(Een korte weergave)

door Klaus Opitz [Dld]

1. Wie zo tot Mij komt, die vindt steeds verhoring

Uit algemeen menselijke visie zal onder gebed bedoeld zijn de ‚communicatie met een Godheid‘ het ‚gesprek met God‘, het verzoek, de dank, het zich overgeven of het zich laten gaan in het vertrouwen tot het eeuwige.

Meestal komt de mens eerst dan tot het gebed, wanneer het leven niet zo verloopt, zoals hij zich dat had voorgesteld: wanneer hij echter ongelukken, ziekte of sterftegevallen te doorstaan heeft, dan zoekt hij naar een steunpunt,

„kijk naar boven, naar het onzichtbare Wezen, waarvan hij [de mens] vaak een vermoeden had, maar nooit genoeg waardig bevond…”

Miljoenen mensen bidden of geloven te bidden en zien geen resultaat van hun gebed, enerzijds omdat ze om de vervulling van wensen vragen, die niet uitvoerbaar zijn, omdat ze geloven, dat met het gebed hun gehele verplichting al tegenover hun Schepper is afgelost.

Vanuit deze inzichten ontstaan natuurlijk een hoeveelheid dwalingen, die vervolgens vaak leiden van geloof tot ongeloof, omdat de mens geen inwilliging [schulddelging] van zijn bede verdraagt. Er moet hier dus een grens getrokken worden, waarom men bidt, hoe men en om wat men bidden moet.

Waarom men eigenlijk bidden moet, is wel daarom, omdat een gebed, wanneer het uit het hart komt, dit in vrede en vreugde gemakkelijker zal geuit worden l…

Men moet bidden, omdat niemand zo troosten kan als Ik, vooral wanneer men Mijn woorden weet te begrijpen; want Ik wijs geen kind af, als het Mij in verdriet heeft opgezocht en zijn hele hart voor Mij weet uit te storten; Ik schotel hem niet de gepleegde fouten voor, maar zijn gebed zelf getuigde al, dat het deze zelf al kent en nu bij de kwalijke gevolgen daarvan Mijn hulp afsmeekt.

Wie zo tot Mij komt, die vindt steeds verhoring, dat wil zeggen, hij vindt zijn rust weer, die hij van vroeger meende verloren te zijn…

De macht van het gebed moet de mens verheffen, ze tot Mij brengen, dit (is) het doel; want `gebed` betekent niets anders, dan aan Mij te denken en aan de verhouding tussen Mij en de mens. Wie dus zo bidt, die is met Mij in verbinding getreden, en wint hierdoor veel, omdat hij zijn eigen positie op deze wereld beter inziet, en zich gemakkelijker verzoent door het gebed tot de overgang in het andere leven, en doordat hij allang zich geestelijk inleefde, alvorens de aardse omhulling werd afgelegd, dat hem van het geestelijk rijk deed scheiden.’

(Uit Gottfried Mayerhofer: „De macht van het gebed“ (Festgarten) (Volledige tekst zie ook onder www.JESUS2030.de linker randkolom onder „Gebet / Meditation / Gesundheit (1)“. Uit de inhoud: Wanneer moet men bidden? / Hoe moet men bidden? / Om wat moet men bidden?...)

Jezus Zelf leert ons in de Nieuwe Openbaringen in veel teksten, hoe wij moeten bidden en wat wij moeten bidden. Hier een kleine keuze:

2. Het oer-onze Vader,

hoe dit in het ‘Grote Johannes Evangelie’ wordt weergegeven.

Een leerling: „Heer en Meester, op welke wijze moeten wij U vragen, dat wij U welgevallig zijn en U daarmee niet tevergeefs om iets juist konden vragen? Want een mens op deze Aarde kan zomaar in allerlei benarde posities komen en daarmee kan hij met een juist verzoek om uitkomst zich slechts aan U richten. Hoe moet hij echter vragen en bidden?

Zeg Ik: „In iedere nood en tegenspoed tot Mij smeken met een natuurlijke spraak in het hart, en jullie zullen niet tevergeefs vragen! Wanneer jullie echter om iets vragen, doe dat dan met niet zoveel woorden en beslist niet met ceremonieën, maar vraag dus heel stil in het geheime liefdekamertje van jullie harten:

Onze liefdevolle Vader, U die in de hemel woont,

Uw naam worde in alle tijden eeuwig geheiligd!

Uw Rijk van het leven, het licht en de waarheid kome tot ons en blijve bij ons! Uw enige heilige en gerechtvaardige wil geschiede op deze Aarde onder ons mensen, zoals ook in Uw hemelen onder Uw volmaakte engelen!

Geef ons echter het dagelijkse brood op deze Aarde!

Vergeef ons onze zonden en zwaktes, zoals ook wij hen vergeven zullen, die tegen ons gezondigd hebben!

Laat geen bekoringen over ons komen, die wij niet konden weerstaan, en bevrijdt ons dus van alle euvel, waarin een mens ingevolge van een te geweldige verzoeking van deze wereld en haar boze geest geraken kan;

Want U, o Vader in de Hemel, is alle macht, alle kracht, alle sterkte en alle heerlijkheid, en alle hemelen zijn vol van dezen van eeuwigheid tot eeuwigheid!

Kijk, Mijn vriend, zo moet iedereen in zijn hart bidden, dan zal zijn bede verhoord worden, als die in alle ernst is gemeend -maar niet enkel en alleen met de mond, maar waarachtig en levend in zijn hart! Want God is in Zichzelf een zuiverste geest en moet dan ook in de geest en de volle en ernstige waar- heid daarvan aanbeden worden. Als je dat nu inziet en begrijpt, handel daar dan ook naar, dan zul je leven, evenals iedereen die zo zal doen!' (GJE.10_32,03ff)

3. Het onze Vader…

Vragen in het geestelijk licht bezien

„...Wat echter het ‚onze Vader‘ betreft, het staat met dit gebed er net zo voor, als met de vraag, hoe men dit moet bidden, opdat het vrucht brenge. Want wie datzelfde niet in de geest en in de waarheid bidt, die deugt evenzo als een blinde, die bekend wordt gemaakt met het verduidelijken van kleuren.

Hoe kan de (geestelijk blinde) zeggen: `onze Vader`, daar hij nog nooit de moeite heeft genomen, de Vader in zijn hart door de liefde en door het levendige geloof te erkennen en Hem in de geest en in de waarheid te voeden?

Hoe kan hij zeggen: `Gij die in de hemel zijt’, die noch de Vader en noch minder de hemel kent!?

Hoe kan hij zeggen: `geheiligd worde Uw naam!, hij die toch niet kent Mijn liefde, en nog minder Mijn levend Woord en daarom ook onmogelijk het leven van het leven en de heiligheid van alle heil en alle nieuwwording uit Mij kent, wat alleen Mijn uitgesproken naam is!’

Hoe kan hij zeggen: `Uw Rijk kome!`, hij met al zijn gedachtes als een parasiterende plant aan de boom die vruchten moet dragen, d.w.z. hij, die aan deze wereld hangt!?

Hoe kan hij zeggen: `Uw wil geschiede`, hij die nog nooit er moeite voor gedaan heeft, om Mijn wil te erkennen en tegen elk nog zo gemakkelijk gebod in zijn hart of een grote lauwheid vaak al in zijn jeugd de weerspannige ongehoorzaamheid koestert en alles betreffende de dingen van het eeuwige leven met de allergrootste lichtzinnigheid in zich meedraagt.

Hoe kan hij zeggen: `geef ons het brood des levens`, hij, die van het gevraagde brood helemaal geen idee heeft in zijn hart, maar des te meer een grotere vreetbegeerte in zijn maag, die het feitelijke hoofdhart uitmaakt van zulk een vruchteloos biddende!?

Hoe kan hij om `vergeving van zijn zonden` vragen, wiens hart nog vol bedenkelijkheid is, omdat daarin niets anders woont dan toorn, nijd, hoogmoed, afgunst, brutaliteit en nog vele andere karakteristieke ondeugden!? -

Luistert, tot de vruchtrijke prestatie om zonden te vergeven, daarvoor wordt echter meer geëist, dan bij gunstige situaties niet vijandig te zijn. Want wie geen vijanden heeft, hoe moet hij dan vragen: ‚vergeef mij mijn zonden, zoals ik mijn vijanden vergeef!?’-

Ik wil daarmee niet zeggen, dat jullie je vijanden moeten maken, om dan iets vergeven te hebben; maar Ik wil ermee zeggen, dat het hart van jullie over iedere belediging, hoe ontaard dit ook mag zijn, moet verheven zijn. Anders halen jullie je, in plaats van vergeving, het gericht en de verdoemenis op je hals.

Hoe kan hij verder zeggen: ‚leidt ons niet in verzoeking`, hij die in eerste instantie Mij helemaal niet kent en zomaar in het lege bidt, en hij als een bezetene, die Ik onopzettelijk van elke verleiding ontzie, zelfs echter wanneer hij van gevaar naar gevaar, van afgrond naar afgrond, en van de dood naar de dood rent!?

Zie, hoe gaat het met zo’n verzoek daarna! Lijkt het niet alsof hij te keer gaat, dat hij een grote weldoener is, die om ondersteuning vraagt, maar als hij dit ontvangen heeft, dan smijt hij dit voor een deel in het vuur, voor een deel in het vervuilde water, voor een deel in het stinkende rioolwater, en voor een deel in onraad en in de graven, die vol zijn met rottende lijken. Denk je, of zo’n dwaas zijn gave gebruikt!?

Hoe kan hij eindelijk zeggen: `verlos ons van het euvel`, hij, die met al zijn vlijt zichzelf in al het kwaad stort!?

Als jullie dit gebed vruchtbrengend willen bidden, dan moeten jullie het bidden in de geest en in de waarheid doen, en wel bedenken, wat daartoe nodig is, om de ware vrucht van dit gebed te oogsten. Anders wordt dit gebed voor jullie het tegendeel van de grootste zegen en voor elk ander volwassene.‘ (HiG.01_41.03.13,08ff)

Verdere interpretaties zoals -het onze Vader, in relatie met ‚licht’-, -het onze Vader, in relatie met ‚leven‘-, -het onze Vader in relatie met ‚kracht‘-, en -het onze Vader in relatie met ‚orde’-, -het onze Vader in relatie met ‚vrijheid‘-, -het onze Vader in relatie met ‘waarheid’-, zie verder onder Jakob Lorber, Hemelse Gaven, boekdeel 2, bladzijde 163 e.v.

4. Heer, U lankmoedige

"... Zoals zo’n geestelijk gevormde mens dan voor de mensen bidt, zo bidden ook Mijn engelen als hoogste geesten, die alleen maar het geestelijk welzijn van al hun toevertrouwde wezens toewensen.

In zulk een mens heeft zo’n gebed ook het grootste nut voor zichzelf, omdat hij een gewetensrust in zich bespeuren zal, dat hem ver over al het materiële verheft en voor hem alle kleine euvels van het menselijk leven in het niets laat vervloeien.

Degene, die vrij uit zijn binnenste hart dus tot Mij spreekt:

O Heer! U lankmoedige, liefdevolste Vader van ons allemaal!

Laat Uw geest der liefde neerstromen op dit verdwaalde mensengeslacht, welke, hoe dronken ook door wereldse begeertes, U helemaal vergeten heeft!

Laat in hen lichten Uw liefde, Uw erbarming, en verleen hen inzichten in Uw onwrikbare wetten van de materie,- en geestelijke natuur, opdat zij niet aanhoudend zondigen en zichzelf daardoor onheil en nood bezorgen!

Laat ze begrijpen, dat broeder- en zusterliefde, een zwak ego is van Uw oneindige Vaderliefde, om hen samen te verbinden, en dat niet haat, eerzucht en smadelijke voordeelzucht de drijfveren van al hun handelen moeten zijn en daarom de bron van alle leed worden.

Laat Uw licht van inzicht schijnen, zodat de duisternis, waarin onjuiste opvoeding en foutieve religiebegrippen, die zij ten val gebracht hebben, mogen verdwijnen!

Zegen, o Vader, Uw verdwaalde kinderen, want, hoewel nog verdwaald, zijn ze toch nog Uw kinderen, Uw schepsels!

Geef hen rust en vrede, opdat hen licht gegeven mag worden uit het eeuwige licht van Uw liefde! Amen!

Wie zo in staat is om voor de mensen te bidden, wie zo met dezelfde inborst dit alle dagen kan doen, en met dezelfde liefde en waar deze instemming dan ook de richting van zijn dagelijkse handelingen zijn, die bidt elk moment en zonder ophouden tot Mij, en vestigt in zijn innerlijk een stempel van vrede, die niemand teniet kan doen en beoefent zo de mensenliefde, zoals Ik ze eens gepredikt en zelf praktisch heb aangetoond. (Uit: Gottfried Mayerhofer, "Die Macht des Gebetes" (Festgarten))

5. Een goede gebede

„Hiermee geef Ik je een goede gebede voor diegene, die de wereldse geneugten niet kan weerstaan, omdat hij deze als geheel onschuldig en onschadelijk voorstelt, terwijl hij een door Mijn liefde verwarmt hart dit als verkoelend ervaart en de wereldse begeertes daarmee weldoend koestert, maar daardoor de giftige slangen juist nog meer besluipen; zulke veroorzaakte kwade, oprechte helse slangen slapen voor Mij in, slapen zacht in voor Mijn liefde en genade met magnetische manipulaties, zodat het hart van Mij met de tijd bij hen is afgevallen en over moet gaan in een eeuwige dood!

Daarom geef Ik je dus hier deze machtige gebede! -

Wie dat levendig, trouw en in waarheid zal uitspreken, die zal daarmee deze boze slangen uit zijn hart verbannen! –

En schrijf dan zo de gebede!

Heilige, liefdevolle Vader!

Zie mij arme, zwakke, geheel uitgeputte zondaar met grote genade aan!

U, o lieve Vader, heeft mij met het hoogst, eeuwig ware liefdesvuur bewogen en trekt mij enorm tot U aan!

Maar ik, een lauw, ja vanuit de basis een koud wezen, beweeg mij slechts in de oude elementen van mijn aangeërfde doodskoude nu monter, opgewekt en levendig verder.

In Uw heilige elementen van het vuur van Uw liefde word ik straks traag en ongegrond lui en het is voor mij veel meer gemakkelijker en behaaglijker om dagen en weken lang rond te lopen in de oude elementen dan slechts een uur lang in de grote warmte van Uw liefde.

Dat leert mij de dagelijkse ervaring!

Ik zie echter ook, dat me dit slechts de volledige dood van de geest kan kosten, omdat zo’n gevoel mij uit de hel wordt ingeblazen!

Zo vraag ik U, zonder vertraging, o heilige, liefdevolste Vader, drijf de boze in slaap gesuste slang uit mij en adem mij in met Uw goddelijke troost, zodat ik niet meer in mijn oude dood de aanwezige elementen verzaak en te gronde ga in de zacht

verkoelende giffen van mijn eigen wereldse slangeneigenschappen, omdat ze van Uw verwamde hart, als het intussen weldoend werelds opklaart, mij nog besluipt en bekruipt!

O zie, hoe ik mij verheug, omdat ik met mijn werelds vreugdevolle gezelschap mij ergens tegenaan stoot en mij met haar amuseer over de ijdele en geheel en al onbeduidende dingen! Maar met U, o Vader, te praten en mijn hart en gezicht naar U toe te keren, daarvan word ik snel slaperig, vol met verveling. En het is niet ongewoon om mij met de onbelangrijkste wereldse werken de hele dag op te vrolijken, dan slechts een half uur aan U te besteden.

O Heer en Vader, verhoor mij en wees mij arme en zwakste zondaar genadig en barmhartig!

Uw liefde brengt mij tot leven, Uw genade verlicht en Uw erbarming en mildheid sterkt en trekt mij steeds krachtiger tot U.

O Vader! Neem mij met Uw hand en leidt mij voor eeuwig in Uw Rijk en in Uw vaderhuis. Amen.‘ (Hemelse Gaven.2_43.07.18,01)

6. Heer, er gebeure, wat komt; „Heer! Het geschiede daar, wat komt, U alleen bent onze Vader, tijdelijk en eeuwig.

Van U en van niemand anders hangt ons toekomstig [ware] welzijn af: want wij weten immers wel, dat alle menselijke hulp, hoe ze ook mag zijn, voor niets deugt. Uw wil geschiede! Wij willen niemand buiten U om alleen vrezen, o Heer, en van niemand verwachten wij hulp, dan alleen bij U, o goede Vader!’

‘Bij U willen wij helemaal in het gehele leven zijn van deze wereld en evenzo in haar noodzakelijke dood, die ons vrij zal maken van het lichaam en ons dan eindelijk naar U toe leiden, want U bent onze enigste levende hoop door het geloof en onze enigste liefde in het opgewekte leven van onze geest!‘

‘Is jullie deze volledigste toewijding naar Mij niet mogelijk, waarin het in werkinggestelde levende geloof aan huis is, daarvoor komt dan een passend middel, waardoor de rust van de ziel kan worden bewerkstelligd’…(Hemelse Gaven.03_48.09.03)

7. Gebed van het hart

„O Vader, Heer en God, wij loven U, wij danken U!

U, God en Vader, eert de schepping wijd en zijd, alle sterren en alle hemelen zijn vol van Uw roem!

Alle engelen en alle hemelse legerscharen dienen altijd Uw wil!

Cherubijnen en Serafijnen zingen met hoge stemmen: `heilig is onze God, heilig is onze Vader! Alle landen, alle werelden, alle hemelen zijn vol van Zijn grote naaml!` Ach, mijn God en Vader, help, help, help, dat Uw allerheiligste, over de allermachtigste en krachtigste naam, dit meest waardigste ook van ons en door ons geheiligd moge worden!

Laat vooral niet toe, dat wij ooit verontreinigd mochten worden door gedachten, woorden of werken!

Erbarm U, erbarm U over mij en de mijnen en over alle mensen!

Zie, mijn God en Vader, U hebt mij met de grootste genade een helder schijnsel in mijn hart gegeven; laat mij de hemelse wijsheid beseffen en ervaren, dat in het verborgene ligt en dat alleen nog uit Uw oneindige liefde en erbarming in mijn hoogst bedenkelijk ehart stroomt!’

Oh, verberg Uw goddelijk gelaat voor mijn misdaden en breng, breng in mij, o God en Vader, een rein hart en geef mij een zekere geest, ja geef mij Uw heilige geest!

Verwerp mij niet, o mijn God en Vader!

Troost, troost, troost mij steeds met Uw liefde en genade!

Ach mijn Vader, God en Heer, bekeert U ons, zo zijn wij bekeerd! Help ons, zo is ons geholpen!

En erbarm U over alle mensen, zielen en geesten! - Amen.

O mijn Jezus, U allerheiligste, over alle machtigste en krachtigste namen. Amen!“ (Hemelse Gaven01_41.05.04.b,01ff)

8. Verklaring Jezus voor alle ongeduldigen:

„Wanneer het gebed echter de juiste geloofskracht heeft bereikt, dat weet Ik alleen.

Het welslagen richt zich altijd naar de zelfhandelende geloofskracht. Hoe meer deze vast en onverstoorbaar in Mijn naam voortduurt, des te nader ligt ook het welslagen, die steeds in de gehele, ongetwijfelde overgave, geduld en alle liefde en zachtmoedigheid ligt.

Wanneer echter deze de juiste graad heeft bereikt, dat alleen weet Ik, zoals al gezegd.

Om die reden mag in ieder verzoek het geduld niet worden uitgesloten, opdat een ieder zichzelf onderzoekt, hoe sterk hij zich aan Mijn naam houdt..

Dat zeg Ik, in Diens naam alle macht en kracht verborgen is!“ (Uit: Hemelse Gaven.01_41.04.18,01)

Volledige tekst zie onder www.JESUS2030.de, linker kolomkant onder „Gebet / Meditation / Gesundheit (1)“

[Opmerking: van Jakob Lorber heb ik gelezen, dat wij de Heer niet zoveel moeten vragen, want wij ontvangen immers al zo veel van Hem, vaak zonder het te beseffen. HIJ weet wel hoe het er met ons voorstaat! Natuurlijk wil de Heer graag, dat wij HEM steeds vragen, maar hij accentueert via Jakob Lorber, dat het nog beter is om te danken! Als wij Hem vragen, zal ons dan pas gegeven worden, als het ook vruchtbaar is voor ons. Maar we kunnen HEM in alle opzichten veel MEER liever nog danken. Geef! [in het Duits: Gébet!], terwijl het Duitse woord voor Gebet ‚gebed’ betekent. Geef, en er zal ook jou gegeven worden! We moeten ons toewijden aan de Heer. Teveel bidden [beten, bitten= vragen] kan ook egoïstisch zijn. Zo bezien is er een onderscheid tussen bidden en [aan]bieden [geven], bidden [bitten[ en bedelen [Betteln]. G.

UpToDate 2023-2024