Was Petrus wel in Rome geweest?

De meest gestelde vraag of Petrus wel inderdaad een eerste aanleiding was voor de pauselijke stoel. In de Bijbel vinden we hierover geen beschrijving. Wel de aanwijzing, dat hij nooit in Rome is geweest. Toch geldt hij voor de katholieke kerk nog steeds als de eerste paus. Petrus zou de Rooms katholieke kerk gesticht hebben. Dit heeft het Vaticaan de mensheid eeuwen lang voorgehouden en het zou op waarheid moeten berusten. Ook zou Petrus (op zijn kop) gekruisigd zijn in Rome. De Heer heeft echter Petrus opgedragen zijn broeders te sterken (Lukas 22:32). “Zorg voor Mijn schapen!” (Johannes 21:15-17). Het Vaticaan moet dit opgevat hebben als een vervolg voor hun aanstaande kerkleiders. De katholieke kerk stelt nog steeds, dat de Bijbelse discipel en apostel Petrus de eerste aanzet moet zijn geweest in het kader van een bis,- en pausdom.

Was Petrus nu echt de grondstichter van het huidige pausdom? Toch kan hij nooit in Rome geweest zijn en daar ook nooit gekruisigd zijn. De Duitstalige boeken ‘Himmelsgaben 3-19,20 en 3-64’ respectievelijk de Nederlandse editie ‘Hemel en Hel 1-149’ doen hierover uitvoerige berichtgevingen. Volgens het boekdeel ‘De Geestelijke Zon 1-68’ zijn zulke wereldse opvattingen ingeburgerde waarheden. Hoe komt men in de katholieke kerk aan zulk een mythe, die elk katholiek kerklid nog als onbetwistbaar acht? De katholieke kerk is volgens haar eigen instituut immers onfeilbaar. Petrus is echter noch bisschop noch paus geweest.

Eeuwen lang is de bewering, dat hij in Rome heeft gewoond en dit is in vele geschriften bewaard gebleven. De rooms katholieke kerkvaders hebben er namelijk voor gezorgd, dat deze mythe op een waarheid moet berusten en daarom ook onaanvechtbaar is. Het eerste bericht over deze onbetwistbaarheid stamt uit de eerste eeuw na Christus. Aan deze traditie mocht nooit getornd worden. Achteraf was dat bericht vervalst en niet gebaseerd op een betrouwbaar fundament. Het correspondeerde niet met de volledige waarheid. Petrus heeft echter wel in Babylon gewoond en gepredikt. Maar dit paste nagenoeg niet in het systeem van de Romeinse bisschoppen. Rome heeft indertijd zeker wel geweten over het leven van Petrus. Zij hebben dergelijke notities angstvallig verborgen gehouden voor de gewone man.

Men heeft in plaats van Bagdad (het vroegere nieuwe Babylon), daarvoor de stad Rome ingevuld, zijnde de stad van Petrus¢ kruisiging. Veel later is de originele tekst over Petrus vernietigd. Anders zou het aanzien van de Romeinse bisschoppen te lijden krijgen. Wat de nieuwe en aanvullende Geschriften betreft: de protestantse en katholieke kerken staan over het algemeen afwijzend tegenover de Nieuwe Openbaringen. Ze wijzen een nieuwe of aanvullende heilsboodschap direct van de hand. De meeste kerken leren, dat na het Nieuwe Testament de Bijbel een volledig afgesloten boek is. Er is – naast de Bijbel - geen ruimte meer voor een nieuwe heilsopenbaring. Ofschoon 1 Korinthe 14 naar die mogelijkheden verwijst, dat een ieder (elk mens) de gave der profetie kan hebben. De kerken stellen, dat het heil voor de mensheid voor alle christelijke openbaringen in de tijd van de apostelen, nu definitief zijn afgesloten.

Om met degelijke en betrouwbare bewijzen op tafel te komen – ook voor de hedendaagse kerken (ongeacht welk soort religie), geldt hier de vraag, waar Petrus dan tussen het 34^e en 59^e jaar na Chr. kan zijn geweest. Jacobus, de broer van de evangelist Johannes, is in het jaar 44 door Herodes vermoord. Na zijn dood in Jeruzalem is Petrus door Herodes in de kerker geworpen. Deze geschiedenis is overigens gemakkelijk terug te herleiden uit het Bijbelse deel Handelingen. Petrus kan daarom nooit 25 jaar ononderbroken in Rome zijn geweest (volgens de kerkelijke overlevering); en geen enkele historisch kritiek kan dit staven.

Paulus schrijft in de brief aan de Galaten en in de apostelgeschiedenis, dat hij drie jaar na zijn bekering (dit was in het jaar 33 na de steniging van Stephanus) naar Jeruzalem kwam in het jaar 36. In het jaar 51 (dus 15 jaar erna) ging Paulus onaangekondigd naar een religieuze verzameling in Jeruzalem. Dit was wegens de bekering van heidenen en de besnijdenis volgens Joodse wijze. Paulus trof daar de drie belangrijkste zuilen van de gemeente Jeruzalem aan. Het waren Jacobus, broer van Judea en zoon van Jacobus Alphaus, bekend als Kleophas. Verder zag hij de evangelisten Johannes, Petrus en de lijfelijke moeder van Jezus, Maria. De Bijbel maakt in het Nieuwe Testament gewag over de periode van het zendelingsschap van Petrus met zelfs plaatsnamen erbij.

Petrus wordt een zuil van de christelijke gemeente van Jeruzalem genoemd, niet van Rome. De historische waarheid van deze getuigenis uit het Nieuwe Testament is een geheel andere dan die de overlevering noemt. Petrus kan dus nooit een bisschop van Rome zijn geweest. Zijn eerste brief is gericht aan de christelijke gemeentes in Ponthus, Galatië, Kapocië, Azië en Bithynië. Zijn brieven werden zelfs in de jaren 51-61 gelezen en (h)erkend als zijn eigenhandig schrift. Zelfs Babylon (het huidige Bagdad) was op de hoogte van zijn brieven. Genoemde landen liggen allen in Azië. Die landen beginnen bij de Zwarte Zee tot aan de grens van Sicilië.

We betrekken Syrië er nog bij, waar Babylon eens lag en waar Petrus vroegtijdig zijn geloofsgemeentes had en ook regelmatig bezocht, zoals de apostelgeschiedenis ons vertelt. Petrus werd verder aangetroffen in Lyddam, Galilea, Samaria, Joppe, Cesarea, Galatië en Kappadocië. Hij is nooit in Italië geweest volgens Bijbelse bronnen, maar wel in Azië. Hij was een grote Diocese. Rome heeft vanaf de eerste eeuw de mensheid voorgelogen, dat Petrus in Rome als bisschop vertoefde. Wel is daar de apostel Paulus geweest en deze beleerde hen.

Dat de paus sommige mensen heilig verklaart staat in scherp contrast met de Bijbel. Johannes 15:4: ‘Niemand is heilig dan God alleen!’ Bovendien heeft de roomse kerk haar kerkleden eeuwen lang onthouden om de Bijbel te lezen, zodat niemand daaruit zou kunnen opmaken, hoe het een en ander zich precies verhoudt. De geschiedenis van Petrus begon ongeveer in het jaar 25 n. Chr. tot het jaar 51. In dat laatste jaar is Petrus in Bagdad gekruisigd. Petrus is ongeveer zesentachtig jaar geworden.

UpToDate 2024-2025