Het verkeerde stamt niet altijd af van Lucifer !
Het is de
geest van Lucifer die de mens elke keer weer probeert te verleiden tot het
handelen tegen Gods liefdevolle orde in. Zijn geest verleidt ons, kan ons verleiden
tot verkeerde, valse gedachten, woorden en daden. Zijn geest probeert ons te
verleiden tot bijvoorbeeld haten, machtig willen zijn, wellustig naar genot
zoekend, materieel welzijn zoeken, oordelen, enzovoorts. Maar net als wij, zie
ik Lucifer zelf als een gevallen geestelijk wezen. In de kern is hij niet
anders dan ieder ander mens, een schepsel dat ooit wel één was met Gods
liefde. [ingezonden door Hans de Heij, NL]
Respons
We worden inderdaad door Lucifer verleid. In elk geestelijk wezen [behalve God Zelf dan] – ook de engelen - loert op de achtergrond in het verborgen het ‚gedeeld zijn‘ en daarmede ook het verkeerde.
Toen Petrus met zijn broeders in het schip gingen, vroeg hij
Jezus, of zij voor vijf dagen hun familie mochten bezoeken. Jezus antwoordde
daarop: 'Ik heb jullie al gezegd wat je moet doen, ga allemaal maar!’ Nadat Ik
dat tegen hem gezegd had, gingen zij meteen aan boord en voeren af. Ik bleef
echter nog hier in Galilea. (Joh. 7,9)
Maar toen alle broeders al meer dan halverwege waren, overviel hen plotseling een groot verdriet en berouw, zodat zij weer wilden omkeren om Mij om vergeving te vragen voor de smadelijke woorden waar zij bij Mij mee aangekomen waren.
En PETRUS zei luid: 'Heer, Heer, welke duivel heeft ons dan ditmaal zo gek gemaakt dat wij U konden verlaten? O, laat U nog eenmaal door ons terugvinden, eeuwige Zoon en Vader in één persoon, dan zullen wij U nooit meer zo verlaten!
Johannes en Matthéus huilden en wilden beslist terug; maar er stak juist achter hun rug een sterke wind op die het schip met grote snelheid naar de oever aan de overkant achter Tiberias dreef, waar de Jordaan de zee verlaat.
Toen zij daar aan land gegaan waren, voelden zij zich zo verlaten, dat zij nauwelijks de moed hadden de weg naar Jeruzalem verder te gaan. Maar JACOBUS zei: 'Dat wij allemaal erg verkeerd gehandeld hebben, daar is helemaal geen twijfel aan; want de krachtige wind die ons zo snel hierheen dreef en juist opstak toen wij berouwvol terug wilden keren, is er een sprekend bewijs voor dat Hij ons voor altijd van Zich verstoten heeft. Wij domme, blinde ossen wilden Hem, de Alwijze en Almachtige voor gaan schrijven wat Hij moest doen! O, wat zijn wij miserabele dwazen! Waar is dan die gemene satan die ons zo gek gemaakt heeft? Laat dat meest ellendige beest der beesten hier komen, dan zal het ondervinden wat het heet zich aan de vrienden van de Heer te vergrijpen!
Toen verscheen hun plotseling EEN LICHTENDE GESTALTE, die op heel ernstige toon tegen hen zei: 'jullie beschuldiging treft de verloren zoon niet terecht, want jullie eigen overmoed heeft dat jullie aangedaan. Klaag je daarom zelf aan, jullie zeer begenadigden, en laat hem met rust die ditmaal geen deel aan jullie domheid heeft!’ Daarop verdween de gestalte en DE LEERLINGEN zeiden: 'Heer, wees ons arme zondaars genadig en barmhartig!’ [GJE6-146 13-21]
