Genesis in beeldspraak en historie

In het eerste boek van de Bijbel vertelt Mozes, dat de Heer het innerlijk van het uiterlijk in de mens scheidt [Genesis 1:6-8] – Dat is iets om over na te denken. In de kerk heb ik dit NOOIT horen zeggen. Het eerste hoofdstuk van Genesis is NIET zozeer als geschiedenis geschreven, maar in de eerste plaats als geestelijke beeldspraak. Dat deze dingen echter ook als geschiedenis plaatsgevonden hebben kunnen we lezen in de drie boeken van de ‘Huishouding van God’. Deze dingen worden beschreven door Mozes, vóórdat er sprake is van de schepping van een mens Adam. Merkwaardigerwijze beschrijft Mozes dan eerst de berouwfase en de goede werken (vs. 11,12), het VERLICHT worden door het geloof (vs. 14-17), de bezielde dingen van de mens (vs. 19-21) en de ontwikkelingsfasen van de mens van laag naar hoog (vs. 24-25), voordat er dus sprake is van de mens zelf, die nog niet [historisch gezien] - geschapen werd door de Heer.

De eerste staat van de geboren mens is ‘duisternis’- hij weet nog van niets; dat gebeurt dus vóór zijn staat van ‘wedergeboorte’. We kunnen diverse staten bereiken. Het grootste deel van de mensheid bereikt wel de eerste staat, anderen een tweede, derde, vierde of zelfs een vijfde staat, maar soms een zesde staat en nauwelijks een zevende staat.

Swedenborg schreef [voor de tijd van Jakob Lorber], dat in de tijd van Adam de Heer hen als mens verscheen, maar dat de tijd nog niet gekomen was dat verder te onthullen…

De mens weet niet, dat hij door de Heer wordt geleid via engelen en geesten. Er zijn bij ieder mens tenminste twee geesten en twee engelen in zijn nabijheid. De engelen kunnen de mens buigen tot iets, dat goed is. Zij leiden wel, maar alleen als dienaren. De boze geesten worden voor lange tijd bij de mens gelaten om zijn lusten op te wekken, zodat deze op ontelbare wijzen kunnen verzwakt worden. Pas aan het einde van de 6^e dag trekken de boze geesten zich terug en dan volgen de goede geesten hen op.

Mozes heeft geschreven van de nakomelingen van de oudste kerk, over de Schepping, over het hof van het Eden, tot aan Abrahams tijd. De tweede stijl is volgens Swedenborg de historische beschrijving in de Bijbel, dat voorkomt vanaf de Abrahams tijd en in de boeken van Genesis, Exodus, Jozua, Richteren, Samuel en de Koningen. Ook deze historische gegevens hebben een innerlijke betekenis. De derde stijl is profetisch en de vierde is die van de psalmen van David.

Omdat de mens zo materialistisch is ingekapseld, kan hij niet meer met geesten en engelen spreken, wat echter nog wel gebeurde in de tijd van Adam. Destijds waren zij één met hen. Want ook de mens is een geest, maar met een lichaam bekleed.

UpToDate 2024-2025