Liefde
Volgens
Genesis 1:30 heeft de natuurlijke mens een natuurlijke voeding nodig. Wij
mensen kunnen onze begeertes en slechte gewoontes niet opeens terzijde leggen.
Anders zouden we volledig worden vernietigd. Dit moet geleidelijk gebeuren. In
ieder menselijk wezen verbergen zich ook boze geeste [zonder dit te weten],
deze zijn echter nodig om voor lange tijd de [wel]lusten = begeertes] op te
wekken. Overwinnen wij deze, dan worden zelfs ook zulke lage geesten [volgens
Swedenborg en Lorber] in een goede richting geleid. Alleen op deze manier
kunnen we ‘hervormt’ worden. De zes scheppingsdagen in Genesis 1 zijn te beschouwen als verschillende fasen. Op de zesde
dag [in het zesde stadium] is de man rijp geworden. Dan verschijnen aan hem de
goede geesten en de boze geesten trekken zich terug.
De Bijbel beschrijft de oudste en de
oude kerk. Met Adam is de eerste [dus oudste] en historische kerk bedoeld.
Daarna volgde Noach als de oude kerk en zo gaat het verder. Als de mens in
zichzelf een ‚liefdesgeloof‘ heeft, dan grondvest hij dit geloof in zijn hart
en is hij volledig in overeenstemming met datgene, wat hem bezielt, omdat
daarin het juiste en ‘verlichtende’ in hem leeft. [Genesis 1:2-25]
Wat is nu liefde? Ze is een oplichtende
hemelse ‘lamp’ [als lichtbron], grotere en kleinere. Als de mens eenmaal zijn
‚zielengeloof‘ gevonden heeft, dan doet hij alles vanuit die liefde, die uit
zijn ziel ontspringt. Wanneer de mens zijn geloof uit liefde heeft, dan noemt
de Bijbel dit het ‘kleine licht’. Beide lichten, het grote en het kleine licht,
behoren elkaar toe. Opdat daar de
lichten ‚ontstaan‘ in plaats van ‚zijn‘
De liefde heeft dus een relatie tot het
geloof, en warmte, en warmte met licht. We lezen in Genesis, en toen werden de
lichten aan het firmament aangebracht. Met andere woorden betekent dit: ‚de
liefdessfeer; in de mensen aanbrengen, het grote licht in hem zelf!
Intussen
zijn wij bij David, een koninklijk persoon, de innerlijke betekenis van de
Heer. De Davidsster bevat twee gelijkbenige driehoeken, die elkaar spiegelen.
David
betekent ‚geliefde!‘ De Hebreeuwse getallenwaarde van David uit 14 is:
D[aleth] = 4
W[af] = 6
D[aleth] = 4 = 14 ….
Men kan dit ook lezen als 4 en 4, terwijl de 6 in het midden, de 6e Hebreeuwse letter, het voegwoord ‘en’ betekent. Daarmee bevat het getal 14 als betekenis ‚liefde‘! Iedere Hebreeuwse letter bevat in het verborgen al de liefde, omdat n.b. alle Hebreeuwse letters met een JoD-teken beginnen. [J=10 en D=4 = 14].
Op de 14e februari is het
Valentijnsdag, de dag der vrienden. De
14e letter is bij ons de letter N. De
14e Hebreeuwse letter geldt eveneens voor de letter N en betekent Nun = VIS;
als visteken heeft het de betekenis van ‘dienstbaar’ zijn. In deze N-letter
spiegelen zich twee LAF-runen, die samen weer de letter N vormen. En de LAf-rune
als 14e rune
betekent ook
‚liefde‘. ‚Laf‘ staat in de oud-Noorse taal voor LOVE, dat naar het woord liefde wijst. Aan deze zaak valt nog veel meer te ontdekken. Zelfs bij de ‚Nun-tijd’ of de ‚NOON-tijd‘ is het om 12.00 uur middags MIDDAG, dan staat het grote materiële licht – de ZON, helemaal bovenaan. Denken we in dit verband ook aan ‘after-noon’! Aan deze zaak is veel meer aan de hand.
