Enzymtherapie
Paracelsus (Philipp Aureolus
Theophrast Bombast von Hohenheim), arts, natuuronderzoeker, filosoof en
wegbereider van de nieuwe geneeskunde (geboren in 1493 in Einsiedeln,
overleden in 1541 in Salzburg) duikt weer regelmatig op in kringen van
natuurartsen en Heilpraktikers, want hij is de
voorloper geweest van de natuurgeneeskunde.
Reeds meer dan 65 jaar geleden heeft de Duitse farmacoloog en
chemicus dr. Waldemar Diesing
een enzymtherapie ontwikkeld en in omloop gebracht. Hij was leerling van de
Duitse fysioloog en Nobelprijsdrager voor geneeskunde in 1931 van Otto Warburg,
de feitelijke ontdekker van het levensbelangrijke enzym ‘cytochroom-c-oxidase’,
waaraan men later de naam ‘ademingsferment’ gaf.
Nagenoeg heeft een Japanse wetenschappersgroep de
structuur van dit cytochroom-c-oxidase weer opnieuw
ontdekt.
Dr. Diesing stichtte toentertijd zijn
instituut voor experimenteel dieronderzoek. Daarbij lukte hem de eerste
bereiding van het ‘ont-eiwitten’ van dierlijke ´re-intoxinen´ en deze te winnen uit pure slangengiften,
spinnen, schorpioenen en salamanders. Tegelijk ontdekte hij in elk van deze ´re-intoxinen´ de daarin aanwezige karakteristieke enzymen,
zoals die in de natuur in grote hoeveelheden aan te treffen zijn. Hij ontdekte
35-50 enzymsoorten. Deze enzymen moesten tot een minimum bewerkt worden, anders
zouden de enzymen een deel van hun werkingskracht verliezen en zelfs tot
bijwerkingen voeren. Dr. Diesing lukte het volledig
om van de oorspronkelijke 85% eiwitoverbruggingen deze te brengen tot 1,8-2%
zonder de enzymen te benadelen of te beďnvloeden. Slangengiften zijn in hun aanwezige percentage voor 85% giftig, maar in
een gering percentage werken zij zeer helend.
Enzymen zijn fermentatiestoffen. In het Grieks betekent ‘en
zyme’: ´in de gist!´ Het is bedoeld voor de stofwisseling van mens en
dier. Dit zijn onontbeerlijke eiwitlichamen, die als biokatalysatoren het
biochemisch verloop (door vermindering en vermeerdering) op noodzakelijke wijze
een actieve energie mogelijk maakt en deze in de gewenste richting bestuurt,
zonder daarin zelf een verandering te ervaren.
De eiwitstructuur van de enzymen zijn in staat een veelvoudige
stofwisselingsproces gelijktijdig te ontwikkelen (specifieke substraten). De
eiwitbiosynthese van enzymen is orgaanafhankelijk en verschilt per individu (enzympolymorfisme). Als een ziekte tot uitbarsting komt,
ontstaat er een defect in het menselijk enzymsysteem. Dit betekent een
enzymblokkade en het wordt veroorzaakt door een verkeerde stofwisseling. Wordt
het juiste enzym toegevoegd, dan kan het tot genezing komen. Volgens dr. Diesing bestrijden de HORVI-ENZYM-PREPARATEN geen
symptomen, maar zijn het echte geneesmiddelen. Omdat dit zo is, hebben de
laatste 65 jaar vele patiënten uit de humane- en diergeneeskunde dit zelf mogen
ervaren. Persoonlijk hebben wij in onze praktijk (sinds 1975) daarmee
uitzonderlijke resultaten geboekt. Alle critici en sceptici zei hier nog eens
gezegd (dr. Diesing): ´Bij genezing van dieren is er
geen aanwijzing voor een placebo-effect! De esculaap voor artsen bestaat niet
zomaar. Deze staaf met twee slangen omwonden was reeds in 293 voor Chr. bekend.
De esculaap staat symbool voor arts en genezer. Bij veel artsen en therapeuten
vinden we dit nog terug op hun recept of rekeningpapier. Het symboliseert hun
ware artsenkunst en artsenkennis. Daarmee is het slangensymbool van de arts nog
zeer actueel en nooit in de vergetelheid geraakt. Er bestaan ook plantaardige
enzymen zoals reumajecta, vasolastine,
coliacron en neoblastine,
die ook uitstekend werken, maar weer anders.
UpToDate 2022
