[via Jakob Lorber ontvangen in 1840
van de Heer]: Jozef met Maria op weg naar Bethlehem (van
Nazareth) voor de inschrijving. Toen Maria vlak voor Bethlehem plots een kreeg en
Jezus wilde baren, kwamen ze in een grot terecht, die diende als een
schaapsstal. En toen Jozef even later op zoek was naar een vroedvrouw, kwam hij
haar onderweg al tegen. Deze vertelde ook over Cornelius de hoofdman. De
vroedvrouw hielp Maria met het verzorgen van het kind. De volgende dag al vroeg
rond 07.00 uur (waarschijnlijk) – toen de
zon de Aarde al een uur verlicht had, vroeg Jozef aan de vroedvrouw, vriendin
en zuster uit Abraham, Isaak en Jacob: ‘Breng mij met mijn zonen naar de
Romeinse hoofdman, die de inschrijving leidt!’ – De vroedvrouw: ‘Cornelius,
de hoofdman uit Rome, woont in mijn huis, dat bijna een van de eerste huizen in
de stad is. Hij heeft daar ook zijn kantoor!’
Cornelius
was nog heel jong (waarschijnlijk
22) en hij sliep ’s ochtends graag lang nog in bed. De vroedvrouw vertelde hem
alles. Cornelius stond meteen op, sloeg zijn toga om en zei: ‘Ik geloof wat je
zegt, maar toch wil ik er met je naar toe gaan, want ik voel daartoe een sterke
drang! Toen hij bij de grot kwam zei hij tegen haar: ‘O vrouw, hoe gemakkelijk
ga ik in Rome naar mijn keizer, en hoe zwaar valt het me hier om deze grot
binnen te gaan!’ Ik
ben de stadhouder van Jeruzalem, mijn naam
is Cornelius. Cornelius gaat
met de vroedvrouw de stad in en laat eerst in alle straten bekendmaken dat zijn
kantoor ambtshalve gesloten wordt. Hij laat dertig soldaten aantreden om
beddengoed, tenten en brandhout naar de grot te brengen, naast eten en drinken
van de vroedvrouw.
Drie
tenten worden in de grot opgezet: een voor Maria met een zacht bed, voor
Cornelius en voor Jozef en diens zonen en een tent voor de vroedvrouw en
Salome. In dat jaargetijde was het nog tamelijk koud. Ook richtte hij een
kookplaats aan, maakte zelf vuur aan om de grot te verwarmen. Cornelius was
tijdens en rond de geboorte van Jezus een Romeinse hoofdman – werd later
gepromoveerd door zijn halfbroer Cyrenius. Hij zorgt nu voor
een betere gesteldheid in de grot; hij geeft de vroedvrouw een gouden muntstuk
dat gesierd is met het hoofd van de keizer. Goed is goed, beter is beter,
zei hij tegen Jozef. Sinds hij de grote vorm van kunst in de tempel heeft
gezien, heeft hij als heiden grote bewondering voor de God der joden. Jozef
spreekt zijn wens uit hem ervan te overtuigen, hoe uniek God is tot heil voor
hem. Zoek onze boeken op en lees ze. Cornelius: ‘Dat hen ik al gedaan!’ – Ik
las o.a. ook een voorspelling waarin de joden voor eeuwig een nieuwe koning is
beloofd. Jozef, die met deze vraag wat verlegen werd zei: ‘Deze zal komen
uit de hemelen als Zoon van de eeuwig levende God! En Zijn rijk zal niet deze,
maar van de wereld der geest en waarheid zijn!’
Cornelius: ‘Ik heb
ook gelezen dat deze koning in een stal bij deze stad uit een maagd zal worden
geboren! Hoe moet dat dan worden opgevat?’ Jozef zei:
‘Ga naar het meisje met het pasgeboren Kindje. De hoofdman stond voor de grot
maar durfde niet naar binnen. Jozef die van de vroedvrouw hoorde, dat Cornelius
voor de ingang van de grot stond, maar om onverklaarbare redenen niet naar
binnen durfde te gaan, werd hierbij ontroerd en sprak tot God, dat Hij zijn
vrees voor hem de hoofdman, heeft veranderd in vreugde. Jozef ging naar
Cornelius en excuseerde zich dat hij een grijsaard is en dat hij door
de geboorte van het kindje Jezus in deze nacht, zich niet bij hem kon
melden om geregistreerd te worden. Toen Cornelius zag hoe het Kindje hem
toelachte, was hij erg verbaasd over dit gedrag en zei: ‘Bij Zeus, dat is
bijzonder! Ik voel me herboren en nog nooit is zo’n rust en vreugde in mij gevoeld!
Op een ander tijdstip
of periode sprak Cornelius, die ook een broer van keizer Augustus is: 'Nu, wel
bekome het hun! Want mij ontbreken de woorden om U uit te leggen hoe erg ik met
al dit tempelgebroed in mijn maag zit! Laat Ik U vertellen, goede verheven
vriend (Jozef) het slechtste van het slechtste op de hele aardbodem is wel een
Joodse tempelpriester! Onze, zeg maar Egyptische priesters zijn slecht, maar zo
hier en daar zijn ze toch nog een beetje menselijk; men hoort weinig over
mogelijke wreedheid en hun taak is, een paar mystieke uitzonderingen daar
gelaten, om de mensheid aan te sporen tot menselijkheid en strijdbaarheid. Maar
deze kerels zijn doortrapte huichelaars! Uiterlijk doen ze zich streng en vroom
voor, alsof ze allemaal zakkenvol levende goden met zich meedragen; innerlijk
echter zijn ze nog te slecht voor de aller-onderste onderwereld die wij uit
onze mythen kennen.
Werkelijk, als onze
ongelofelijke drie furiën, voor wier afschuwelijkheid alles van angst en
schrik in steen verandert, een van deze Jeruzalemse tempelkerels te zien
kregen, dan zouden zij waarschijnlijk zelf ten gevolge van te grote angst en
vrees in diamant veranderen! Ik zeg U: Voor de uiteindelijke ontwarring van
deze aller-boosaardigst verworden tempel en haar priesterkluwen moet zo snel mogelijk
het scherpe zwaard van de koning van Macedonië komen, anders wordt binnenkort
nog de hele aarde ingekapseld in deze noodlottige kluwen! - O vriend! Ik zou U
dingen over deze kerels kunnen vertellen waarvan de hele aarde koorts zou
krijgen! Maar laat ik erover ophouden, dit is voorlopig wel genoeg; als U mij
opzoekt, zullen we er nog veel met elkaar over spreken!'
Cornelius maakte
zich klaar voor zijn vertrek, en Jozef begon in het huis alles te ordenen,
zoals het hem het beste uitkwam. (opm. wellicht ook Cornelius die in het NT
zich liet dopen) –
Cornelius vraagt
aan Maria waarom zij op zo’n jonge leeftijd al een kind heeft gebaard. Maria:
‘Ik heb nooit een man bekend!’ – Een Engel vertelde mij negen maanden geleden
dat ik zwanger zou worden van de Geest van God. De strenge en sceptische
Cornelius vraagt nu ook de beide zusters, wat zij er van vinden. Is het sluw
bedrog van deze oude man het bijgelovig volk te gebruiken met een goed
voorwendsel om de wettelijk straf – de doodstraf – voor zijn daad te ontgaan?
Salome: ‘Neem geen ernstige en wettelijke maatregelen tegen dit arme maar ook
eindeloos rijke gezin – ik sta met mijn leven in voor de waarheid ervan: alle
hemelse machten staan deze familie ter beschikking!’ Cornelius nog verbaasder:
‘Dus ook de heilige Romeinse Goden, helden, wapenen en onoverwinnelijke macht?’
Salome: ‘Ga naar
buiten en kijk naar de zon! Zij schijnt al bijna vier uur en zie, ze staat nog
in het oosten en waagt het niet verder te gaan langs haar baan!’
Cornelius: ‘Dan gehoorzaamt zelfs onze God Apollo dit gezin!’ Dan zou hier dus
Zeus, de machtigste van alle goden zijn en dan lijkt de geschiedenis van
Deucalion en Pyrrha zich te herhalen!’ Cornelius wil onmiddellijk Rome van deze
gebeurtenis in kennis stellen. Twee machtige engelen waarschuwen Cornelius –
zij straalden als de zon en hun kleding als de bliksem. Zwijg zelfs tegenover
jezelf, anders ga je met Rome nog heden ten onder. Nu werd Cornelius door grote
vrees bevangen en ging – toen de engelen weg waren – naar Jozef en zei: ‘O man,
hier is Hij die gebiedt over alle hemelen en iedere hel. Ik ben niet waard mij
zo dicht in Zijn nabijheid te bevinden!’ Maar Jozef zei tegen hem, dat hij wel
zijn gang kan gaan (vrije wil) maar dat dit altijd consequenties zal hebben,
zoals de twee engelen zeiden.
Onze wil kan door
God gebonden worden, maar dat doet God niet. Wel bindt Hij de wil van dieren.
Hij geeft ons wel een vrij te volgen gebod, waaruit wij kunnen afleiden, dat
wij vrij uit onszelf kunnen doen of willen, wat Zijn heilige wil is. Cornelius
blijft op aanraden van Jozef een nacht bij het kindje Jezus. Salome zegt tegen Jozef, die zich opmaakt voor de
reis naar Egypte: ,luister, jij zoon van de grote koning David! Niet slechts
voor mij, maar voor je hele gezin zou mijn vermogen gedurende honderd jaar
toereikend zijn! Jozef: ,je bent een jonge weduwe en moeder, je moet dus ook je
beide zonen meenemen, maar ik heb geen minuut te verliezen vanwege de spoedige
komst van Herodes hier. Pacht daarom mijn grond voor drie tot zeven of tien
jaar, opdat die niet in vreemde handen valt. Dat beviel haar.
Cornelius
vroeg zich af, of hij ooit hen weer te zien krijgt. Jozef: ,er zullen
nauwelijks drie jaren verstrijken, voordat ik en het Kind en Zijn moeder je
opnieuw begroeten!’ Twee machtige engelen waarschuwen Cornelius – zij
straalden als de zon en hun kleding als de bliksem. Zwijg zelfs tegenover
jezelf, anders ga je met Rome nog heden ten onder. Nu werd Cornelius door grote
vrees bevangen en ging – toen de engelen weg waren – naar Jozef en zei: ‘O man,
hier is Hij die gebiedt over alle hemelen en iedere hel. Ik ben niet waard mij
zo dicht in Zijn nabijheid te bevinden!’ Maar Jozef zei tegen hem, dat hij wel
zijn gang kan gaan (vrije wil) maar dat dit altijd consequenties zal hebben, zoals
de twee engelen zeiden. Onze wil kan door God gebonden worden, maar dat doet
God niet. Wel bindt Hij de wil van dieren. Hij geeft ons wel een vrij te
volgen gebod, waaruit wij kunnen afleiden, dat wij vrij uit onszelf kunnen doen
of willen, wat Zijn heilige wil is.
Cornelius
blijft op aanraden van Jozef een nacht bij het kindje Jezus. De hoofdman stond
voor de grot maar durfde niet naar binnen. Jozef die van de vroedvrouw hoorde,
dat Cornelius voor de ingang van de grot stond, maar om onverklaarbare redenen
niet naar binnen durfde te gaan, werd hierbij ontroerd en sprak tot God, dat
Hij zijn vrees voor hem de hoofdman, heeft veranderd in vreugde. Jozef ging
naar Cornelius en excuseerde zich dat hij een grijsaard is en dat hij
door de geboorte van het kindje Jezus in deze nacht, zich niet bij hem kon
melden om geregistreerd te worden. Toen Cornelius zag hoe het Kindje hem
toelachte, was hij erg verbaasd over dit gedrag en zei: ‘Bij Zeus, dat is
bijzonder! Ik voel me herboren en nog nooit is zo’n rust en vreugde in mij
gevoeld!
Cornelius vraagt
wanneer hij Jozef weer zal zien, als Jozef op weg gaat naar Egypte. Dan zegt
Jozef: over nauwelijks drie jaar zul je mij weer zien. Hij krijgt een vrijbrief
en hij wordt begeleid, samen met zijn vriendin, die verloskundige is, (Salome),
de gehele familie Jozef en Maria en het kind Jezus over een in de buurt gelegen
berg, vanwege de gevaren van Herodes. Cornelius voert het bevel over twaalf
legioenen soldaten. De stadhouder
Cornelius, die toen nog te Jeruzalem als landvoogd werkzaam was. Cornelius
tegen Jozef: ,Want geloof mij maar, deze Herodes is mijn allergrootste vijand;
ik wil hem treffen waar ik maar kan! Ik ben weliswaar nog maar een
hoofdman, en dus nog ondergeschikt aan de opperbevelhebber, die te Sidon en
in Smyrna pleeg te resideren, en die het bevel voert over twaalf legioenen in
Azië. Een gewone centurio ben ik nu ook weer niet, maar een patriciër, zodat
ik op grond van mijn titel, medezeggenschap heb over die twaalf Aziatische
legioenen! Als ik het ene of andere legioen wil inzetten, dan behoef ik maar te
bevelen, en dan moet het legioen mij gehoorzamen. Dus, als Herodes tegen je in
het geweer zou komen kun je op mij rekenen!' De oude Cornelius -
deze kende de opperrechter Faustus en Jaïrus erg goed - Cornelius
was tijdens en rond de geboorte van Jezus een Romeinse hoofdman – werd later
gepromoveerd door zijn halfbroer Cyrenius.
Dan ontmoet
Cornelius veel later weer Jezus - nu inmiddels over de dertig jaar - Hem weer
na zeer lange tijd. Cornelius zegt: 'Zo ken ik Hem al en
daar blijf ik ook bij, maar Hij wil beslist niet, dat men Hem zo zou
ontvangen!' De vader van de genezen zoon zegt: 'Broer, met zo'n overduidelijk
bewijs in handen - vind ik - kan men nooit te veel doen!' Cornelius zegt:' Ik ben
het helemaal met je eens; maar het blijft zoals ik gezegd heb, want hij is een
gezworen vijand van openbaar en uiterlijk eerbetoon. Uit Zijn vroegste jeugd
weet ik me nog te herinneren, dat Hij alleen waarde hecht aan stil en innerlijk
eerbetoon, dat zich uit door de liefde van het hart. Maar alle uiterlijke
verering vindt Hij zelfs bijzonder irriterend, en als Hij, zoals Hij beloofd
heeft, hierheen komt, dan zou je Hem met een openbare vergoddelijking alleen
maar uit deze plaats verjagen! Doe alles wat je wilt dus maar in je hart; en
vermijd vooral alle openbare plichtplegingen! Want ik ken Hem al sinds Zijn
geboorte daar in Bethlehem, en heb sinds die tijd veel van Hem gehoord en veel
ook zelf gezien! Cornelius: Ik ben nu stadhouder van Jeruzalem en mijn broeder Cyrenius
is zoiets als onderkeizer van Azië en Afrika, en wij zijn jouw vrienden!
De
overste, Cornelius genaamd, die ook een broer van keizer Augustus is. Opm. Als
Jezus 30 jaar was dan, leefde Augustus nog?
De overste uit Kapernaüm was de
Romeinse overste Cornelius (Matth.9:18,19) – Cornelius
was dus een belangrijke Romeinse hoofdman over miljoenen soldaten en later pas
stadhouder over Jeruzalem. Cyrenius en Cornelius vragen eenendertig jaar later
aan Jezus of het nodig is zich te laten besnijden of te laten dopen: IK zeg:
"Geen van beide! Want wie, zoals jullie, in het hart besneden is door het
geloof aan en de liefde tot God, heeft verder niets nodig; want dat is
ruimschoots voldoende om het eeuwige leven te bereiken. Over een aantal jaren
zullen Mijn met Gods geest vervulde leerlingen bij jullie komen en jullie dopen
met de geest van God, en je zult daardoor alles krijgen wat je nodig hebt. - Nu
weten jullie alles.
De avond valt en
wij zullen ons terwille van de Joden, omdat het vóórsabbat is, wat vroeger ter
ruste begeven dan op andere dagen. Na het avondmaal zullen wij vandaag dan geen
verdere dingen bespreken." En, vriend, in Mijn rijk dat gevuld is met alle
hoogste zaligheden, zal datgene, wat je hier oneindig ver weg toeschijnt, op
een zalig lichte wijze en heel snel komen! Nu kunnen jij en geen van Mijn
leerlingen op de hoogte gebracht worden van alle hemelse wijsheid, -maar over
enige jaren wanneer je gedoopt wordt met de heilige geest uit God, dan zal deze
geest jou en alle anderen inwijden in alle hemelse wijsheid. Dan pas zul je
alles heel duidelijk zien, wat nu nog donker en verward voor je moet zijn!
-Maar bewaar hetgeen je nu geopenbaard is alleen voor jezelf en laat niemand
daar iets van merken, want dat moet nog lang geheim blijven!" (bron: de jeugd van
Jezus, hfdst 19, 20, 21, 28,32,34 en
268-18-21) - bron: GJE1-88,90 [1 en
10-13] en 2-16 - 1-127 en 2-47
[14] en 2-63 [6]