Angina pectoris
Angina komt van ‘angor’ en betekent
angst, beklemdheid; en ‘pectoris’ komt van pectus en betekent borst. Deze aandoening veroorzaakt terugkerende
pijnen in de hartstreek, vaak door zuurstofgebrek van de hartspier. Dat is een
kramptoestand van de kransslagaders, die feitelijk de hartspier met voldoende
bloed en zuurstof moeten verzorgen en de spastische kransslagader door een
vaatverwijdend middel te verhelpen. De aanvallen maken de lijder zeer angstig.
De klachten treden regelmatig op, vooral als het hart extra zuurstof nodig
heeft bij inspanning. Al na een paar honderd meter lopen kan pijn optreden en
bij stilstand weer afnemen en na een volgende wandeling weer snel optreden. Nitrobaat is een snel chemisch werkend middel dat of direct
of helemaal geen verlichting brengt. Homeopathische middelen kunnen een
snel effect geven met de bedoeling om de aanleg voor de hartkramp op te heffen.
Wanneer dat lukt dan is het een echt geneesmiddel. Nitrobaat
geneest natuurlijk niet, maar het heft het verschijnsel tijdelijk op. Wanneer
een pijnaanval speciaal bij koude optreedt, kan de oorzaak liggen in de spieren
van de borstwand en dan spreekt men van een ´verkeerde angina pectoris´.
Hart- en vaatziekten kan men beter voorkomen dan deze te genezen.
Voor een groot deel zijn het welvaartsziekten! Teveel en te vet eten, te weinig
lichaamsbeweging en de fatale rookgewoontes zijn er aansprakelijk voor. Daarbij
valt te bedenken, dat de leefwijze van jongeren invloed heeft op de latere
gezondheid. Door de grote toename van hart- en vaatziektes verloopt het
sterftecijfer nog steeds in stijgende lijn. Aderverkalking kan ook een rol
spelen bij angina pectoris. Hierdoor treedt
elasticiteitsverlies op van de bloedvaten en vernauwing van de kleinere
bloedvaten.
Angina pectoris is een doodsangst,
eigenlijk angst voor het niets – dat wil zeggen, dat er na de dood niets meer
is! Elke angst geeft een spasme van de hartkransvaten. De gevoelens tot deze
doodsstrijd gaan gepaard met angstige schuldgevoelens en een hartbeklemming. Is
men hierbij ook nog neurotisch, dan is dat dikwijls een uitdrukking van
onderdrukte hartangst. De samenhang van de wil, denken en gemoed zijn in zo´n
geval niet op elkaar afgestemd. Vanzelfsprekend spelen stress en
hartritmestoringen hierbij een grote rol. Zijn de nierkrachten te groot dan kan
dat tot gestuurde psychische krachten in de hartomgeving aldaar verkrampen.
UpToDate 2022
