaal geen! Als zij om weer tot leven gewekt te worden, wat nog altijd mogelijk is, in zekere zin wordt wakker geschud door geesten die haar daarvoor benaderen, voelt zij overal een brandende pijn; komt zij echter weer tot rust, dan heeft zij geen gevoel of bewustzijn en dus geen enkele pijn.

[12] Er zijn verder nog veel soorten zelfmoord waarvan de gevolgen niet zo kwaadaardig inwerken op de ziel als de beide die hiervoor beschreven zijn; voor de ziel heeft echter geen enkele zelfmoord goede gevolgen!

[13] Die waar Mathaël over sprak, was er nog een van de beste soort, vandaar dat die ziel ook gemakkelijk en behoorlijk snel tot leven gewekt en gered kon worden. Maar zo'n ziel houdt toch altijd een zwakke plek, en die bestaat uit het feit dat zij bijna nooit meer het volledig kindschap van God kan bereiken; een ziel die zelfmoord gepleegd heeft, komt vrijwel nooit hoger dan de zaligen van de eerste, buitenste en derhalve onderste hemel, of zelfs maar tot aan de grenzen daarvan.

[14] In de eerste, de wijsheidshemel, komen merendeels alleen maar zielen van alle andere hemellichamen, en van deze aarde komen daar de zielen van die wijze heidenen, die volgens hun kennis wel zeer gewetensvol en rechtvaardig geleefd hebben, maar ook in het hiernamaals niets van Mijn persoon willen weten. Als zij echter na verloop van tijd toch iets aannemen, kunnen zij wel in de tweede, dus hogere of ook middenhemel, opgenomen worden; maar in de derde, binnenste en hoogste, de eigenlijke liefde en levenshemel komen zij nooit of te nimmer. Want daar zullen alleen degenen komen, die reeds het volle kindschap van God bereikt hebben.

[15] Ik geloof dat jullie nu ook deze door broeder Mathaël beschreven manieren van doodgaan voldoende uitgelegd moeten zijn; is er echter voor iemand toch nog iets niet duidelijk genoeg, dan staat het iedereen vrij om een vraag te stellen.’ [GJE4-152]

Ook in het zesde deel van de Johannes-Openbaringen, hoofdstuk 163:1 e.v. zegt Jezus:

[1] Na de maaltijd stond echter EEN OUDSTE van de genoemde joodse Grieken op en zei tegen Mij: 'Heer, ik heb er tijdens het eten diep over nagedacht dat je het lichamelijke leven helemaal niet moet liefhebben maar veeleer moet verachten en loslaten, om daardoor het leven van de ziel te verkrijgen en te behouden! Dat is me nu wel tamelijk duidelijk geworden; maar er blijft toch nog een punt over dat ik nog niet helemaal begrijp. Er zijn ook mensen die ware aartsvijanden van hun eigen leven zijn, en zichzelf doden als zij daar om de een of andere reden genoeg van krijgen. Die zouden dan toch zeker het leven van de ziel moeten verkrijgen! - Wat zegt U daar over?'

[2] IK zei: 'Heeft God hun dan het lichamelijke leven gegeven om te vernietigen?! Het leven van het lichaam is het middel dat God de mens gegeven heeft waardoor hij het leven van de ziel voor eeuwig kan en moet verkrijgen. Als hij echter het middel van te voren vernietigt, hoe moet hij dan het leven van zijn ziel behouden en eigenlijk eerst verkrijgen? Als een wever eerst zijn weefstoel stuk maakt en vernietigt, hoe kan hij dan daarna zijn linnen weven? Ik zeg je: Zelfmoordenaars -uitgezonderd waanzinnigen -zullen moeilijk ooit of ook helemaal nooit het rijk van het eeuwige leven bezitten! Want als iemand eenmaal zo'n vijand van zijn leven is, heeft hij geen liefde voor het leven; een leven zonder liefde is echter geen leven, maar de dood.’

[3] DE JOODSE GRIEK zei: 'Ja, Heer en Meester, nu is het mij duidelijk, en het zal voor mij ook een hoofdthema van Uw leer zijn, dat de mensen niet genoeg gepreekt kan worden!’…Want wat zelfdood is, kan als zodanig geen leven schenken, maar de geuit Oostenrijk est die door de levende daad aan de dag treedt, maakt alles levend.’

Bidden voor zelfmoordenaars!

De HEER zegt: 'Ik zal de hulp, kracht en ondersteuning zijn van ieder ernstig streven. In tijd van nood zal Ik niemand verlaten die anders altijd trouwhartig en Mij liefhebbend op Mijn paden gewandeld heeft. Maar als men door allerlei wereldse verleidingen van Mijn paden is afgeweken, heeft men het natuurlijk aan zichzelf te wijten als Mijn hulp in tijd van nood uitblijft, en dat net zo lang als de gevallene zich niet vol ernst, berouwen geloof tot Mij zal richten! Ik zal weliswaar eeuwig een en dezelfde trouwe herder blijven en achter Mijn schapen aangaan die op de een of andere manier verdwaald zijn; maar het schaap moet wel gaan blaten en zich laten vinden, overeenkomstig de hem eigen en onaantastbare vrije wil. [GJE5-169:2,3]

Bidden wij voor onze zelfmoordenaars?

De Heer: 'Dergelijke geesten, al zijn ze ook niet van het goede en zuivere soort, kunnen dus voor een mens niet gevaarlijk worden, en het is goed om voor zulke zielen te bidden. Want het gebed van een van ware liefde en erbarmen vervulde ziel in vol liefdesvertrouwen op Mij heeft een goede invloed op zulke werkelijk arme zielen aan gene zijde, want het vormt een bepaalde stof van levensether om hen heen, waarin zij als in een spiegel hun gebreken en tekortkomingen zien, zich beteren en daardoor gemakkelijker tot het levenslicht komen. [GJE8-38:1]