Basisgedachten handlijnkunde
Bij
de Grieken werd ‘chirologie’ als techniek tot wetenschap gemaakt. Aristoteles
beweerde dat uit de levenslijn de globale ouderdomsleeftijd zou ingeschat kunnen
worden. In de 17e en 18e eeuw werd chiromantie zelfs gedoceerd op Duitse
Universiteiten. Het zogenaamde ‘voorspellen’ werd eerst later afgeschaft, omdat
het niet in conflict mocht komen met de vrije wil van de mens. Zigeuners zijn
nog steeds bekend met dit ‘waarzeggen’ der handlijnen, niet uit
wetenschappelijk oogpunt, maar zij doen dat meer natuurgevoelsmatig. Handlijnleeskunde is gebaseerd op de waarneming van
uiterlijke verschijningsvormen die de innerlijke structuur (karakter,
vermogens en constitutie) weerspiegelen. Omgekeerd is het zo, dat uit zulke
verschijningsvormen betrouwbare conclusies mogelijk zijn over karaktervermogens,
beroepsgeschiktheid en gezondheid, die nauw met elkaar samenhangen.
Het
woord ‘chirologie’ is afgeleid van het Griekse woord voor hand (‘chiro’). Belangrijk is het aflezen van handvorm, duim, vingertoppen, kleur, consistentie,
flexibiliteit en de onderlinge lengte van de vingers. De nagels horen eveneens
bij de hand en vormen geen apart onderwerp. Het leren waarnemen en duiden van
de zogenaamde psychosomatische verschijnselen is geen gemakkelijke taak. Niet
alleen op het medisch gebied, ook op het vlak van neurotische verschijnselen
zoals nagelbijten, bedwateren, contactarmoede, vernielzucht en dergelijke,
kan dit dikwijls een grote steun zijn voor therapeut en consultant. Duimzuigen bij een (groot) kind betekent
meestal veiligheidsbehoefte en nagelbijten
ontmoediging.
UpToDate 2022