Angina pectoris
Angina komt van ‘angor’ en betekent angst,
beklemdheid; en ‘pectoris’ komt van pectus en betekent borst. Deze aandoening
veroorzaakt terugkerende pijnen in de hartstreek, vaak door zuurstofgebrek van
de hartspier. Dat is een kramptoestand van de kransslagaders, die feitelijk de
hartspier met voldoende bloed en zuurstof moeten verzorgen en de spastische
kransslagader door een vaatverwijdend middel te verhelpen. De aanvallen maken
de lijder zeer angstig. De klachten treden regelmatig op, vooral als het hart
extra zuurstof nodig heeft bij inspanning. Al na een paar honderd meter lopen
kan pijn optreden en bij stilstand weer afnemen en na een volgende wandeling
weer snel optreden. Nitrobaat is een snel chemisch werkend middel dat of direct
of helemaal geen verlichting brengt. Homeopathische middelen kunnen een
snel effect geven met de bedoeling om de aanleg voor de hartkramp op te heffen.
Wanneer dat lukt dan is het een echt geneesmiddel. Nitrobaat geneest natuurlijk
niet, maar het heft het verschijnsel tijdelijk op. Wanneer een pijnaanval
speciaal bij koude optreedt, kan de oorzaak liggen in de spieren van de
borstwand en dan spreekt men van een ´verkeerde angina pectoris´.
Hart- en vaatziekten kan men beter voorkomen
dan deze te genezen. Voor een groot deel zijn het welvaartsziekten! Teveel en
te vet eten, te weinig lichaamsbeweging en de fatale rookgewoontes zijn er
aansprakelijk voor. Daarbij valt te bedenken, dat de leefwijze van jongeren
invloed heeft op de latere gezondheid. Door de grote toename van hart- en
vaatziektes verloopt het sterftecijfer nog steeds in stijgende lijn.
Aderverkalking kan ook een rol spelen bij angina pectoris. Hierdoor treedt
elasticiteitsverlies op van de bloedvaten en vernauwing van de kleinere
bloedvaten.
Angina pectoris is een doodsangst, eigenlijk
angst voor het niets – dat wil zeggen, dat er na de dood niets meer is! Elke
angst geeft een spasme van de hartkransvaten. De gevoelens tot deze doodsstrijd
gaan gepaard met angstige schuldgevoelens en een hartbeklemming. Is men hierbij
ook nog neurotisch, dan is dat dikwijls een uitdrukking van onderdrukte
hartangst. De samenhang van de wil, denken en gemoed zijn in zo´n geval niet op
elkaar afgestemd. Vanzelfsprekend spelen stress en hartritmestoringen hierbij
een grote rol. Zijn de nierkrachten te groot dan kan dat tot gestuurde
psychische krachten in de hartomgeving aldaar verkrampen.
UpToDate 2024-2025