Klimaatveranderingen

Klimaat actueel

Klaus Opitz

De klimaatverandering en de gevolgen daarvan zijn bijna al een dagelijks verschijnsel.

In de volgende teksten uit ‚Levensgeheimen’ (van Gottfried Mayerhofer) en ‚Scheppingsgeheimen‘ wordt de deelname aan deze catastrofale natuurverschijnselen van de mens bewaarheid; er wordt ook aangetoond, dat de verandering van klimatologische omstandigheden niet zomaar terug te herleiden is door menselijk veroorzaakte foutieve ontwikkelingen.

1 „…Hierbij moet echter nog in aanmerking genomen worden, dat de mensen in veel streken door hun winstbejag en hebzucht er vaak zelf het meest toe bijdragen dat zulke natuurrampen zich meer dan eens voordoen, doordat men daarvoor de deuren wijd open zet. Zo maakt men bijvoorbeeld door het vernietigen van de bossen het optreden van stormen en onweersbuien gemakkelijker, waardoor de klimatologische omstandigheden van sommige landstreken totaal veranderd worden.

In Mijn grote huishouding is alles goed berekend, en een ingrijpen door menselijke handen kan enkel weer aan hemzelf zich wreken, omdat ze hun berekeningen hoger aanslaan dan de Mijne.

Ik moet in het grote geheel voor het nodige evenwicht zorgen en heb Mijn wetten zo ingesteld dat ze, wanneer ze verstoord worden, zich vanzelf weer herstellen. Al lijden hoe dan ook enkelen schade omwille van het grote geheel. [Levensgeheimen, hfdst. 28:17 – bladzijde 314 onderaan]

2 „…Een blik op het sterrenbeeld Orion heeft je geestelijk de wijde ruimte van Mijn schepping geopenbaard, en je zonk ineen vanwege de grootte van de afstanden en van de kosmische lichamen. En nu vervult een blik in de oneindigheid van de wereld der gedachten je met aandacht en liefde voor Mij, omdat Ik in vaderlijke genade jou en de anderen al menige geestelijke gave geschonken heb. Daardoor zouden allen moeten inzien wat hun plaats in deze wereld zou moeten en kunnen zijn als ze geestelijk beter waren opgevoed!

Het kerstfeest, de nieuwe jaarwisseling, beide herinneren je ergens aan. Het eerste aan Mijn grote daad van liefde, het tweede aan het voorbijvliegen van de tijd, waar jullie je nu wel ver weg in geheel andere ruimtesferen bevinden dan in de voorgaande jaren, doordat jullie Zon samen met haar gevolg met grote snelheid voortraast en jullie naar andere kosmische ruimtes voert, dan die waar je je vorig jaar bevond.

Vraag niet naar het veranderen van klimatologische omstandigheden, of naar het veranderen van de geestelijke instelling van de mensheid zowel elk mens apart; jullie weten immers niet waar je nu bent en waar de wetten van Mijn schepping jullie heen leiden!

In de oneindige ruimte bewegen zich de Zonnen om de Zonnen heen, en de planeten, die voortdurend onder hun invloed staan, moeten ook hun veranderingen en wisselwerking meevoelen.

Alles heeft zijn einddoel; zo ook het omcirkelen van werelden om werelden. In de hele ether is er geen gebied, hoe klein ook, en volledig gelijk aan elk ander; want de omstandigheden die daar existeren, vereisen weer andere levensvoorwaarden.

Bij jullie op de kleine Aarde is het net zo; aan het zeestrand bestaat een ander leven dan in de bergen, in moerasgebieden is het anders dan in de steppe of woestijn – en overal lijdt zelfs het organisme van levende wezens onder die verschillende klimaatomstandigheden, en deze bepalen weer voor een deel de geestelijke ontwikkeling.

Zoals dit een voorbeeld in het klein is, zo is dat aan de sterrenhemel in het groot; ook daar heersen andere invloeden, andere werkingen en andere doeleinden.

Niet zomaar zijn afstanden van miljoenen mijlen noodzakelijk voor de existentie van het een of andere kosmische lichaam; niet voor niets zijn er nog grotere afstanden noodzakelijk voor nog grotere Zonnen. Deze moeten ruimte hebben voor hun materiële ontwikkeling en voor hun vervolmaking van alle werelden, die daarvan afhankelijk zijn.

Niets is tevergeefs zo gemaakt zoals het nu is, zoals het eens was en zoals het eeuwig zal zijn.

Een oneindig durend werk moet op een bredere grondbasis gebouwd zijn, als het behalve tot leven gekomen is, ook zichzelf nog in stand moet houden, zichzelf moet vervolmaken en zichzelf tot een bepaald eindresultaat moet manifesteren. Ik gaf de eerste impuls tot bestaan; het verdere moet uit zichzelf ontwikkelen.

In jullie zielenleven is het toch evenzo; eerst moet de eerste lichtstraal van de liefde tot God en mensen erin gelegd worden, en dan is het de taak van de mens zich te ontwikkelen tot datgene waartoe Ik hem eigenlijk heb geschapen; De gedachtestraal ‚het Woord‘, - moet hem wekken, de overige processen van ontbinding en vervolmakingen moet hij zelf dienovereenkomstig uitvoeren.

Zoals de werelden door de wijde ruimten worden gevoerd, om overal uit de ether op te zuigen, wat ze voor hun instandhouding en ontwikkeling nodig hebben, evenzo gaat dat ook met de menselijke geest in het grote Rijk der gedachten; waar hij ook de opdracht heeft uit de nagelaten woorden, goddelijk of menselijk, zijn missie te begrijpen en deze heeft te volgen.’ [Scheppingsgeheimen-27:34]

www.zelfbeschouwing.info - bron: Jakob Lorber Bulletin Internationaal, juni 2017 – maandelijks gratis tijdschrift voor de bewuste mens