Ostracine,
verblijfplaats van Kindje Jezus
Post
ontvingen wij van Jan Vreman uit Nederland. Ik
was al op zoek naar hem sinds november 2013, maar kon hem niet vinden. Ik las
het een en ander over hem in de destijds bestaande actuele Duitse Yahoo-group, waarvan ikzelf ook eens lid van was. Tot mijn
grote verrassing meldde Jan een dezer weken bij ons.
Een
klein voorproefje, van wat hij beschreef over Ostracine.
Hij bezocht dit stadje maar werd door militairen tegengehouden. Zijn vrouw en
hij zijn jaren geleden via Israël, Rafa (Gaza) de grens over gegaan, naar El-Arish
om daar nabij ‘Ostracine' te bezoeken. Dat werd hen
niet toegestaan: Natuur-, militair-gebied
etc. Hoe dan ook, onze [dr.] Christoph Schindler bezocht later met veel tegenwerking dat gebied op
goed geluk, en beschreef de ondergelopen Ostracinestad
en omgeving van 90-120 cm waterhoogte,en ontdekte de ruiïnen
van Cyrenius, etc, wat
elders in de voorgaande jaren in een van onze bulletins beschreven werd. Jan Vreman beschrijft in het kort de christelijke nederzetting
in het Noorden van de Sinaï, in de Ostracine!’ [door Eliezer Oren]:
In
de periode december 1976 tot april 1977 en in december 1977 onderzocht een
delegatie van de Ben Gurion Universiteit de
overblijfselen van de nederzetting in El Faluciat in
het noorden van de Sinaï. Deze overblijfselen
bevinden zich aan de oostkant van het Bardaville
meer, dat in de klassiekers het Sirbonische meer
wordt genoemd, zo’n 30 kilometer ten westen van El Arish
en ongeveer 3 kilometer van de kust van de Middellandse zee.
In
vroegere tijden was hier de stad Ostracine, volgens
de bronnen één van de belangrijkste stations langs de kustweg. De kustweg liep
van Gaza en volgde de zandbank tot het Bardaville meer dat eindigde bij Waca
Pelucion. De kustweg was vooral een hoofdverkeersader
tussen Egypte en Israël na de verovering op Egypte door de Perzen en met name
in de Romeinse periode. Langs deze weg lagen de haven- en handelssteden: Rinoucurora [El Arish]. Ostracine [El Faluciat], Casion [El Gels], Gerhah [Tel Mahmadija] en Pelucion [Tl
Pharma].
Deze
steden kenden een enorme groei door de bloeiende handel, het heffen van
belastingen en door de verschillende industrieën, zoals botenbouw,
textielproductie, glasindustrie en het verbouwen van dadels. ----à
De
steden worden ook vermeld in historische geschriften en op landkaarten uit de Romeins-Byzantijnse tijd, zoals de map van Antonius [itinerarium], de Foytingerkaart, Notitia Pignitatum en de Madaba kaart.
Na
het begin van de Arabische overheersing nam de belangrijkheid van de kustweg af
en werd de oude Egyptische militaire weg gebruikt, ten zuiden van het Bardaville meer, dat op de splitsing tussen de kustweg en
de Zuijdweg ligt.
Ostracine, dichtbij Ecregma
[een natuurlijke opening tussen de Middellandse zee en het Bardaville
meer]. Josef ben Matetahoe [Josefus
Flavius] vertelt over Titus in 69 A.D. voor het
neerslaan van de opstand in Jeruzalem, dat na zijn vertrek uit Pelucion: ‘Hij reed een dag door de woestijn en sloeg zijn
kamp op in de nabijheid van de tempel van de god Zebes
Casius.
De
tweede nacht overnachtte hij in Ostracine alwaar de
inwoners het water van verre moesten
halen. De volgende dag overnachtte Titus in Rinoucurora
en de vierde dag arriveerde hij in Rafia. Het
ontbreken van waterbronnen bij een bloeiende stad lijkt de
geschiedenisschrijvers te verrassen.
Cyrenius nu: 'Kijk, hier zijn we bij de ingang
van de grote baai; in de binnenste inham ervan, daar rechts van ons ligt Ostracine, een rijke handelsstad. [JJ.01_042,08]
Er
bestaat een legende over het ontstaan van de stad Ostracine
in hoofdstuk 84 van de Jeugd van Jezus…
En als men daartoe bereid zou blijken,
wat zou dan de reactie kunnen zijn van buurvolkeren, die deze stad plegen te
bezoeken, alhoewel die nu weliswaar al geruime tijd meer een ruïne is dan een
stad?' [JJ.01_084,18]
Er is in de volgende tekst sprake van
zichtbare bergen!... In noordoostelijke richting, naar de kant van Ostracine was de lucht weliswaar nog volkomen helder, maar
des te huiveringwekkender zag het er aan de andere kant van de berg, zoals gezegd
in zuidwestelijke richting uit! [JJ.01_131,03]
Jan
Vreman verbleef in de jaren 1976-1981 in Israël in de
internationale christelijke nederzetting Nes Ammim
vlakbij Akko. Jan kwam in de jaren ’90 met Jakob Lorber. In 2009 kon een
toeristgids, Mohammed Jan klakkeloos de tien steden noemen in de nabij gelegen
grens over Jordanie, waarover de Heer sprak in Jakob Lorber: Philadelphia [nu ‘Amman’], Jerash [nu ‘Gerasa’], Capitolias, Pella, de Basaltstad,
Gadara [heden ‘Um Quys’] Abila en in de Golan: Hipos, Dion, Genatra [?]. en weer over de grens in Israel: Scythpolus [heden de opgraving Beth
Shean]
Pella en Afek [in
de Dekapolis [Deka = tien]
waren stadjes voor de eerste chr. gemeente uit
Jeruzalem. – ‘de kerk van Jakobus, een toevluchtsoord, hetgeen o.m. vermeld
wordt in GJE10 [Jakob Lorber].
Ook worden onder meer de stadjes Cesare-Philippi [nu Banias] genoemd, de Golon en ‘Bethsaïdas wordt in de Decapolis
vermeld. Petra wordt genoemd in GJE11.
UpToDate 2023-2024