In de wolken

Het fluïdum als geestelijke vlam of wolk

[via Jakob Lorber ontvangen in 1840 van de Heer]:

De eerste aanduiding vinden we daarover in de geschiedenis van Abraham. ‘Als de zon nu ondergegaan was en het helemaal donker was geworden, toen kwam als een rokende oven er een vuurfakkel, die door de bereidde stukken vlees ging. [Genesis 15:17]. Bij Mozes verscheen de engel van de Heer hem als een vuurvlam, die midden uit een doornbos tevoorschijn kwam. En Mozes zag, dat de doornbos vurig brandde, zonder dat het door het vuur verteerd werd. Het was toen nacht, als Mozes dit verschijnsel zag. Zou het overdag geweest zijn, dan zou Mozes dit verschijnsel gezien hebben als een vurige wolk. [Exodus 3:20].

Verder in dit Bijbeldeel vinden we de tekstpassage: ‘ De Heer echter trok hen voorbij – overdag in een wolkenzuil, om hen de weg te laten zien en des ’s nachts in een vuurzuil, om hen licht te geven, zodat zij dag en nacht konden zien waar zij gingen. De wolkenzuil week niet overdag en ‘s nachts van de trekkende stoet’. [Exodus 13:21-22]. Later veranderde de engel zijn positie en trad achter de trekkende colonne [ Exodus 14:19]. Als Mozes in de tent ging, dan zonk de wolkzuil naar beneden en nam haar positie aan de ingang van de tent, zo lang de Heer met Mozes in gesprek was. [Exodus 33:9]. Later beriep Mozes zeventig mannen uit de oudsten van het volk en liet hij een kring om de tent stellen, waar de Heer in een wolk daarin trok en met Mozes praatte. [Numeri 11:24-25].

Toen aan de berg Sinaï de Heer luid met Mozes wilde praten, zodat het hele volk dit kon horen, zei Hij tot Mozes: ‘Ik zal dit keer de wolk nog dichter maken, waarmee het hele volk dit hoort, als Ik met je praat en je voor altijd geloof schenk’. [Exodus 19:9]. Hoe kunnen we dit fysiologisch interpreteren? Hier wordt nadrukkelijk gezegd, dat het noodzakelijk was, om het fluïdum (de odem) van de wolk te verdichten en dat daarom het geluid des temeer sterker werd. Datzelfde is ook bekend bij de radio. Hoe sterker de krachtstroom, des te sterker de overdracht van het geluid.

Als de Heer aan de berg Sinaï zich onder een enorm geluid openbaarde, dan moest de odemkracht – de verdichting daarin – wellicht in overeenstemmende sterkte zijn. Daarom staat er ook: ‘De berg Sinaï was helemaal in rook gehuld, omdat de Heer in het vuur op hen neergedaald was; en rook steeg van Hem op als de rook van een vuurkachel, en de hele berg beefde. [Exodus 19:18-19]

Het volk mocht de rokende berg verder niet dichterbij naderen. Dat was levensgevaarlijk! Want er was daar een enorme sterke krachtstroom, die dodelijk was [19:2]. Het was geen dreiging om God te vrezen, maar meer een waarschuwing voor de ernstige gevaren, die dit met zich meebracht. Pas als er dan op de ramshoorn werd geblazen, mochten ze de berg beklimmen. [19:13]. Alleen Mozes en Aäron mochten de rokende berg en de daarin nog vurige verdichte wolk wel naderen, echter zonder gevaar voor hun leven.

Wellicht is het ook begrijpelijk dat Magdalena de Heer na Zijn opstanding uit het graf, Hem niet mocht aanraken. Want de Heer was nog niet tot Zijn [inwonende] Vader gestegen. [Joh.20:17]. Dat wil zeggen, Hij had Zijn etherisch hemels lichaam nog niet bereid gemaakt voor de Zijnen, die Hij op Aarde liefhad, om Hem te omhelzen. Later mocht Thomas Hem wel aanraken. Op de berg Tabor kwam er ook een wolk die Petrus, Johannes en Jacobus beschaduwde en een stem riep toen uit de wolken. Mozes en Elia waren wel helemaal zichtbaar! Matth.17:5.

UpToDate 2024-2025