De Noordpool

In het Ur der Chaldeeën, waar Abraham vandaan kwam, zijn bij opgravingen kleitabletten gevonden, die verhalen over een onbekende schitterende prachtige rode ster. [Mars?] – ook dat de stad regelmatig door Ufo’s waren opgezocht [buitenaardse bezoekers]. De Sumeriërs hadden in die tijd een heidense hoge beschaving en beschreven de bezoekers als reptielen, die bijna op de mensen leken, maar een geslepen verstand hebben.

De Bijbelse tekst Gen.6:1-4 wordt helaas slecht geïnterpreteerd en gekoppeld aan buitenaardse wezens. ‘toen de mensen zich op aarde begonnen te vermenigvuldigen, zagen de zonen van God, dat de dochters van de mensen schoon waren en zij namen zich daaruit vrouwen, wie zij ook maar verkozen.’

In de Huishouding van God, deel 1, lezen we inderdaad, dat enkelen van de nakomelingen der ‘aartsvaderen’ zich de vrouwen namen uit de lagere gelegen dalen, want de berg waarop de ‘Zonen van God’ leefden, [in de Kaukasus], was zeer hoog.

De aartsvaderen waren in die tijd grote mensen [3 meter hoog] en werden door de dalbewoners als reuzen gezien. Ook daarna – ten tijde van Adam en Hanoch, zagen de zonen van God, dat de dochters van de mensen in het dal erg mooi waren. De reuzen leefden in die dagen. Of met deze ‘reuzen’ ook de ware zonen van God bedoeld waren, is hier niet zeker. Wel staat in de Bijbel dat dezen tot de mooie dochters kwamen en zij hen kinderen baarden; dit zijn de ‘geweldigen’ uit de ‘voortijd’, mannen van naam.

Onze aarde bevindt zich ieder jaar weer in een andere universele ruimtegordel, met andere geestelijke invloeden. Dit wordt in de literatuur van Jakob Lorber bevestigd. Wij aardelingen komen steeds weer een poos terug in de fotonengordel met een enorme lichtkracht. Sommige mensen worden dan ineens helderziend of helderhorend. Ook worden wij bezocht door onbekende ruimteschepen [die wij ufo’s noemen]. Maar is het niet zo, dat wij met onze aarde in de buurt komen van deze wezens ?

Het was in de tijd vóór de zondvloed van Noach, dat de mensen in het dal – onder leiding van Koning Hanoch [de zoon van Kajin] grote steden bouwde. Zo hebben zich op het grote vaste land, dat daar eens existeerde, waar nu de Atlantische oceaan haar et water toedekt, het Vaderland lag: ATTA. De stoffelijke overblijfselen er van zijn op de bodem van de Atl. Oceaan aangetroffen door kikvorsmannen bij hun diepzeeonderzoek: ze zagen geplaveide straten op de zeebodem, trappen, fundamenten van overgebleven ruïnes van zeer grote bouwwerken. Op de bodem van de Carabische zee ter plaatse van de Bermuda-verdwijnhoek, ligt nu nog een groot Atlantisch laboratorium, met een reusachtig groot bergkristal.

Voorspellingen zeggen, dat binnen afzienbare tijd Europa onder water zal verdwijnen en ‘Atlantis’ weer boven zal komen!

Men zegt, dat een deel van de menselijke beschaving ten tijde van Noch niet getroffen waren door de zondvloed [ook in Jakob Lorber bevestigd!]. De zondvloed zelf betrof 1/3 deel van het toenmalig vaste land der aarde, waarbij 2/3 elders op de aarde nog hun leven behield.

In die tijd trok de bevolking in Europa zich terug in onderaardse holten en waren bekend met buitengewone technieken, welke hen in staat stelden geriefelijke steden te bouwen, in zover dit bij hun levensbehoefte nodig waren. [Vergelijk ook de grote steden van Hanoch]

In Arizona ligt een krater met een middellijn van 1200 meter en een diepte van 174 meter. 

inslag op de aarde van een grote asteroïde

Ufo-jager spot rare vlek Google Earth: ‘geheime basis Aliens’

Scott C. Waring trof op 13 mei een bizarre vlek aan op een afgelegen eiland in Indonesië. Hij zoomde in, speelde met de kleuren en gelooft nu dat hij een geheime basis van aliëns heeft ontdekt.

In het boek ‘Aarde en Maan’ kunnen we veel lezen over het binnenste van de aarde. Rudolf Steiner, de oprichter van de antroposofie, sprak over een land achter de verre Noordpool: Hyper-Borea… Alle Scandinaviër weten dat elk najaar de wilde dieren uit hun streken noordwaarts trekken en in het voorjaar terugkomen met glanzende pels, weldoorvoed.

Er doet zich de legende voor – 20 jaar geleden zouden twee Zweedse vissers in hun vissersbootje op de noordelijke ijszee terecht gekomen zijn in een hen ‘onbekend prachtig land’, bij of onder de rand van de mondopening der aarde. Op de terugreis bezweek de vader, maar de zoon nam het bijgehouden journaal van zijn vader mee in de bewoonde wereld, waar hun verhaal met ongelooflijke blikken werden beloond. De vissers, zoon en vader, waren terecht gekomen in de vreselijkste sneeuwstormen en duisternissen op de woeste wateren tussen de grote hoge ijsbergen bij de mondopening der aarde. Dit ligt op de 83 breedtegraad.

De jongen [Olaf] zou 28 jaar opgesloten zijn geweest in een gekkenhuis. Een soortgelijk verhaal [legende] doet zich de ronde van een piloot, die over de Noordpool vloog. Hij belandde in een sfeer, die hij als ‘paradijselijk’ beschreef, maar zijn dagboek werd later bij de terugkeer achter slot en grendel gehouden.

Lorber beschrijft het prachtige rode paarse Noorderlicht, doordat het magnetisch ronddwarrelende ijsbergkristallen gekleurd worden.

Byrd [24-10-1888] was in zijn tijd navy-admiraal en hem werd verboden te spreken over dat, wat hij op zijn reis beleefd had. Hij had namelijk mammoets zien lopen. Eveneens hield ook hij een dagboek bij en zag op de 83^e breedtegraad zijn kompas vreemd doen. Uit zijn vliegtuig zag hij een groen dal, waar een stroompje doorheen slingerde [vanaf 900 meter gezien!] en bergen met enorme bossen en afdalend tot 305 meter zag hij met een verrekijker duidelijk een grote mammoet [de reuzen van het noorden!] De temperatuur bleek dar 23 graden te zijn. Byrd zag in 1929 aan de Zuidpool groen gras. Hij zag dieren zoals elanden en het gras reikt hen tot hun buik. Byrd zelf noemde dit het ‘wonderland’. Byrds nakomelingen werd verboden om het dagboek van hun grote voorvader te publiceren.

In Scandinavië is bekend, dat in het najaar vele wilde dieren nar het noorden trekken. In het voorjaar ziet men ze terugkomen met glanzende vachten. De meeste vliegtuigen omzeilen dit gebied vanwege storingen bij het instrumentarium. De onderzoeker Peary naderde de Noordpool en vloog naar de Melville eilanden, waar een warme wind stroomde.

Een Noorse visser werd in de noordelijke ijszee voorbij het ‘Frans Jozefland’, steeds noordwaarts gedreven door de wind en het werd steeds warmer…

Eskimosagen vertellen van een land van het ‘eeuwige licht’, waar de zon nooit ondergaat. Dit land heet ALTUMA. Het apocriefe boek Henoch vermeld iets over een ‘paradijs’ in/op onze aarde. En zo ja, dan kan dit niet anders zijn, dan in het ‘dal der gelukkigen’, ergens in het Midden-Oosten van Afrika in het grote hoogtegebergte.

UpToDate 2024-2025