De
BIJBEL
Onze huidige boeken hebben bladzijden
van papier. Maar dat is vroeger veel anders geweest. Papier komt van de
Papyrusplant, nu nog als sierplant in sommige woonkamers. Vroeger was dit het meest
gebruikte materiaal voor het Boek der Boeken in de Oudheid. De oorsprong lag in
Egypte. [GEJ.04_182,03] - Daar groeiden deze planten ook voor de boekindustrie.
[Opmerking: Hier aangekomen, gingen allen zitten op de door Jozef gemaakte
banken en verkwikten zich onder de geurende schaduw van rozen,- mirre- en
papyrusbomen. [JJ.01_184,05]] Zie ook Hemelse geschenken 2-42.01.25.07 – dit
gaat ook over de papieren tijd! Welke stevigheid moet het papier verantwoorden?
De Heer: ‘Ik zeg je, ze zal geen druk verdragen! Hoe gemakkelijk papier ook
gescheurd kan worden, dat laten je de zwakste kinderen zien! Begrijp je dit
teken?
…’de oude Egyptenaren hadden nog lang
geen papier om op te schrijven. Daarom werden er vlakke stenen gebruikt om
helemaal in het begin met botten, en later met ijzeren griffels allerlei ter
herinnering in te kerven! [GJE4-204-3]
Koning Hanoch vond het papier uit
[Huishouding van God-3-194-07]. Zij waren de uitvinders van het kruitpoeder en
de schietgeweren, het perkament en het papier. Ook het geweld van de waterdampen
was hen bekend en wisten dit veelvuldig te benutten. De oorsprong van papier
lag in Egypte. [GJE4- 182-3]
De papyrusstengels, zo dik als een
stevige arm, konden wel tot 6 m. hoog worden. Men legde plakken vezels haaks op
elkaar en zo werden deze aaneen samengeperst en gesneden tot papyrusvellen in
een licht gele of licht grijze kleur. De vellen werden weer in een lange rij
tot wel aan 10 meter, aan elkaar vastgemaakt. Op het aangeboden reepmateriaal kon nu
geschreven worden. Het kon opgerold worden: de boekrol. Later legde men
de vellen boven op elkaar en in het midden gevouwd en genaaid, waardoor er een
boek ontstond: de codex.
Natuurlijk werd er vroeger ook
perkament gebruikt om op te schrijven: leer, dierenhuid en het wordt nog in
verband gebracht met Pergamum, een wereldstad in de Oudheid, de hoofdstad van
het toenmalige Pergameense rijk, in wat nu Turkije is.
De letters werden met pen en een soort
inkt ‘met zwart en rietschachtje’ meestal zonder woordscheiding achter elkaar geschreven.
Zie ook 3 Joh, 1:13, Hand. 8:30. Filippus hoorde de kamerling lezen. Want het
lezen van aaneengeschreven woorden werd vroeger vergemakkelijkt door het
gebruik om hardop te lezen.
Perkament
was dus al bekend bij Hanoch. [HGt.03_194,07] – zie verder ook bij: [HiG.03_64.03.21.a,10
tot 13], [HiG.03_64.03.22.b,11], [HiG.03_64.04.07,08], [GEJ.03_073,04]
bron:
Jakob-Lorber-Bulletin-International, 11-2016, nr.13: www.zelfbeschouwing.info
UpToDate 2022