Hoofdstuk 75
De
oorzaak van de vrees
Henoch
zei hier het volgende: ‘dat het al een klein, bijna uitzonderlijk wonder is,
dat de tijger kon spreken!’
‘Waarlijk, als de levende beeft voor de dood, draagt hij nog
geweldig veel sporen van de dood in zich!’ [9] ‘Wordt de mens dan niet in de
grote wereldruimten gezet als heer over alle schepselen?!’ Wat is er van hem
geworden, dat hij voor het gezoem van een stekelige vlieg terugschrikt…’[10]
‘Een weerspannig kind dat zijn ogen heeft geopend, dan zal
de bezorgde vader hem toelaten en zich verheugen…’ [13-14] >volledige
tekst>
Hoofdstuk 76
De
vreugde van de stamvaderen over de Heer
Henoch
dankt de Heer in stilte en greep de vaderen onder de amen. [Opmerking: het is
me hier opgevallen dat ook in de ordestructuur van het volk de indeling bij
verzamelingen geschied op leeftijdsklasse – zelfs in bepaalde kerken werd in de
50-60e jaren ook de familiezitplaatsen gehandhaafd en gerangschikt
naar de leeftijd]
Doordat Henoch hen bij de amen
nam, ontvingen de vaderen enorm veel energie en huppelden als jonge mannen,
Seth was ermee overmatig en bezeerde zich en bad de Heer om
de pijn weg te nemen. En toen vernam hij de stem van de heilige Vader in zich
die met hem sprak, dat hij van vreugde begon te huilen. Alle overigen merkten
dit…. >volledige tekst>
Hoofdstuk 77
Het
vertrek van de patriarchen naar de kinderen van de avond
De weg van de middag tot aan de avond was een zeer indrukwekkende
en ‘romantische’ route. Ze liepen langs
zeven hoge kleurende kegels waaruit zuiver water stroomde als een fontein. Elke
kegel was wel 7000 voet hoog. Onbeschrijflijk mooi. Deze weg was de
lievelingsweg van Ada,. Vaak sprak hij daarover met zijn kinderen. Hij laat Asmahaël praten hoe hij dit schouwspel vindt.
Toen Adam dergelijke deemoedige bescheidenheid had vernomen,
verheugde hij zich hierover en sprak, zich tot de overigen wenden: ‘o lieve
kinderen, luister! Asmahaël komt mij voor als een sinds
lange tijd braakliggend veld.
Luister, lieve kinderen! Indien de armen uit de diepte samen
ook maar enigszins de vruchtbaarheid van Asmahaël
benaderen, waarlijk, dan zou het eeuwig zonde en jammer zijn, dat wij hen niet
te hulp zouden komen! >volledige tekst>
Hoofdstuk 78
Asmahaëls woorden van dank
Als het aan Asmahaël gelegen was,
dan zou hij alle broeders en zusters in het lage land onder de berg, die
verstoken zijn van licht en leven, snel op te nemen, nog sneller dan een
gedachte, hierheen te dragen. Zij zullen zich hoogst verbazen als ze zien hoe
direct en verheven op de heilige bergen de machtige kinderen van de Heer al die
wonderbaarlijke dingen onthullen…
Adam was zeer verheugd om Asmahaëls
mooie woorden. Seth vraagt Adam, of Henoch nog een
korte uitleg mag geven over die prachtige omgeving. Henoch
spreekt dan gedenkwaardige woorden. Er zullen nog grotere en wonderlijke
natuurtaferelen te vinden zijn, dan deze zevenmaal tien watersproeiende stenen,
die amper enige duizenden manslengten boven de grond uitsteken. Het verhevene
schuilt niet in de mond, maar in het woord.
De zeven zuilen staan symbool voor de 7 machten van God en
ieder gevuld met het levende water van genade. De 10 kegels die daarachter
staan symboliseren de heilige plichten van de liefde. De 7 geesten zijn eigenlijk één geest! Want
ze hebben allemaal dezelfde hoogte, vorm, massa, richting, hetzelfde water, en
kleur en ruisen. >volledige tekst>
Hoofdstuk 79
Adams
zwakheid
Adam zegt tegen Henoch: ‘één dag
staat mij nog niet onmiskenbaar en duidelijk voor ogen en dat ene is: dat ik me
nog steeds niet goed kan voorstellen op welke wijze jij het heilige woord, dat
je daar spreekt, in je ontvangt en het hoort en het dan meteen uitspreekt,
zodat het klinkt als was het van jou…’ [Opmerking: zoals Jakob
Lorber de stem van de Heer in zijn hart hoorde en
daarom 25.000 bladzijden kon schrijven, want hij gehoorzaamde deze stem – zo
kon ook de opperbevelhebber van Syrië: CYRENIUS, die eveneens de stem van het
Kindje Jezus op honderden meters afstand, de stem van het Kindje in zijn hart
hoorde spreken…]
Hij, Adam klaagt ineens over vermoeidheid – hij heeft zin in
een maaltijd, maar hij de Heer immers beloofd deze dag niets meer te eten. Seth
overlegd met Henoch en deze geeft Adam het advies
zich aan zijn afspraak met de Heer te houden. ‘O vader Adam, laat je niet door
de verzoeking overmannen! Het is de Heer Zelf die dit op je laat afkomen om de
innerlijke sterke van je verbond te beproeven.
O lieve Adam, er zal geen uur voorbij zijn en je ledematen
zullen krachtiger worden dan die van de sterkste tijger, maar je moet je
vasthouden aan je belofte. Want de Heer veracht altijd de trouweloze
wankelmoedigheid van het hart. >volledige tekst>