Ziekte en gezondheid

Zieke mensen horen we vaak zeggen: ‘Ik voel me eigenlijk niet echt lekker, maar ik weet niet waar dat vandaan komt; het is er gewoon!’ Gezonde en zieke mensen kunnen besef hebben van hun realiteit zoals dieren, planten en mineralen dat ook hebben. Elk hebben ze hun bewustzijnsgraad. Een bekende manier om zieke mensen te helpen kan bijvoorbeeld door middel van kruiden. Planten staan in verbinding met zonnestelsels (zon, maan en sterren). In de reguliere geneeskunde geldt het kruid als een allopathisch medicijn dat in sommige gevallen nodig is. Het wezen van een medicijn, het Zijn ervan, dat is moeilijk te doorgronden. Het ‘zijn’ is er namelijk altijd en het bevat alles, wat de mens zich daarvan kan voorstellen.

De plantenwereld kent de eenheid. Daaruit kunnen ‘geneesmiddelen’ ontstaan, die genezing, heling voortbrengen. De plantenwereld kent de eenheid, want daar is geen links of rechts apart. Beiden kanten horen in de plant bij elkaar en ze zijn nooit van elkaar te scheiden, de mannelijke en de vrouwelijke plant. Kruidengewassen komen naar hun aard in een veelheid aan diversiteit dat grote vreugde brengt. De geestgesteldheid van planten is een komen en gaan, net als bij de jaargetijden. Een bekende kleur van het kruidengewas is groen, zoals tezamen de kleur goudgeel en blauw. De kleur groen is van het oosten, blauw van het westen. Het zijn kleuren van de breedtepolen en samen vormen ze een eenheid zoals verleden en toekomst.

Planten vergaan, maar bomen kunnen nog lang blijven staan. De jaren herhalen zich en de jaarringen in de bomen worden zichtbaar. Het Hebreeuwse woord voor ‘jaar’ is Shenach en dit houdt verband met ‘herhalen’. Planten en kruiden hebben iets verrassends. Ze geven de mens iets wat eigenlijk niet wordt verwacht. Iedere plant heeft een dimensionale keerkracht. De kleur groen betekent ‘vreugde’. De eerste plant is tarwe (Hebr. Chittah) waaruit het brood komt. Bethlehem betekent ‘huis van broden’ (lechem= brood en beth=huis).

Tarwe hoort bij de rechterkant, het mannelijke en bij de linkerkant gerst (Hebr. ‘seorah’). Op de derde scheppingsdag komen de planten en de kruiden en het eindigt met de boom. De verborgen kant in de mens is mannelijk, waar ook de groep tarwe staat, de kant van het brood. Gerst staat aan de linkerkant en men kan er gerstebrood van maken. Het Geschrift kent twee soorten broden: de gezuurde en de ongezuurde. De gezuurde zwelt, doet uitzetten en het ‘hebben’ wordt er sterk mee benadrukt. Bij het ongezuurde brood is het ‘hebben’ er niet zo.

In welk opzicht staan planten in de menselijke gesteldheid en aan welke kant staan zij in de mens? Hoe leeft tarwe of gerst in de mens? Zou dit te maken hebben met de ‘toonbroden’ (Hebr. Lehem penim), dat gezicht, aankijken, innerlijk of aangezicht betekent? De toonbroden tonen de broden van het innerlijk in de mens. Deze komen en gaan zoals planten. Tarwe is de plantenkant dat zich aan de lichaamskant, de zijde van de materie bevindt. Het brood in de plant is de groeiwijze van de eerste dag, de zondag of de ‘vaderdag’. Gerst is de plant van de maandag of de ‘moederdag’. De plant hysop (in het Hebreeuws ezob) heeft met Azab te maken dat een soort verlaten is. Het verlangt ernaar om naar binnen te mogen, in het licht. In homeopathische verdunning kan men het geven bij verlatenheid of bij verlangen naar licht. Kruiden komen op een bepaalde manier op je pad als ze nodig zijn en je je in een bepaalde situatie verlaten voelt. In oude boeken zei men het al ‘Breng een zieke toch in aanraking met planten en kruiden!’ Met de wereld van het groen kan de zieke hoop gegeven worden. De zieke verlangt naar beterschap en waardeert het leven dan des te meer.

Planten of kruiden zijn verbonden met de rechterkant van het leven. Het zijn de ‘levensbroden’ van ons innerlijk gestel. De zieke mag nooit naar de ‘linker kant’ gebracht worden, dan brengt men hem onbewust een ziekte. Links betekent in het Hebreeuws ‘smol’ en met dezelfde letters wordt het geschreven als ´samael´, de doodsengel. De voorschrijver is trots op zijn voorgeschreven medicijn, dat feitelijk gif is. Hij zegt tegen de zieke: ‘ik ben een groot arts, ik zal je wel helpen! Ik ben wetenschappelijk onderlegd en ik heb veel gestudeerd!’ Hij loopt met gewichtige stappen. Maar op deze wijze brengt hij de zieke ‘samael’, datgene wat vergiftigt. In oude boeken worden planten beschreven als behorend tot de rechter- of linkerkant van een systematiek. In de homeopathie kennen we eveneens een links en een rechts middel. De voorschrijver kan niet zomaar een kruidgewas geven, anders komt deze van de linkerkant, de kant van de materie of het Westen.

In het Hebreeuws betekent geur ‘reach’’ en dat is bijna identiek aan het Hebreeuwse woord voor geest, dat ‘ruach’ betekent. De geur is iets van de geest en brengt een soort bericht of communicatie. Als een bepaalde bloem of plant iets vertelt met haar geur, dan voelt iemand zich daar misschien speciaal toe aangetrokken. In elke plant woont een nut. Het is de ‘geestelijke staat’ van de plant, die de zieke heling kan brengen. Wie is nog een gezond mens? Is dat niet de hele of gehele mens? Daarom kan men spreken van ‘helen’ als iemand ziek is en hem helpen compleet te maken. De zieke mist immers iets, het ontbreekt hem aan het een en ander. Een gezond lichaam is niet volkomen gelijk aan gezond mens. De meeste mensen maken zich meestal druk over hun lichamelijk welzijn, maar in geringe mate over hun zielstoestand.

Het Hebreeuwse woord voor ziek zijn is ‘chole’ en dit heeft dezelfde wortel als het Nederlandse woord voor ‘gewoon’. Is ziek-zijn gewoon of een gewoonte? De stam van ‘chole’ is ‘chol’ en betekent ‘zand’ of het ‘gewone’. Het begrip zand herbergt een onbegrijpelijke kwantiteit, het is niet te meten in de zin van een totaliteit. Daarom hangt ziekte als het ware als ´los zand aan elkaar´, het schijnt geen zinvolle eenheid te kunnen vormen. Men kan ziek-zijn als ‘gewoon’ beschouwen en ‘gezond zijn’ als ‘heel zijn’. Het ligt eraan waarin mijn zijn ‘heil’ zoekt. Het Hebreeuwse woord voor heilig is ‘kadosh’’ en dat is tegengesteld aan ‘chole’ van ‘gewoon’ zijn. Heilig betekent ‘apart zijn’. Het gewone is dan niet meetbaar want het zand kan immers nooit geteld worden.

Ziekte is ook een bepaalde vorm van isolatie, een soort engte en een zekere vorm zelfs van angst. Gezond zijn betekent activiteit. De zieke mens heeft altijd de genezing in zich. Hij kent het ene, maar niet het andere, dat samen de eenheid vormt. Scherven brengen toch geluk. Dergelijke spreekwoorden bevatten diepe wijsheden. Met scherven begint men zijn levensweg. Het is steeds de weg naar de eenwording, als men die tenminste nastreeft. Aan het eind kan men de weg naar het ‘licht’ uiteindelijk bereiken. Bij het begin van een joods huwelijk tijdens een huwelijksplechtigheid, wordt er een heel glas of kopje stukgetrapt en men wenst het huwelijkspaar dan een goede tijd. Al bij de geboorte is het vorige levensbestaan weg en staat men aan het begin van de scherven. De weg van het leven is een samenvoegen van de talloze scherven tot de oorspronkelijke eenheid. Het begin en het einde vormen samen een eenheid. Op het levenspad voelt men het ‘gescheiden’ zijn. Ziekte is een correctie van het leven.

Als men gezond wil worden dan moet men er wat voor doen. Geheeld willen worden is de weg naar de heling, een proces dat het licht in de schaduwkanten van het leven wil belichten. Aan herstel moet ziek-zijn vooraf gegaan zijn. Uit de crisis kan licht voortkomen. Een oud Chinees spreekwoord zegt: ‘vraag niet naar de zin van je leven, maar zie toe, dat je bestaan zin verkrijgt door jezelf!’ De zieke is feitelijk een ‘uitverkorene’, want hij geniet een beleving van het ‘heel zijn’ en bij hem is de kracht tot genezing aanwezig.

(bron: deelname van seminars bij prof. F. Weinreb)

(met verwijzing naar het boekje ´over schepping van dieren en planten´, Emanuel Swedenborg)

www.zelfbeschouwing.info

UpToDate 2022