Natuurgeesten & Maangeesten
[via
Jakob Lorber ontvangen in 1840 van de Heer]: ´De natuurgeesten wonen het liefst in streken, die
afgelegen moeten zijn en rustig; het is ook niemand aan te raden in zo'n streek
luid te roepen, te fluiten en nog minder te vloeken of te schelden. De nog
in de materie gevangen geesten zouden daardoor opgewonden en rebels kunnen
worden, wat dan degenen die al vrijer geworden zijn naar hun idee schade zou
kunnen toebrengen. Om dat te voorkomen proberen ze de wandelaars in die streken
door allerlei verschijnselen schrik aan te jagen, zodat deze zo vlug mogelijk
de streek weer zullen verlaten. Heel erg lastig zijn ze in de bergen en vooral
in de mijngangen en schachten; daar hebben ze al vaak grote ongelukken
veroorzaakt onder de in de bergen werkende arbeiders. Hier en daar een
plotseling instorten van schachten en gangen, slechte lucht daar binnen, vaak
plotselinge overstromingen, verdwijnen van de metaaladers en dergelijke akelige
dingen meer, dat is alles het werk van zulke geesten; ook worden meestal op
hoge bergen door deze natuurgeesten aardverschuivingen en grote sneeuwlawines
teweeggebracht.
Als deze geesten de
mensen soms op de een of andere manier goed gezind zijn, of tenminste niets
kwaads tegen hen in de zin hebben, dan verschijnen ze gewoonlijk in de gestalte
van een dwerg en wel heel donker grijs of blauw of groen van kleur. De kleine
vorm geeft aan dat ze zich tot de mensen neerbuigen om hun goed te doen, omdat
ze met ´de verbannen geest in hen´ in zekere zin medelijden hebben. Als een
mens zich dan echter tegenover zulke geesten onbehoorlijk gedraagt, groeien ze
niet zelden tot een reuzengestalte uit en dan is het niet goed in hun
nabijheid te blijven - en zonder aanroeping van Mijn naam al helemaal niet.
Er is elders al
vermeld dat zulke geesten bestaan en men vraagt zich dan af, of zulke geesten
ook de weg van het vlees (lichaam) zullen doorlopen of niet. Als ze zich op
Aarde nuttig maken en heel werkzaam zijn, kan hun de weg van het vlees op Aarde
wel bespaard worden, maar dan komen ze of op de Maan of op een andere planeet,
waar ze dan toch wel moeten incarneren en dat ook bereidwillig doen, omdat de incarnatie
op de andere hemellichamen gewoonlijk vluchtiger en lichter is. Deze
geesten worden meestal zwerfgeesten genoemd, omdat ze van de ene planeet op de
andere komen. Aan deze zwerftochten nemen niet zelden ook geesten van gestorven
mensen deel, waartoe vooral de zogenaamde natuurfilosofen en astronomen zich
aangetrokken voelen. Deze zwerfgeesten, die niet op de wereld incarneerden,
verlenen aan hen gewoonlijk de gewenste diensten, want de geesten van gestorven
mensen zouden zonder hulp van deze zwervende natuurgeesten op de andere
hemellichamen niéts kunnen zien.
De natuurgeesten
helpen hen daar om in de mensen van andere hemellichamen te komen, zodat zulke
geesten dan de dingen op die vreemde hemellichamen kunnen zien door de ogen
van die mensen. (ter verduidelijking:
sommige geesten van gestorven mensen bewonen dan tijdelijk de lichamen van
bewoners van andere hemellichamen om een kijkje te nemen in die wereld!) -
Als zulke natuurgeesten op den duur het rondkijken moe worden, keren ze
gewoonlijk toch weer naar de Aarde terug en laten zich dan de moeilijke
incarnatie welgevallen zonder welke nooit aan een kindschap van God te denken
valt, want iedereen die een kind van God wil worden, moet ook van a tot z de
weg van God gaan: dat is de reden dat geesten van talrijke andere hemellichamen
naar de Aarde verlangen om daar de incarnatie door te maken.
Want zoals er ook
maar één God, één waarheid en één leven is, zo is er ook maar één weg daarheen;
maar het is niet noodzakelijk dat daarom álle bewoners van de andere
hemellichamen deze zouden moeten gaan om op hun manier zalig te zijn; evenals
er in het menselijke lichaam talloze andere gezonde zenuwen en spiervezels
kunnen zijn, zonder dat deze noodzakelijk tot de zenuwen van het hart behoren.
Door deze uiteenzetting en gedenkwaardige aanvulling zal ieder in deze tweede,
geestelijke, regio al heel gemakkelijk zijn weg vinden.´ (Opmerking: zoals
er ook vele wegen naar Rome gaan, is het niet echt noodzakelijk om van al die
wegen gebruik te maken!) (Aarde en Maan, hfdst. 34, Jakob
Lorber)