Door
wrijving van de zwemvlies tussen duim en wijsvinger bereikt men het keelpunt;
het tweede duimlid correspondeert met het hoofd, daaronder het nekgedeelte; de
duim wordt doorstroomd door de grote middenmeridiaan indien daar te wrijven;
dat is de grote lichaamsleiding in de hypofyse (midden op de binnenkant van de
duimtop); veel mogelijke kwalen kan men
ermee genezen door o.a. endocriene klieren te prikkelen; bij oorpijn
drukt men op de top van de ringvinger en het middenkootje van de pink; ook bij
de inplanting van de ringvinger; voor de oogpunten masseert men bij de
inplanting van wijs- en middelvinger; vlak hieronder ligt de plek van de long
(rechter long in rechter hand, linker long in linker hand); daaronder vindt men
weer de zonnevlecht; onder de muis van de duim op de zijkant van de pols ligt
de reflexplek van de prostaat; eveneens ook de plek van de baarmoeder;
aan de pinkzijde op de pols ligt de reflexplek van de onderrug, testikels en eierstokken; de plek van
de urineblaas ligt nog boven de pols in
het midden; zo vindt u de sterrenhemel in uw lichaam weer in de hand terug – zo
is alles onderling analoog.
In de hand komen de zenuwverbindingen samen van
alle inwendige organen. Daardoor kunt u deze organen, als deze ziek zijn,
helpen door de zenuwuiteinden met de hand in te drukken of te wrijven, teneinde
blokkeringen in de levensstroom op te heffen. Door het bedrukken, knijpen en
wrijven van de vijf vingers, bestrijkt u dus al een enorm gebied, zowel in de
ziel als in het lichaam als door omstandigheden. Sommige punten wijken af in
bestaande systemen (handkaarten). Deze worden niet summier of exact
aangegeven op de juiste plaats. Volgens de meest recente medische (wetenschappelijke)
ontwikkelingen zijn de Duitse posters, waarop de handen zijn afgetekend met
daarin de geplaatste organen, de meest betrouwbare. Drukpuntmassage van de
handen is een oeroude methode van de Amerikaanse Indianen, die de blanken van
hen geleerd hebben. Ze zijn door vele natuurgeneeskundigen en artsen
overgenomen. Maar bijna elke leek kan het ook leren. Een hand is een heel
bijzonder lichaamsdeel. De lijnen in de handpalm worden gezien als rivieren van
de krachten van zon, maan en sterren, die speciaal elk een vinger
doorstromen.
Bij de ziekte van Dupuytren (klauwhand), kan de
hand zich niet meer optimaal openen. Men wil zich als het ware niet in de
kaarten laten kijken. Maar wel is men steeds alert om als het ware in de aanval
over te gaan. Deze klauwhanden doen ons ook denken aan ‘wapens' die gebruikt
worden als ze echt nodig zijn, maar ze worden vaak ingehouden door eigenlijk
agressie of strijdlust en niet bij machte zijn te handelen. De vuist is bijna
gebald. Dit is een bepaalde zienswijze. Ook bij pasgeboren kinderen zien we
vaak een samengebalde vuist, wat lijkt op de eerste signalen, om krachten te
bundelen en zich te wapenen voor invloeden van buitenaf. Baby’s, maar ook
volwassenen hebben met zulke gesloten vuisten, maar niet de mogelijkheid en de
energie, om voor de dag te komen. Ze zijn niet in staat te geven noch te
ontvangen. Omdat ze moeilijk een hand kunnen geven, kan dit frustrerend
doorwerken in de psyche. Let hierbij vooral op welke hand het meest is
aangedaan: de gevoelshand of de scepterhand. Als er een linkerhand gegeven moet
worden (uit bittere noodzaak) kan dit onbeholpen lijken en hoeft er geen
verantwoording afgelegd te worden voor de verborgen gefrustreerde macht van de
rechterhand. Nog erger is het als beide handen niet meer uitgestoken kunnen
worden. Geen helpende hand meer kunnen bieden in de samenleving!
Als er rond de nagels een zich een ontsteking
voordoet is er iets mis met de vitaliteit. Men kan zich moeilijk weren, immers
de gebalde handen zijn aangetast of defect. Men kan zijn agressie niet
voldoende toepassen. Men kan niet meer echt krabben of van zich af te slaan.
Ook nagelbijten kan het een en ander duidelijk maken. Er is te weinig
zelfvertrouwen om aan het leven te knagen, zo knaagt men aan zichzelf. Niet om
van zich af te kunnen bijten. Het conflict kan zelfs tot op het bot gaan
(nagelbedontsteking). Zo is er op vele fronten verbanden te leggen.
Kosmische patronen in de handen
Een belangrijk onderdeel van de handen is de
elementaire gedachte. We zijn immers afhankelijk van kosmische instromingen.
Van alle lichaamsdelen is de hand een
uitvoerend orgaan, die het nauwst met de hersenen is verbonden. Vanuit
het centrale zenuwstelsel lopen de zenuwen in de dubbele huidlaag van de hand.
Het zijn er 2400 op één vierkante cm. Elke hersenimpuls wordt in de hand
geregistreerd.
De letters van het Hebreeuwse Alfabet, hun vorm
en de manier waarop ze gevormd zijn, werden speciaal geschapen om de elegantie,
de eenvoud en de schoonheid van de relatie tussen het universum en bewustzijn
duidelijk te maken. Ze zijn intensief verbonden met de vorm van de handen en de
manier waarop we onze emoties uitdrukken. Daarover is weinig of eigenlijk niets
bekend. De manier waarop bijvoorbeeld de Hebreeuwse letters zich in het eerste
Bijbelboek Genesis hebben gerangschikt, heeft een veel diepere betekenis, dan
op het eerste gezicht blijkt. Daarin is een ruimtelijke volgorde, die wijst
naar de basisvorm en structuur van de DNA-moleculen.
De vorm van de hand komt overeen met een verband
tussen geschreven letters (de taal) en de symbolische gebarentaal die bepaalde
handhoudingen suggereert. De volgorde van de Hebreeuwse letters in Genesis
openbaart een wiskundig model over hoe 'leven' van Boven zichzelf organiseert
en voortplant. Het is dus een 'letterlijke' weergave van de Goddelijke
schepping. Het is en blijft een interessant thema om zowel handen, lijnen,
heuvels en alles wat met de hand samenhangt, universeel en analoog ook te
toetsen in de praktijk.
De handdruk
Let op onwillekeurige handdrukken. De handdruk
geeft een verbinding tussen twee personen. Alle gevoelige zenuwpunten raken die
van de andere hand. In de hand drukt zich het gehele karakter uit. Kleine
kinderen weigeren soms een bezoeker een hand te geven. De Chinezen zijn veel
meer vindingrijk met tekens dan wij Europeanen; zij putten uit handen zeer veel
informatie. De marktlui die een transactie met een handslag bezegelen (handje
klap) als symbool van eerlijkheid. Zo'n handslag maakt voelbaar of de
transactie redelijk en voor beide partijen profijtelijk is. De taal der handen
stelt ons in staat veel te begrijpen zonder dat we onze toevlucht moeten nemen
tot de betekenis van de handlijnen. De handen en de handlijnen, etc. verraden
onze vaardigheid in het aanknopen van relaties, maken ons duidelijk wat hiermee
allemaal tot uiting gebracht kan worden. Met handen kan men
genezen, bijvoorbeeld magnetisme. Iedereen heeft zulke krachten in zijn handen.
De moeder, die het kind streelt waar het pijn heeft. Zodra de liefde voor een
medeschepsel ontwaakt, begint de geneeskracht al te werken. Daarop berust de feitelijke kunst van het
magnetiseren.
Een zeer gezond mens kan met zijn vingers negentig
graden naar achteren strekken. Men zou met gemak zijn linkeroor pakken om de
nek. Deze flexibiliteit zegt iets over het handelen en denken. Als u uw hoofd
steunt in de rechterhand dan had het hoofd behoefte aan werkkracht. Als u uw
linkerhand tegen het hoofd steunt dan moet u daar een teveel wegnemen, wat
misschien anders hoofdpijn had kunnen worden. Als u uw handen in elkaar sluit
en elke vinger tussen twee vingers van de andere hand, dan gebruikt u al uw
kracht voor uzelf, voor concentratie en beveiliging. Of uw vuist ballen! Als u
de handen met de binnenkanten tegen elkaar rechtop houdt, dus uw handen vouwt,
gebeurt dit met het doel om over grotere krachten te beschikken. U gebruikt uw
eigen kracht dan zelf volop, die gaat dan van uw rechterduim in uw linkerduim
over. Bij het klappen in de handen doet u dit om een overschot aan kracht kwijt
te raken, omdat u te enthousiast bent.
Als u het met meerdere personen doet in een rij of kring, dan is dat om anderen
aan te vuren en te versterken. U neutraliseert met uw ene hand om de andere van
overmaat te lozen. Duimen draaien wekt elektrische levensstroom op. ‘Duimen
voor iemand’’, die bijvoorbeeld examen moet doen. Houdt de duim van de ene hand
tegen de wijsvingertop van de andere hand en dan het andere paar, zo
beurtelings. Wringt u de handen in vertwijfeling, dan oefent u druk uit op alle
klier- en aangrijpingspunten, zodat de
stroom der levenskracht de psyche
bereikt om haar te sterken.
Hoe mensen u een hand kunnen geven is op zichzelf
een aparte belevenis indien u erop let. De handdruk kan zacht zijn, fluweel
zacht, te snel de hand terugtrekken, te lang vasthouden, een te stevige
handdruk of te lang. Dit alles zegt iets over de persoonlijke kenmerken van een
mens. Op welke wijze de handen zich manifesteren kan op zichzelf al een thema
worden. Het ligt echter niet in de bedoeling daar verder op in te gaan. De
handen staan in nauw contact met onze denkwijze, wat resulteert in een
bepaalde handelwijze. We kunnen ermee onderhandelen en iemand een handdruk
geven. Handen zijn dus zeker communicatieorganen. Een hand kan niets
verbloemen, terwijl u met uw mondstand toneel kunt spelen. Een indrukwekkende
betrouwbaarheid, die in de psychologie goed van pas kan komen. Sterke handen
zijn meestal goed doorbloed en de handdruk is stevig en hartelijk. Een
dergelijk iemand is dan ook meestal doortastend en heeft zijn leven zo te
zeggen in 'handen'.
De typologie van zwakke handen, meestal ook een
zwakke handdruk, zijn personen die zich laten overleveren en ze kunnen
moeilijk aanspraak maken op hun leven. De fijngevoelige hand is een hand die
veel aanvoelt en ook dingen tot expressie kan brengen. Uiteraard bezit zo'n
persoon dezelfde eigenschappen. Begroeting met handen is nog een overblijfsel
uit een periode waarin de mensen, wier intuïtie nog een veel grotere rol speelde
dan bij ons, de taal van de handen als vanzelfsprekend begrepen.
UpToDate 2024-2025