Basisgedachten handlijnkunde

Bij de Grieken werd ‘chirologie’ als techniek tot wetenschap gemaakt. Aristoteles beweerde dat uit de levenslijn de globale ouderdomsleeftijd zou ingeschat kunnen worden. In de 17e en 18e eeuw werd chiromantie zelfs gedoceerd op Duitse Universiteiten. Het zogenaamde ‘voorspellen’ werd eerst later afgeschaft, omdat het niet in conflict mocht komen met de vrije wil van de mens. Zigeuners zijn nog steeds bekend met dit ‘waarzeggen’ der handlijnen, niet uit wetenschappelijk oogpunt, maar zij doen dat meer natuurgevoelsmatig. Handlijnleeskunde is gebaseerd op de waarneming van uiterlijke verschijningsvormen die de innerlijke structuur (karakter, vermogens en constitutie) weerspiegelen. Omgekeerd is het zo, dat uit zulke verschijningsvormen betrouwbare conclusies mogelijk zijn over karaktervermogens, beroepsgeschiktheid en gezondheid, die nauw met elkaar samenhangen.

Het woord ‘chirologie’ is afgeleid van het Griekse woord voor hand (‘chiro’). Belangrijk is het aflezen van handvorm, duim, vingertoppen, kleur, consistentie, flexibiliteit en de onderlinge lengte van de vingers. De nagels horen eveneens bij de hand en vormen geen apart onderwerp. Het leren waarnemen en duiden van de zogenaamde psychosomatische verschijnselen is geen gemakkelijke taak. Niet alleen op het medisch gebied, ook op het vlak van neurotische verschijnselen zoals nagelbijten, bedwateren, contactarmoede, vernielzucht en dergelijke, kan dit dikwijls een grote steun zijn voor therapeut en consultant. Duimzuigen bij een (groot) kind betekent meestal veiligheidsbehoefte en nagelbijten ontmoediging.

UpToDate 2024-2025