Homeopathie

Staat homeopathie in de Bijbel beschreven?

Over de homeopathie heeft de Heer via Gottfried Mayerhofer, een goede verklaring gegeven. Met de afdwaling van deze wegen ontstonden er wat kenmerken, die het gezonde leven van de mens bedreigden.

Hoe verder de mensen echter van de oerwetten afweken, des te minder hielpen hen de eenvoudige, natuurlijke middelen om hun gezondheid te herstellen; ze moesten met steeds meer inspanning zoeken, omdat de eenvoudig werkende middelen niet meer voldoende waren.

Zo zakten de mensen weg, verkortten hun leven en vergrootten door eigen schuld hun lijden. Daarmee werd langzamerhand datgene, wat in vroeger tijd ieder met de natuur verbonden mens uit zichzelf wist, nu tot wetenschap van enkelingen, die zich geheel aan de geneeskunde wijdden.

De eerste en gemakkelijkste geneesmethode houdt in, uit de voedingsmiddelen datgene te zoeken, wat ziekten geneest. En omdat de mensen meestal door het onmatig gebruik van spijzen en dranken ziek werden, zocht men de overeenkomstige geneesmiddelen dus ook op het gebied van de voeding. Zo ontstond de ‘geneeskunde van de materie’, tegenwoordig ‘allopathie’ genoemd.

Het materiële maakt de mens ziek, het materiële moest hen weer gezond maken. Doordat de mensen zelf materieel waren geworden, correspondeerde in die toestand deze geneesmethode het best met het organisme van het grofstoffelijke lichaam, waarbij over het algemeen door het juiste inzicht in het wezen van afzonderlijke kruiden enz. de materie van het lichaam weer net zolang hersteld werd, tot de mensen zich materieel opnieuw ruïneerden. Zo is ook tegenwoordig deze geneesmethode het meest verbreid, en het is de methode, die artsen en patiënten voor het moment(!) het gemakkelijkst helpt.

Hoe meer de mensheid echter in het materiële wegzakte en hoe gecompliceerder hun vroeger zo eenvoudige leefwijze werd, des te minder waren de genoemde geneesmiddelen in staat een door wanorde ontredderd organisme weer op te richten. Daarom greep men naar vergiften, die nu moesten vervangen wat de zachte, balsemachtige kruiden als milde, onschuldige middelen niet meer voor elkaar konden krijgen.

Als er nu bij de allopathische behandeling zoveel mensen sterven, en als er door het genezen van één ziekte tien andere in het lichaam van de lijdende worden gebracht - ziekten, de mettertijd weer naar voren moeten komen - is het natuurlijk, dat de levensduur van het menselijke geslacht steeds verder afneemt en de nakomelingen van verzwakte ouders steeds zieker worden.

Midden in dit materiële verval zijn er mannen opgestaan, die een andere geneesmethode ontdekten, die niet op het lichamelijke organisme, maar op dat van de ziel inwerkt. Door een hogere potentie, de zielenkracht, moet het evenwicht in het organisme van het materiële lichaam weer hersteld worden.

Deze ‘zielengeneeskunde’ werd bekend en verbreid onder de naam ‘homeopathie’ [zielengeneeskunde!]. Hierbij werkt de ziel tot haar genezing juist met dezelfde middelen in een zeer lage dosis, die in een grote dosis de ziekte veroorzaakten. Waardoor komt dit effect? Omdat in Gods natuur niets op zichzelf schadelijk is, maar de oorzaak van het nuttig of schadelijk werken alleen ligt in de manier waarop het wordt gegeven. In de kwantiteit [de hoeveelheid] en de kwaliteit [de essentie] ligt de basis, waarbij hetzelfde oftewel nut of schadebrengend is.

Zie, het water is zeker niet schadelijk, wanneer het in de juiste mate wordt gebruikt, maar in overvloed besteedt, brengt het jullie de dood en zo meer.

Bij de geneesmiddelen van de homeopathie werkt niet het grofstoffelijke, maar alleen het geestelijke van de materie. Dit heeft veel verwantschap met die stoffen, waaruit de ziel van de mens en ook van het dier is samengesteld. En als er bij ziekten de een of andere stof ontbreekt, wordt homeopathisch (dus substantieel;) datgene, wat de ziel ontbreekt, weer aangevuld, en door de kracht daarvan wordt ook de wanorde van het lichaam opgeheven. Als de genezers van de materie (de allopathische artsen) er ook maar enigszins aandacht voor hadden, zouden ze uit de werking van bepaalde homeopathische middelen gemakkelijk datgene kunnen ontdekken, wat bij hun grofstoffelijke behandelwijze voor het menselijke organisme niet genezend, maar schadelijk is! Maar helaas zijn deze ‘dokters’ zo afgunstig en ontoegankelijk voor elk verweer, dat zelfs Mijn eigen terechtwijzing hen niet op een beter standpunt kan brengen. Door de homeopathie krijgt de ziel haar kracht terug. Ze vult het ontbrekende aan en werkt daar op zielenniveau, waar de allopaath zijn doel materieel tracht te bereiken.

De werkingen en de tijd, waarin een en ander mogelijk is, zoals bij de naweeën van een bepaald ziektegeval, waarbij signalen afgegeven worden om bij een methode een andere wijze van behandeling de voorkeur te geven.

Ieder mens volgt daarbij zijn eigen overtuiging en laat zich daardoor juist informeren, of er bij hem zelfs meer materie dan wel geest is! Naast de homeopathie staat de ‘heliopathie’ of de ‘zonnegeneeskunde’ het dichtst bij de homeopathie.

De zonnekuur is een manier om de verstoorde relaties van het menselijk organisme door middel van het zonlicht weer te repareren, hetzij in materieel gebonden vorm, of door de directe inwerking van licht op de lijder. [bron: Bachbloesems volgens Bach en Lorber: http://www.e-wi.info/pdf/Buch_24.pdf

Deze manier van genezen, heb Ik jullie preciezer laten beschrijven [Zongeneesmiddelen door Jakob Lorber] en jullie kennen voor een deel de ware reden als ook de werking daarvan. Wat Ik hier nog daarover wil zeggen is, dat er voor elkeen, die van deze geneesmethode niets weet,toch daarvan misschien genezen kan worden.

De zon is de drager, haar licht is de instandhouder van al het leven. Zonder zonlicht en zonnewarmte zou noch de Aarde noch een andere rond onze centrale zon cirkelende planeet bestaan. Als instandhouder van het hele stelsel moet de Zon dus ook alles bezitten wat voor het verdere bestaan daarvan nodig is. En omdat het in stand houden hetzelfde betekent als de wetmatige orde in het geheel, moet de Zon tevens de evenwichtbrenger zijn voor foutieve toestanden, omdat alle aan haar ondergeschikte hemellichamen met al hun schepselen alleen binnen Gods orde als hoogste wet kunnen voortbestaan.

De zon heeft dus de kracht en het vermogen om alle stoornissen in evenwicht te brengen en bij een gebrek het ontbrekende aan te vullen. Daarom is de zonnekuur een van de eenvoudigste en meest effectieve methoden, omdat ze evenals de homeopathie met eenvoudige, geestelijke scheppingselementen aan de ziel teruggeeft, wat ze door dwalingen is kwijtgeraakt.

De duizenden allopathische middelen zijn in de homeopathie (qua aantal en qua hoeveelheid stof) aanzienlijk gereduceerd. De heliopathie vereenvoudigt ze nog verder tot veel minder middelen, wat weer een bewijs is, dat het grote kosmische stelsel op slechts enkele belangrijke grondwetten berust. Hoe meer de mens weer geestelijk wordt en weer het rijk nadert, waar hij qua wezen van is uitgegaan, des te minder middelen heeft hij nodig om zijn verstoorde organisme weer zodanig te herstellen, dat zijn ziel in een gezond lichaam steeds verder omhoog kan klimmen tot lof en dank voor haar Schepper.

Naast de zonnegeneeskunde komt qua betekenis de watergeneeskunde of hydropathie. Zoals de zonnekuur met licht werkt, zo wil de geneesmethode van de waterkuur met verdicht licht of verdichte atmosfeer genezend op het zieke lichaam inwerken, en wel hoofdzakelijk via het oppervlak van het lichaam op de inwendige organisatie ervan.

Wat de zonnekuur met kosmische ether ofwel zonlicht presteert, bewerkstelligt de waterkuur met de elementen van de aardeziel. Want deze - als moeder van al het geschapene op aarde - bezit in het water nog altijd dezelfde scheppings- en baringskracht als vroeger, toen uit de schoot van het water al het vasteland voortkwam, dat tot op de dag van vandaag door deze moeder in stand gehouden en gevoed wordt.

Mensen, jullie zijn kinderen van de Aarde, en daarom heeft de Aarde en alles, wat zich daarop bevindt en wat haar omgeeft, een materiële invloed op het aardse bestaan. Ze kan ook op de mens inwerken, vandaar de macht van water over alle organen va het lichaam. Aangezien zelfs het menselijk lichaam voor driekwart tot het water behoort. -

Daarom heeft het geestelijk scheppende van dit element via de huid een machtige invloed op de inwendige organisatie. Het brengt inwendig én uitwendig tot leven, en de invloed van water is geschikt om het kleed van de ziel in haar aardse bestaan gezond te houden.

Terwijl bij de geneeskuur van de Zon de stoffen reeds tot weinig hulpmiddelen samengebracht zijn, is er bij de waterkuur slechts één, dat in veel gevallen bijzonder heilzaam is (geneeskrachtige baden, thermen), maar zelfs in het algemeen niet over het hoofd gezien moet worden. -

De meer of minder goede uitwerkingen en de tijdsduur, waarbinnen één van de tot nu toe beschreven geneesmethoden een kwaal kan bestrijden, evenals de naweeën van een ziekte, zijn de enige kenmerken die bepalen aan welke methode boven de andere de voorkeur gegeven dient te worden. Tegelijkertijd geeft de mens echter - door zijn keuze voor een geneeswijze op grond van zijn eigen overtuiging - het bewijs, of hij meer naar de materie dan naar de geest neigt.

We zullen nu naar nog meer fijnere, en hoger staande natuurgeneesmethoden overgaan, waarbij het einde jullie toont, dat, waar alles is verenigd [en alle voorwaarden zijn vervuld] het nooit zal schade zal geven, maar alleen goede dingen kan bewerkstelligen.

Het gehele Vaderwoord vindt men onder: http://www.e-wi.info/pdf/Buch_52.1.pdf

Wetenschappelijk gezien berust de homeopathie op een natuurwet: Indien men een vloeistof verdunt, vergroten de informatiedragers zich in de vloeistof. Neemt men de vergrote informatiedragers op via een homeopathisch middel, dan komt de informatie aan in de psyche [ziel] en de lichamelijke ziekte verandert, wanneer bepaalde voorwaarden in acht genomen zijn, weer in de oorspronkelijke psychische ziekte. De homoeopathie „geneest“ ook op die manier. In de maatschappij weet men, dat alle ziektes een onwetendheid ten grondslag ligt. De onwetendheid wordt in de psyche aangetoond en verandert in een lichamelijke ziekte, wanneer de psyche overbelast is. Meer vindt men onder: http://www.e- wi.info/pdf/Buch_25.1-Buch_25.2.pdf - [Wilhem Erdmann]

Respons van de homepagebeheerder

De vraag, die in het vorige bulletin werd gesteld was: ‘Staat homeopathie in de Bijbel beschreven?’ Ik ben blij, dat je hierop hebt gereageerd. Zowel via Jakob Lorber en Mayerhofer vinden we hier en daar aanwijzingen over dit unieke en levensbelangrijke thema. Maar om daarover enkele Bijbelteksten te vinden, dat zal niet zo gemakkelijk gaan. In de eerste plaats dient men het oerprincipe van de homeopathie te kennen [zoals door jou als boven omschreven!] Is men hier eenmaal hierdoor ‘ge-ïn-form- eerd’, dan vindt er tegelijk ‘de wetmatigheid van de analogie’ plaats. Juist deze wijze van denken – denken in overeenkomsten [wat we ook heel veel bij Swedenborg zien!] kun je dan – zei het met enig speurwerk – toch gemakkelijk terugvinden bij Mozes en Aäron. Het nu navolgende kun je wellicht als een ‘Bijbelse opheldering’ betrachten.

Staat homeopathie in de Bijbel beschreven?

Exodus 32:20 En hij nam dat kalf dat zij gemaakt hadden en verbrandde het in het vuur, en vermaalde het totdat het klein werd, en strooide het op het water en deed het de kinderen Israëls drinken.

Deut. 9:21 Maar uw zonde, het kalf dat gij had gemaakt, nam ik en verbrandde het met vuur en stampte het, malende het wel, totdat het verdund werd tot stof; en zijn stof wierp ik in de beek die van den berg afvliet.

De Hebreeuwse Bijbel werd ter hand genomen en 19 hebreeuwse woorden werden in bovenstaande tekst gelezen. Daaruit volgt, dat het goud van het kalf werd verdampt door het vuur. Het goud van het eigen volk.

14 betekent het Goud – Nergens in de Bijbel – ook niet in het Hebreeuws – wordt letterlijk: ‚het gouden kalf’ beschreven, alleen kan men dit uit de vorige woorden herleiden!