Genesis
in beeldspraak en historie
In
het eerste boek van de Bijbel vertelt Mozes, dat de Heer het innerlijk van het
uiterlijk in de mens scheidt [Genesis 1:6-8] – Dat is iets om over na te
denken. In de kerk heb ik dit NOOIT horen
zeggen. Het eerste hoofdstuk van
Genesis is NIET zozeer als geschiedenis geschreven, maar in de eerste plaats als geestelijke beeldspraak.
Dat deze dingen echter ook als geschiedenis plaatsgevonden hebben kunnen
we lezen in de drie boeken van de ‘Huishouding van God’. Deze dingen worden
beschreven door Mozes, vóórdat er sprake is van de schepping van een mens Adam.
Merkwaardigerwijze beschrijft Mozes dan eerst
de berouwfase en de goede werken (vs. 11,12), het VERLICHT worden door het
geloof (vs. 14-17), de bezielde dingen van de mens (vs. 19-21) en de
ontwikkelingsfasen van de mens van laag naar hoog (vs. 24-25), voordat er dus
sprake is van de mens zelf, die nog niet [historisch gezien] - geschapen werd
door de Heer.
De
eerste staat van de geboren mens is ‘duisternis’-
hij weet nog van niets; dat gebeurt dus vóór zijn staat van ‘wedergeboorte’. We kunnen
diverse staten bereiken. Het grootste deel van de mensheid bereikt
wel de eerste staat, anderen een tweede, derde, vierde of zelfs een vijfde
staat, maar soms een zesde staat en nauwelijks een zevende staat.
Swedenborg
schreef [voor de tijd van Jakob Lorber], dat
in de tijd van Adam de Heer hen als mens verscheen, maar dat de tijd
nog niet gekomen was dat verder te onthullen…
De mens weet niet, dat hij door de Heer wordt
geleid via engelen en geesten. Er zijn
bij ieder mens tenminste twee geesten en twee engelen in zijn nabijheid. De
engelen kunnen de mens buigen tot iets, dat goed is. Zij leiden wel, maar
alleen als dienaren. De boze geesten worden voor lange tijd bij de mens gelaten
om zijn lusten op te wekken, zodat deze op ontelbare wijzen kunnen verzwakt
worden. Pas aan het einde van de 6e
dag trekken de boze geesten zich terug en dan volgen de goede geesten hen op.
Mozes heeft geschreven van de nakomelingen
van de oudste kerk, over de Schepping, over het hof van het Eden, tot aan
Abrahams tijd. De tweede stijl is
volgens Swedenborg de historische beschrijving in de Bijbel, dat voorkomt vanaf
de Abrahams tijd en in de boeken van Genesis, Exodus, Jozua, Richteren, Samuel
en de Koningen. Ook deze historische gegevens hebben een innerlijke betekenis.
De derde stijl is profetisch en de vierde is die van de psalmen van
David.
Omdat de mens zo materialistisch is
ingekapseld, kan hij niet meer met geesten en engelen spreken, wat echter nog
wel gebeurde in de tijd van Adam. Destijds waren zij één met hen. Want ook de
mens is een geest, maar met een lichaam bekleed.
UpToDate 2022